Η εκβιαστική λογική των απεργιών είναι κάτι που οφείλουμε ως πολιτεία να το θέσουμε σε συζήτηση. Η απεργία ως κεκτημένο (με αίμα) δικαίωμα χρειάζεται προσεκτικούς χειρισμούς, που πολλές φορές ξεπερνούν τις συνδικαλιστικές σκοπιμότητες.

Η εκβιαστική λογική των απεργιών είναι κάτι που οφείλουμε ως πολιτεία να το θέσουμε σε συζήτηση. Η απεργία ως κεκτημένο (με αίμα) δικαίωμα χρειάζεται προσεκτικούς χειρισμούς, που πολλές φορές ξεπερνούν τις συνδικαλιστικές σκοπιμότητες. Κυρίως, όμως, πρέπει να διαφυλάσσεται, ώστε να μην μετατρέπεται σε μοχλό εξυπηρέτησης κομματικών, πολιτικών και στενά συντεχνιακών παιχνιδιών. Μόνο έτσι θα διατηρήσει ακέραιη την ηθική της υπόσταση και τον καταλυτικό της ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής και της κοινωνίας.
Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και με τεράστια ευθύνη όλων των «αθώων» πολιτικών κομμάτων, κομματικοποίησαν το – ιερό κατά τα άλλα – δικαίωμα της απεργίας καθιστώντας την όργανο κομματικών σκοπιμοτήτων τις περισσότερες φορές. Έτσι, οι απεργίες συχνά καθορίζονταν όχι από το συμφέρον των κοινωνικών ομάδων που κατέφευγαν σ’ αυτές, αλλά από αυτό των εκάστοτε πολιτικών συσχετισμών.
Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, σχεδόν όλες οι απεργίες – όταν υπήρχε η αντικειμενική δυνατότητα – έπαιρναν εκβιαστικό χαρακτήρα και μετακυλούσαν το κόστος τους σε άλλες κοινωνικές ομάδες.
Έτσι απεργούσαν οι αγρότες… και τον λογαριασμό τον πλήρωναν οι περισσότεροι Έλληνες. Αντίθετα, κανείς δεν έκλαιγε όταν απεργούσαν τα ταξί… Όταν, όμως, έκλειναν τους δρόμους και διέλυαν κάθε δραστηριότητα της πόλης, υποχρεώνοντας εκβιαστικά τον πολίτη να πληρώνει τεράστιο κόστος για τη δική τους απεργία, όλοι αγανακτούσαν.
Όπως δεν είναι δυνατόν να απεργήσει ο χειρουργός πάνω από μιαν ανοιχτή καρδιά – την ώρα της επέμβασης –, έτσι δεν έχει το ηθικό, συνδικαλιστικό και πολιτικό δικαίωμα να απεργήσει η ΟΛΜΕ την ημέρα των εξετάσεων εκτινάσσοντας στα ύψη την αγωνία και περιφρονώντας προκλητικά το ψυχολογικό άχθος, τη μακρόχρονη προετοιμασία και την ακατάσχετη οικονομική αιμορραγία των οικογενειών επί μιαν ολόκληρη εξαετία προεργασίας για αυτή την ημέρα, την μέρα των πανελληνίων εξετάσεων. Να απεργήσουν τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, το καλοκαίρι… εν πάση περιπτώσει τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο, τον Ιανουάριο, τον Φεβρουάριο, πληρώνοντας από την τσέπη τους τον αγώνα τους και όχι από τις στραγγισμένες οικογένειες των μαθητών που έχουν μεταξύ των άλλων πληρώσει – με αίμα – φροντιστήρια και ιδιαίτερα. ΟΧΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ! Οι μαθητές δεν φέρουν καμιά ευθύνη για να αναλάβουν το συνδικαλιστικό κόστος των διεκδικήσεων των καθηγητών.
Δεν υπάρχει σε αυτό καμιά δικαιολογία. Μόνο αναλγησία ή… παράνοια!

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.