Μέγαρο δια το κοινόν / Ο χορός στην οδό Πειραιώς / Ιντερνετικός Σαίξπηρ / Προσδοκώ ανάσταση κερδών / Εισιτήρια με… δόσεις / Κόμικς vs κρίσης

Μέγαρο δια το κοινόν

Δεν είναι ο καλύτερος χρόνος αυτός για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η απώλεια του Χρήστου Λαμπράκη σε συνδυασμό με μια αίσθηση ότι το επιβλητικό συγκρότημα της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας δεν συγκινεί στο βαθμό που το έκανε την πρώτη δεκαετία της ζωής του δημιουργούν κι εκεί ένα μικρό περιβάλλον έντασης που δεν αποκλείεται να αποδειχθεί χρήσιμη και δημιουργική. Έτσι τους επόμενους μήνες ας προετοιμαστούμε για μια σειρά πρωτοβουλιών με στόχο ένα είδος (ψυχικής) επανασύνδεσης ανάμεσα στο Μέγαρο και στους Αθηναίους ή τουλάχιστον σε εκείνους τους Αθηναίους οι οποίοι δεν αποτελούν θαμώνες του. Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να εντάξουμε την πρωτοβουλία για το άνοιγμα του τμήματος εκείνου του Πάρκου Ελευθερίας που περιφράχθηκε ύστερα από τα έργα επέκτασης του συγκροτήματος. Αν θυμάστε, εκείνη την εποχή είχε ξεσπάσει ανοιχτή αντιπαράθεση για την «παραχώρηση» μιας μικρής έκτασης του Πάρκου, προκειμένου να πραγματοποιηθούν τα θηριώδη κατασκευαστικά σχέδια της δεύτερης φάσης. Το Μέγαρο «απαντούσε» ότι όχι μόνο δεν κινδυνεύει το πράσινο, αλλά θα διευρυνθεί. Όπερ και εγένετο, μετά την υποδειγματική φύτευση που ακολούθησε. Με μια «μικρή» λεπτομέρεια. Ο χώρος περιφράχθηκε και η πρόσβαση στον θαυμάσιο κήπο απαγορεύθηκε. Τώρα η διοίκηση του Μεγάρου αποφάσισε να ανοίξει τον χώρο, με σκοπό να τον αναδείξει σε ένα από τα πιο όμορφα και ζωντανά σημεία της πόλης. Επομένως, αναμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις με την ακριβή ημερομηνία, που θα πρέπει να την τοποθετήσουμε στις αρχές του καλοκαιριού. Τώρα, με την κρίση και την έλλειψη χρημάτων χρειαζόμαστε διπλά τις καλές ιδέες.

Δημήτρης Ρηγόπουλος

Ο χορός στην οδό Πειραιώς

Με τα ψέματα ο σύγχρονος χορός αρχίζει και βρίσκει τη στέγη του. Πού; Στις ολοκαίνουργιες αίθουσες του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης στην οδό Πειραιώς. Από τον περασμένο Οκτώβριο, οπότε και άρχισε τη λειτουργία του το νέο υπερσύγχρονο κτίριο, πολλές (άστεγες) ομάδες έχουν φιλοξενηθεί στο νέο συγκρότημα. Φυσικά, καθόλου «με τα ψέματα», καθώς μαθαίνουμε ότι ήταν αυτός ένας από τους κεντρικούς στόχους του Ιδρύματος. Αφού δεν τα έκανε τόσα χρόνια το κράτος, η ιδιωτική πρωτοβουλία βάζει το χεράκι της.

Δ. Ρ.

