Ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος. Δεν έφτανε η υψηλή ανεργία που μαστίζει τον χώρο των ηθοποιών και γενικότερα της θεατρικής τέχνης, γύρω από την οποία κινούνται τεχνικοί και επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων.

Ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος. Δεν έφτανε η υψηλή ανεργία που μαστίζει τον χώρο των ηθοποιών και γενικότερα της θεατρικής τέχνης, γύρω από την οποία κινούνται τεχνικοί και επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων. Τώρα, πολλοί χώροι που φιλοξενούν παραστάσεις, από θέατρα και μπαρ μέχρι γκαλερί, απειλούνται με λουκέτο. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο λόγος είναι σοβαρός.

Ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε, έστω και με δεκαετίες καθυστέρηση, να κάνει ελέγχους νομιμότητας της λειτουργίας καταρχάς των θεάτρων. Το αποτέλεσμα είναι ότι από τα 82 θέατρα που μπήκαν στο μικροσκόπιο, τα 35 λειτουργούν παράνομα. Και το σημαντικότερο είναι ότι δεν πληρούν προϋποθέσεις ασφάλειας. Κάποια από αυτά θα βάλουν λουκέτο μέσα στον Απρίλιο. Ενώ ο δήμος, και συγκεκριμένα ο αντιδήμαρχος Καταστημάτων Γιώργος Αναγνωστόπουλος, είναι αποφασισμένος να βάλει μια τάξη στο χάος που επικρατούσε χρόνια τώρα με την ανοχή της πολιτείας. Από την Πέμπτη άρχισαν να καταφτάνουν πεσκέσια – έγγραφα από τη Διεύθυνση Εμπορίου και Ανάπτυξης, Τμήμα Θεαμάτων και Λοιπών Χώρων που γνωστοποιούν στους επιχειρηματίες είτε τη σφράγιση των χώρων είτε χρηματικά πρόστιμα. Το θέατρο «Θεμέλιο», το θέατρο «Vault» και η «Knot Gallery» έχουν ήδη θυροκολλημένη την απόφαση. Έπεται συνέχεια και για μπαρ που λειτουργούν ως θεατρικές σκηνές.

Τα περισσότερα θέατρα λειτουργούν βάσει ενός νόμου που ισχύει από τη δεκαετία του ’30. Έπρεπε δηλαδή να περάσουν οκτώ δεκαετίες για να ξαναπέσει το θέμα στο τραπέζι. Τόσα χρόνια δηλαδή ήταν κοινό μυστικό ότι πολλά θέατρα του κέντρου δεν είχαν εξόδους ασφάλειας ή, κι αν είχαν, δεν υπήρχε εγγύηση ότι, αν κάτι πήγαινε στραβά, ο κόσμος θα έβγαινε έξω σώος και ασφαλής. Το ότι δηλαδή δεν έγινε κάποιο κακό, ήταν θαύμα. Οι αρμόδιοι έδιναν τόσα χρόνια άδειες και σφύριζαν αδιάφορα. Προφανώς έπεσαν και τα απαραίτητα «φακελάκια» κάπου. Αλλά και εμείς οι θεατρόφιλοι, όλοι έχουμε μπει σε επισφαλή υπόγεια και ημιωρόφους για χάρη της τέχνης. Για να μην πούμε και για τα σκυλάδικα. Εκεί κι αν έγινε πάρτι παρανομίας, όπου οι προϋποθέσεις  ασφάλειας βρήκαν τοίχο από το μαύρο χρήμα της νύχτας, με την ανοχή και των μουσικών αστέρωνπου δεν είχαν πρόβλημα να παίζουν σε ακατάλληλα μαγαζιά.

Φυσικά και όλη αυτή η κινητοποίηση έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα. Καταρχάς, για να είναι οι θεατές ασφαλείς. Και δεύτερον, για να μη μείνουν στον αέρα ξαφνικά τόσοι και τόσοι επαγγελματίες, σε μια εποχή που ούτως ή άλλως τα πράγματα είναι δύσκολα. Η ευθύνη της πολιτείας είναι μεγάλη. Και οι αποφάσεις δεν πρέπει να παρθούν στο πόδι.