♦ Η μέρες της γενικής των παθών. ♦ Στην προετοιμασία της εγκαταλείψεως των πολύβουων λεωφόρων οι κινήσεις βιαστικές περιπλέκονται με την αμηχανία της καθυστε­ρήσεως του χρόνου.

♦ Η μέρες της γενικής των παθών.
 
♦ Στην προετοιμασία της εγκαταλείψεως των πολύβουων λεωφόρων οι κινήσεις βιαστικές περιπλέκονται με την αμηχανία της καθυστε­ρήσεως του χρόνου.
 
♦ Στον νου τα περασμένα δίνουν στο σήμερα την ομορφιά των νοσταλγικών στιγμών και στην προσμονή η ζωγραφισμένη επιθυμία παρου­σιάζεται φτιάχνοντας το χαμόγελο αλλοτινών καιρών.
 
♦ Ρημαγμένα τα συναισθήματα αποθηκεύο­νται στα κλειδωμένα δωμάτια και η συλλογιστι­κή διαδικασία αναγκαίου κακού ερμηνεύει τα αποτελέσματα της οράσεως αφήνοντας τους μορφασμούς να απορρίπτουν την πολυλογία.
 
♦ Τα λιμάνια, τοπία αναχωρήσεων των εορ­τών, συγκεντρώνουν τις διαθέσεις των παρι­σταμένων. Ανάμεσα στις φωνές εναλλάσσο­νται οι τίτλοι των παραγράφων και χαμόγελα πρόσκαιρα, της ψευδαισθήσεως χαριτωμένα γραφήματα, αναμεταδίδουν την απλότητα της ευτυχίας.
 
♦ Στις πρώτες σελίδες ο φόβος κατευθυνόμε­νος και εφιαλτικός μονολογεί στα χειρότερα τις συλλαβές του, ενώ η άνοιξη διαμαρτυρόμε­νη αγνοεί την επιτήδευση των γραμμών.
 
♦ Στον μέλλοντα η αιτιατική θα λοιδορήσει τα
κατασκευάσματα της ιστορίας ρίχνοντας στο περιθώριο την κακογραμμένη αφήγηση, ενώ οι παρενθέσεις θα απομονώσουν την κακοφωνία.
 
♦ Έτσι όπως αρμόζει στη συνέχεια.
 
♦ Ο Μάιος θα φτιάξει τους μύθους του, θα προλογίσει την καλοκαιρία φροντίζοντας με τις εικόνες του την επανάληψη της απολαύσεως.
 
♦ Στους τοίχους η μοναξιά θα αναρριχηθεί αποκαλύπτοντας την καθημερινότητα και οι διέξοδοι θα αποκαθηλώσουν τη μαγεία του απρόσμενου.
 
♦ Επεξηγήσεις της σκέψεως όταν εκείνη κα­ταφεύγει ερημαία στα περιφραγμένα όρια του μέσου όρου.
 
♦ Και μια μάγισσα έπεσε απ’ τη σκούπα της αφήνοντας στη διήγηση τα δευτερολογήματα μιας ανούσιας περιγραφής.
 
♦ Στην αποβάθρα η νύχτα σκυθρωπή. Στα κα­φενεία, η σιωπή αφήνει το βλέμμα να ταξιδεύ­ει στα πλαϊνά των μικρών πλεούμενων και η χαρακτηριστική ερωτηματική εκφώνηση «τι άλ­λα;» αποσαφηνίζει τον ορισμό της πλήξεως.
 
♦ Ανακοινώσεις εν συντομία, επιφωνήματα δύσμορφης καταλήξεως και οι αναστεναγμοί μετά κτύπου, συνοδευτικοί της προπόσεως, ξορκίζουν την ακολουθία της συζητήσεως.
 
♦ Στην ανάγκη του γέλωτος στο συμπλεγ­ματικό των προτάσεων οι πολιτικοί χαρα­κτηρισμοί των βαρυπρεπών κλέβουν την αναπαράσταση και τα ερωτήματα περί της ηλιθιότητας του τάδε και του δείνα πολυτε­λούς αποκρυπτογραφούν τον σαρκασμό των φωνηέντων.
 
♦ Βοριαδάκι και στο αντικαθρέπτισμα η προ­σταγή του φωτός να κτυπά κατάστηθα το πέλα­γος. Ένα γραμμένο θαυμαστικό μες στο σκοτά­δι να ξεπερνά τα σημεία, φανάρι απ’ τα ψηλά να σέρνεται στη θάλασσα.
 
