Ο Τσάβες πέθανε οδηγώντας τη Βενεζουέλα σε παρατεταμένη πολιτική κρίση. Η Βραζιλία πήρε φωτιά με αφορμή μια αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στα ΜΜΜ.

Ο Τσάβες πέθανε οδηγώντας τη Βενεζουέλα σε παρατεταμένη πολιτική κρίση. Η Βραζιλία πήρε φωτιά με αφορμή μια αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στα ΜΜΜ. Η Κριστίνα Κίρχνερ στην Αργεντινή παλεύει να μην χάσει ολοκληρωτικά την εύνοια της μεσαίας τάξης. Στους διαδρόμους του Λευκού Οίκου, στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και σε όλα τα νεοφιλελεύθερα προπύργια ανά τον κόσμο, οι εξελίξεις στη Λατινική Αμερική προκάλεσαν χαιρέκακα χαμόγελα.

Ενόσω όμως εξελισσόταν το θρίλερ για την έκδοση του πρώην τεχνικού της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Έντουαρντ Σνόουντεν, αυτοί που πανηγύριζαν κατάλαβαν ότι ο «εφιάλτης» τους δεν έχει τελειώσει. Υπάρχουν ακόμη «πρόθυμοι» και… ικανοί να αναλάβουν τα ηνία της «αντεπίθεσης» στο άλλοτε τσιφλίκι των ΗΠΑ. Ο λόγος για τον Ραφαέλ Κορέα, τον πρόεδρο του Ισημερινού, που εμφανίζεται πλέον ως… καταλληλότερος να σηκώσει το βάρος της ηγεσίας του αποσταθεροποιημένου «αριστερού μπλοκ» της περιοχής.

Η επανάσταση των πολιτών

Λίγη ώρα μετά την είδηση που ήθελε τον Σνόουντεν να κατευθύνεται στον Ισημερινό, η Ουάσιγκτον απείλησε τον Κορέα με «αποβολή» από την εμπορική συμφωνία που έχουν συνάψει οι ΗΠΑ με χώρες των Άνδεων. Η απάντηση από το Κίτο ήταν άμεση: Ο Ισημερινός αποχωρεί εδώ και τώρα από την εν λόγω συμφωνία. Η κίνηση του Κορέα ήταν κυρίως συμβολική (συνεχίζουν να υφίστανται ισχυροί οικονομικοί δεσμοί με τις ΗΠΑ), επέφερε όμως ένα μεγαλοπρεπές δημόσιο χαστούκι στην Ουάσιγκτον. Αρκεί αυτό για να μετατρέψει κάποιον σε σημαιοφόρο της Αριστεράς στη Λατινική Αμερική; Όχι.

Ο Κορέα όμως δεν περιορίζεται σε κινήσεις «πατριωτικού» εντυπωσιασμού. Εκλεγμένος… τρις σε μια χώρα με σημαντικά αποθέματα πετρελαίου και ορυκτού πλούτου (σε αντίθεση με άλλες στην περιοχή που έχουν μεν Αριστερή κυβέρνηση αλλά δεν διαθέτουν την ανάλογη διαπραγματευτική ισχύ), συνεχίζει να απολαμβάνει ποσοστά δημοτικότητας άνω του 80%.

Από το 2007 που ανέλαβε την εξουσία, εγκαινίασε τη λεγόμενη «επανάσταση των πολιτών», δεν σταμάτησε ποτέ να συγκρούεται με τις ΗΠΑ (απελαύνοντας διπλωματικούς αξιωματούχους και κλείνοντας τις αμερικανικές βάσεις στη χώρα), φορολόγησε γενναία όσες πολυεθνικές παρέμειναν στον Ισημερινό ώστε τα χρήματα από το πετρέλαιο να πηγαίνουν στα ταμεία του κράτους, ενώ… έριξε πόρτα στους πιστωτές χαρακτηρίζοντας μεγάλο μέρος του χρέους «επαχθές» και πετυχαίνοντας κούρεμα 60% στο υπόλοιπο.

Παρά την κρίση στις ΗΠΑ το 2008 και ενώ το Κίτο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις διακυμάνσεις στις τιμές του πετρελαίου και του δολαρίου, ο Ισημερινός δεν γνώρισε ύφεση. Ακόμη σημαντικότερο, ο Κορέα ανακοίνωσε μια σειρά από κοινωνικά προγράμματα με στόχο τη μείωση των ανισοτήτων και την εξάλειψη της φτώχειας, ενώ το 41,9% των εσόδων αφιερώθηκε στην κατασκευή σχολείων, νοσοκομείων και δρόμων.

Τεχνοκράτης

Ο Κορέα δεν υπήρξε ποτέ ούτε μέλος αριστερού κόμματος, ούτε ακτιβιστής, ούτε πρωταγωνιστής σε κοινωνικούς αγώνες. Ένας τεχνοκράτης οικονομολόγος είναι που κάνει καλά τη δουλειά του… Όχι σαν και αυτούς που βαπτίζουν «τεχνοκράτες» στην Ευρώπη αντί να τους πουν με το όνομά τους: λακέδες του νεοφιλελεύθερου δόγματος.