«Fucking the government»: Πριν από τρία χρόνια, με το που έγραψε τη φράση αυτή στον «Τοίχο» του ο Ρότζερ Γουότερς, ολόκληρο το κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο σηκώθηκε όρθιο και χειροκροτούσε. Και ο ενθουσιασμός των χιλιάδων, από 15 μέχρι 70 χρονών, όρθιων, καθισμένων, στριμωγμένων θεατών παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια της παράστασης-συναυλίας του κιθαρίστα των Πινκ Φλόιντ.

«Fucking the government»: Πριν από τρία χρόνια, με το που έγραψε τη φράση αυτή στον «Τοίχο» του ο Ρότζερ Γουότερς, ολόκληρο το κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο σηκώθηκε όρθιο και χειροκροτούσε. Και ο ενθουσιασμός των χιλιάδων, από 15 μέχρι 70 χρονών, όρθιων, καθισμένων, στριμωγμένων θεατών παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια της παράστασης-συναυλίας του κιθαρίστα των Πινκ Φλόιντ.

Στο «Wall» ένας τοίχος υψώθηκε, γκρεμίστηκε, έγινε οθόνη για να προβληθούν κάθε είδους προβληματισμοί και συναισθήματα, καμβάς για να ζωγραφιστούν σύμβολα πολιτικής ή θρησκευτικής καταπίεσης μαζί με λογότυπα μεγάλων εταιρειών, φόντο για να φωτισθούν με διάφορους τρόπους σπουδαία και πολύ αγαπημένα τραγούδια.

Ένα εκπληκτικό θέαμα με έναν ολόκληρο «στρατό» να φροντίζει για την παραμικρή λεπτομέρεια, με τον ίδιο τον Γουότερς να μην απομακρύνεται επί 2,5 σχεδόν ώρες από τη σκηνή. Καθόλου «Comfortably numb», βολικά απονεκρωμένος, όπως είναι ο τίτλος ενός από τα τραγούδια του το οποίο καταχειροκροτήθηκε. Αρκετοί από όσους δεν είχαν πάει τότε στο ΟΑΚΑ το μετάνιωσαν, άλλοι θα ήθελαν να ξανασυμμετάσχουν σε μια τέτοια συναυλία.

Πολλοί λοιπόν φρόντισαν να αγοράσουν, από το τέλος της προηγούμενης χρονιάς ήδη, εισιτήρια για τη νέα εμφάνιση του καλλιτέχνη στην Ελλάδα. Και, προφανώς, ρύθμισαν έτσι τον χρόνο, τις δουλειές, τις υποχρεώσεις, τις διακοπές τους, ώστε να βρεθούν εγκαίρως στην πύλη του Ολυμπιακού Σταδίου. Και ξαφνικά, ελάχιστες μέρες πριν από τη συναυλία, ανακοινώνεται πως η συναυλία θα γίνει άλλη μέρα και κυρίως σε άλλον χώρο, στη Μαλακάσα. Τα εισιτήρια ισχύουν, ανακοίνωσε η οργανώτρια εταιρεία – και πώς θα μπορούσαν να μην ισχύουν; Δεν ίσχυαν, όμως, όλα τα άλλα: Η ημερομηνία – κάποιος θα μπορούσε να έχει μιαν άλλη υποχρέωση, να έχει διαμορφώσει αλλιώς το πρόγραμμά του. Η θέση που γράφει το εισιτήριο και που καθορίζει την τιμή του. Κυρίως δεν ίσχυε ο χώρος. Πώς λοιπόν δηλώθηκε ότι τα εισιτήρια δεν επιστρέφονται; Στο ΟΑΚΑ πας με μετρό πολύ εύκολα, ενώ στη Μαλακάσα πρέπει να βρεις μεταφορικό μέσο και να προγραμματίσεις ημερήσια εκδρομή. Δικαίως λοιπόν ξέσπασαν διαμαρτυρίες.

Και λογικότατα έπιασαν τόπο. «Τέλος καλό» – η συναυλία επέστρεψε στην αρχική ημερομηνία και τον αρχικό χώρο. Όμως δεν είναι και «όλα καλά», όταν μέσα σε τρεις μέρες πηγαινοέρχεται ο «Τοίχος» ανάμεσα στο Μαρούσι και τη Μαλακάσα. Και προχειρότητα δείχνει και πως το ενδιαφέρον για τους θεατές εξαντλείται στο να πεισθούν να αγοράσουν από πολύ νωρίς τα εισιτήριά τους.