♦ Εμβροντησία και στα σώματα η νοημοσύνη αποστηθίζει το εξεικόνισμα, ενώ στις ματιές η μοναξιά γίνεται γιορτή, υμνολόγημα των ανα­μνήσεων.
 
♦ Στην μπούκα κόκκινο, πράσινο και το αντιμά-μαλο δώρο αντιθέσεως στην ευχή νανουρίζει την είσοδο του μικροκάικου.
 
♦ Και ο ήχος διακόπτει στολίζοντας τον πα­φλασμό με την αλαζονεία της μοναδικότητας, αφήνοντας στον επίλογο δυο σταγόνες απ’ τη βροχή της θάλασσας.
 
♦ Αισθητική μεγαλειότητα στην μικράν νήσον κάτω απ’ το ξεπεσμένο φεγγάρι των αποχρώ­σεων των στιγμών.
 
♦ Εν Τήνω.
 
Mυογράφημα
 
Στην ακτογραμμή πα­ρά τη θάλασσα. Όπως το   φίδι   σερνόταν   δίπλα στην κατάληξη του κύμα­τος. Διάδρομος ραμμένος στην αμμουδιά με τις στρο­φές να απομονώνουν τη μονοτονία. Αλμυρίκια στις δυο πλευρές, αψίδες της ομορφιάς συνοδεία χλοη-φόρος πάνω στο μπλε και δίπλα στις κτισμένες πέ­τρες.
 
Ασπρογάλανο. Ουρα­νός και θάλασσα. Και ένας καπνός από σύννεφα πλουμίδι βορινό να δίνει όσο γκρίζο χρειάζεται κάτω απ’ τον ήλιο.
 
Όρμοι της απανεμιάς, φωλιές για ψαροπούλια, βράχοι μικρομέγα­λοι, γλυπτά της ερωτοτροπίας, ακουμπισμένα λόγια, θαλασσινά γράμματα, πό­νοι και δάκρυα.
 
Βάρκες να αρμενί­ζουν, γλάροι να σερ­γιανούν, παιδιά να σκαλί­ζουν ονόματα, νεράιδες και θεριά σημειώματα της ομορφιάς όταν στο κρυφοπαίξιμο της φωτεινής ακτί­νας φανερώνεται το χαμό­γελο του καλοκαιριού.
 
Στον μικρό προβλήτα ένα καλάμι, ένα ψά­θινο σκιαδί. Ψωμοτύρι σαν τόπι ζυμωμένο. Τρίχα ψιλή και μια σαλαγκιά δεμένη με μαστοριά να κρατά την ευ­θεία με χάρη στο πέταγμα.
 
Επιτήδεια δάχτυλα και να το σπαρτάρισμα, κέφαλοι και γύλοι, πέρκες και χειλούδες. Στο ανοιγόκλεισμα στο καπάκι της πλεγμένης υποδοχής στο καταμεσήμερο να πέ­φτει η πραμάτεια πλαταγί­ζοντας θορυβώντας.
 
Στο βάθος, εκεί που χανόταν το μάτι, ένα σημάδι ερχόταν αργά φτιά­χνοντας τη μορφή. Στο λευ­κό, στο μπέρδεμα, ανάμε­σα στη σκιά, η αντηλιά δρο­μολόγησε το όνειρο. Ξυπό­λυτο σώμα, αερικό της αλ­μύρας, θεά του πελάγους.
 
Στο σταυροκόπημα.
 
Σηκώθηκε η θάλασ­σα βουβή και ξέβρασε.
 
Το όνομα.
 
Τριλογία
 
Φάσμα της διασποράς
Εξυφαίνεται
Αποκαλύπτοντας
Τα φαινόμενα της διαθλάσεως
Του λόγου
Της ποιήσεως σιωπές
Των ακολουθιών
Οι αφαιρέσεις
Άρθρα συνέχειας
Αναπνοής εντυπώματα
Γραφή της μονοκοντυλιάς
Στην επικεφαλίδα του πελάγους
Όπως ξεχωρίζουν οι καταλήξεις
Και λίγο πριν αγριέψει
Ο χρόνος
Όταν στο κατέβασμα
Απ’ τα ψηλά
Ξεσηκώνονται τα κύματα

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.