Ιντερνετικός Σαίξπηρ

Η Ιουλιέτα αναρωτιέται αν πρέπει να κάνει πάρτι για να γιορτάσει τα 16α γενέθλιά της και «ανεβάζει» ένα βίντεο στο YouTube. Ο Ρωμαίος κάνει την εμφάνισή του πολύ αργότερα, επειδή είναι πολύ απασχολημένος με το Xbox του! Αυτός είναι ο Σαίξπηρ του 21ου αιώνα. Η ιστορία, εν συντομία, έχει ως εξής: ένα αρχικό σενάριο που βασίζεται στην πρωτότυπη τραγωδία και έξι ηθοποιοί της Royal Shakespeare Company θα αυτοσχεδιάσουν το υπόλοιπο τμήμα του έργου μέσω μηνυμάτων (tweets) στο Twitter, τα οποία υπάρχουν ήδη στη διεύθυνση www.suchtweetsorrow.com. Η παραγωγή έχει τίτλο «Such Tweet Sorrow», θα διαρκέσει πάνω από πέντε εβδομάδες και θα επιτρέψει στους χαρακτήρες του έργου να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, αλλά και με μέλη του ηλεκτρονικού «κοινού». Μην περιμένετε να ανακαλύψετε τον Λόρενς Ολίβιε. Κάποιοι όμως, νεαρής ηλικίας, θα ανακαλύψουν σίγουρα τον Σαίξπηρ. «Τα κινητά τηλέφωνα δεν χρειάζεται να είναι ο Αντίχριστος του θεάτρου» λέει ο Μάικλ Μπόιντ, καλλιτεχνικός διευθυντής της RSC. Το μόνο που έχει σημασία είναι «να έρθουν το κοινό και οι ηθοποιοί κοντά». Ευτυχώς, υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο και κάποιες πρωτοποριακές ιδέες. Τι κι αν δεν έχει μεγάλη σχέση με το πρωτότυπο; Όσο τα σκουριασμένα μυαλά ξεσκονίζουν τις αραχνιασμένες παραστάσεις μπας και φανεί καμιά αχτίδα φωτός στον ορίζοντα, κάποιοι προχωρούν ένα βήμα μπροστά. Στην Ελλάδα βέβαια μια τέτοια πρωτοβουλία, με τον αντίστοιχο εθνικό «ήρωα» φυσικά, θα είχε πάει στο εκτελεστικό απόσπασμα, με τον Κώστα Πρέκα εκτελεστή. Δεν πειράζει, αφήστε τους μαθητές να πιστεύουν ότι ο Σολωμός είναι ψάρι.

Ελίνα Μπέη

Προσδοκώ ανάσταση κερδών

Ο Φρανκ Σινάτρα έχει «αναστηθεί» ουκ ολίγες φορές, ο Έλβις Πρίσλεϊ το ίδιο, ήρθε λοιπόν και η ώρα του Όρσον Γουέλς. Για τις ανάγκες της τέχνης ή του κέρδους; Η απάντηση είναι προφανής. Οι μετά θάνατον συνεργασίες ανθούν, οι πεθαμένοι θρύλοι ξαναζούν και οι ζωντανοί κλέβουν λίγη από τη δόξα τους. Στην αρχαιότητα αυτό λεγόταν ιεροσυλία. Σήμερα βαφτίζεται «τεχνολογική πρόοδος στην υπηρεσία της τέχνης». Ο λόγος για την ταινία «Christmas Tails» του Τοντ Τάκερ. Είκοσι πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του Γουέλς, η φωνή του θα χρησιμοποιηθεί για την ταινία, από κάτι ηχογραφήσεις που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα, όπου αφηγείται μια χριστουγεννιάτικη ιστορία. Αν το ήξερε ο Γουέλς, από εκεί που βρίσκεται πιθανόν να σκάρωνε μια φάρσα πολύ πιο διασκεδαστική από την εισβολή εξωγήινων. «Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους» έλεγε η γιαγιά μου. Ευτυχώς όμως αυτήν δεν θα την αναστήσουν γιατί δεν την ήξερε κανείς.

Ελίνα Μπέη

Εισιτήρια με… δόσεις

Ένα από τα στοιχήματα του καλοκαιριού είναι πόσες από τις συναυλίες που έχουν ήδη ανακοινωθεί δεν θα πραγματοποιηθούν τελικά. Εδώ ακυρώνονταν live άλλες εποχές που τα οικονομικά μας ήταν τρόπον τινά ανθηρά, δεν θα ματαιωθούν σήμερα που επίκειται κραχ; – μέσα στο καλοκαίρι, όπως λένε και οι… αστρολόγοι. Οι promoters βέβαια προνοούν. Ανακοινώνουν κατευθείαν ημερομηνίες προπώλησης (σαν ένας άλλος αγώνας δρόμου μεταξύ τους), προσφέροντας μάλιστα τα πρώτα εισιτήρια σε πολύ πιο χαμηλές τιμές σε σχέση με τα μετέπειτα. Μέχρι και 20% μείον. Τα πρώτα εισιτήρια για τον Μπομπ Ντίλαν στοιχίζουν 39 ευρώ, όταν οι τιμές ταμείου (θα) είναι 50 ευρώ. Το ζεστό χρήμα και κυρίως το γρήγορο χρήμα αποτελεί, έτσι όπως έχουμε γίνει, κριτήριο για την πραγματοποίηση μίας συναυλίας. Οι χαμηλές προπωλήσεις θα αποτελέσουν ανασταλτικό παράγοντα, έναν ικανό λόγο ματαίωσης μίας συναυλίας. Η Elevengroup ωστόσο, του Ντέμη Νικολαΐδη, προχώρησε ένα βήμα πιο μπροστά. Πουλάει τα εισιτήρια για τις συναυλίες που διοργανώνει (Rihana, Aerosmith, Cranberries) με 12 άτοκες δόσεις! Είναι μία λύση. Με απλά ελληνικά αυτό σημαίνει πέντε ευρώ το μήνα για ένα live που στοιχίζει 60 ευρώ (το εισιτήριο). Μαζεύεται η κατάσταση κάπως. Ειδικά στην Ελλάδα που υπάρχει η εξής ιδιαιτερότητα: Η πλειονότητα των συναυλιών γίνεται βασικά τους δύο μήνες του καλοκαιριού. Όλες μαζί. Οπότε, ο οικονομικός προϋπολογισμός πέφτει με τη μία έξω. Και με τις διακοπές ενόψει, μην το ξεχνάμε αυτό… Και μην το γελάτε. Σε λίγο μπορεί να έχουμε δόσεις ακόμα και στα εισιτήρια για τον κινηματογράφο.

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Κόμικς vs κρίσης

Κάθε χρόνο και καλύτερα πάει το φεστιβάλ κόμικς του Comicdom, που πραγματοποιήθηκε για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Παρά τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, που ψαλιδίζει εκδηλώσεις, εκθέσεις και άλλες καλλιτεχνικές «πολυτέλειες», η τεράστια κοσμοσυρροή επί τρεις συνεχόμενες ημέρες στο φεστιβάλ του Comicdom ήταν μια ανάσα αισιοδοξίας, που απέδειξε ότι τελικά η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια. Χιλιάδες επισκέπτες, δεκάδες νέες εκδόσεις, αμέτρητα φανζίν, συνεχείς συζητήσεις και ομιλίες, σπουδαιότατες εκθέσεις, προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ συνέθεσαν ένα συναρπαστικό τριήμερο για το διόλου ευκαταφρόνητο πλέον κοινό των κόμικς στη χώρα μας. Η παρέα των διοργανωτών δεν είναι καινούργια στο χώρο. Εδώ και πολλά χρόνια, τα παιδιά του Comicdom, μεθοδικά, με συνέπεια και βάσει προγράμματος και πάνω απ’ όλα μη κερδοσκοπικά, κατάφεραν να καθιερώσουν έναν ετήσιο θεσμό-σημείο αναφοράς και συνάντησης για την κόμικς κοινότητα. Αυτές οι λέξεις: μεθοδικότητα, συνέπεια, προγραμματισμός, χωρίς καμιά απαίτηση υλικής ανταπόδοσης, τελικά επιβραβεύονται. Και καθιστούν ακόμη πιο σημαντικό το ούτως ή άλλως σπουδαίο επίτευγμα!

Γιάννης Κουκουλάς