Το γνωστό δημοσιογραφικό κλισέ θέλει το φθινόπωρο κάθε έτους να είναι καυτό πολιτικά, ύστερα από μια ανάπαυλα ολίγων εβδομάδων για τα "μπάνια του λαού" .

Το γνωστό δημοσιογραφικό κλισέ θέλει το φθινόπωρο κάθε έτους να είναι καυτό πολιτικά, ύστερα από μια ανάπαυλα ολίγων εβδομάδων για τα "μπάνια του λαού" την οποία διαδέχονται τα κρίσιμα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα που έμειναν εκκρεμή, εκεί κάπου στις αρχές Ιουλίου. Ωστόσο, τα τρία τελευταία χρόνια αν είχαμε εναποθέσει στις υψηλές πολιτικές θερμοκρασίες τη διάκριση των εποχών δεν θα μπορούσαμε να πούμε αν είναι φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη ή καλοκαίρι. Ίσως, μέχρι πρότινος, τα παραπάνω να ίσχυαν λιγότερο για τους θερινούς μήνες. Πλέον, όμως δεν είναι έτσι, καθώς η κυβέρνηση υποχρεωτικά έχει υπολογίσει και το διάστημα ως τον Σεπτέμβριο στον κρίσιμο πολιτικό χρόνο που έχει στη διάθεσή της  προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δανειστών.
 
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το φθινόπωρο αναμένεται να είναι η συνέχεια ενός καυτού πολιτικά – και κατά τα άλλα δροσερού σχετικά – καλοκαιριού, κατά το οποίο η κυβέρνηση, πιεζόμενη και από την τρόικα, και υπό την … παροιμιώδη αποφασιστικότητα του Σαμαρά έβαλε μπρος τη «μηχανή του κιμά»: το πολυσυζητημένο «ταμπού» των απολύσεων στο Δημόσιο κι ευρύτερο δημόσιο αντιμετωπίστηκε δραστικά με τον «ξαφνικό θάνατο» της ΕΡΤ και πλέον γενικεύεται και δρομολογείται, κανονικά, όχι στα λόγια, αλλά  με αριθμούς και ονόματα. Επιτέλους θα τρέξει λίγο «αίμα» στην αρένα, προς εξευμενισμό των αγορών και των δανειστών. Αλλά και προς αντιπερισπασμό χιλιάδων εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα που παρασυρμένοι οι περισσότεροι από τον κοινωνικό αυτοματισμό ζητούσαν ίση μεταχείριση στην εξαθλίωση. Σύντομα όμως θα δουν να προστίθενται απλώς μερικές χιλιάδες ακόμη άνθρωποι στις μακριές λίστες της ανεργίας και όχι να ανοίγει ο δρόμος για τους άξιους όπως ίσως ορισμένοι απ’ αυτούς να πιστεύουν. Και κυρίως θα δουν πως όσο διευρύνονται οι στρατιές ανέργων τόσο θα αυξάνεται ο ανταγωνισμός για μια θέση … στον ήλιο και τόσο πιο χαμηλά θα πέφτουν οι αποδοχές, οι πρώην αποδοχές, στο εξής χαρτζιλίκι των 400 ευρώ και ίσως λέμε πολλά.
 
Παιδεία, Υγεία και Τοπική Αυτοδιοίκηση ήδη μετρούν τα πρώτα «θύματα» και ετοιμάζονται για τα κύματα που θα ακολουθήσουν ως το τέλος του χρόνου.
 
Στην εκπαίδευση, μετά τους 2.000 της Τεχνικής Εκπαίδευσης, οι οποίοι έρχονται να προστεθούν στους 8.000 αναπληρωτές που  πετά εκτός εκπαίδευσης το μέτρο της αύξησης του ωραρίου, αναμένεται να προστεθούν και οι … «κοπανατζήδες». Όπως ήδη κυκλοφορεί στους κόλπους των εκπαιδευτικών, η κυβέρνηση σχεδιάζει να πετάξει στον Καιάδα, εκπαιδευτικούς που για λόγους υγείας (δηλαδή με ψυχολογικά ή ιατρικά προβλήματα) δε μπαίνουν στην τάξη. Στο πρόγραμμα, σημειωτέον πρέπει να συμπεριλάβει κανείς και τις υποχρεωτικές μετατάξεις: όποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί θα μείνει στον… τόπο. Εν τω μεταξύ, όπως ανακοινώθηκε χτες μετά το Κυβερνητικό Συμβούλιο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, σειρά παίρνουν και οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ και ΤΕΙ: οι διοικητικές δομές πανεπιστημίων και ΤΕΙ θα αξιολογηθούν προκειμένου να εντοπιστούν οι πλεονάζοντες. Κι άλλο μαχαίρι εκεί και να μην ξεχνάμε και τους 2.200 σχολικούς φύλακες.
 
Το παρήγορο είναι ότι, όπως διαβεβαιώνουν οι αρμόδιοι υπουργοί, ότι οι εκπαιδευτικοί της τεχνικής εκπαίδευσης που θα τεθούν σε… διαθεσιμότητα, θα απορροφηθούν στις δομές του υπουργείου υγείας, λόγω συνάφειας των αντικειμένων (οι ειδικότητες που καταργούνται από τα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ προκειμένου να υπάρξουν πλεονάζοντες, είναι ως επί το πλείστον από τον τομέα της υγείας). Διότι ως γνωστόν η υγεία βρίσκεται σε άνθηση και βολεύει κόσμο. Γι’ αυτό άλλωστε γιατροί και υγειονομικοί προχωρούν και αυτοί σε 24ωρη απεργία σήμερα (2.500 υγειονομικοί «κερδίζουν» από μια θέση στο πρόγραμμα της κινητικότητας/διαθεσιμότητας, αφού ο στόχος είναι 6 δημόσια νοσοκομεία να μπουν από τον Αύγουστο στον «προκρούστη» των συγχωνεύσεων –  καταργήσεων).

Σε πλήρη αναβρασμό και η Τοπική Αυτοδιοίκηση που ετοιμάζεται και αυτή να συνεισφέρει βαρύ «φόρο αίματος» στο θυσιαστήριο της διαθεσιμότητας.
 
«Μα σε τι χρησιμεύουν όλοι αυτοί»; Αναρωτιούνται ευθαρσώς και δημοσίως διάφορες Αντουανέττες. Ας το σκεφτόντουσαν αυτοί που έκαναν τις προσλήψεις και τους διορισμούς, όταν τους έκαναν. Σήμερα, με επίσημη ανεργία στο 27% ή αλλιώς 1, 3 εκ. ανέργους, το στοίβαγμα περισσότερων ανέργων σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης είναι απλώς εγκληματικό.
 
Και μπορεί η πλήρης αποσταθεροποίηση της εργασίας να δημιουργεί «ευέλικτο εργατικό δυναμικό» που θα δέχεται να δουλέψει για μισθό της πλάκας, αλλά το ερώτημα είναι τι ακριβώς περιμένει ο ιδιωτικός τομέας που καραδοκεί (αν καραδοκεί) να διεισδύσει στα πεδία από τα οποία το κράτος αποσύρεται. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών από τις φορολογικές δηλώσεις του 2012 (άρα για εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2011) περί το 1.100.000 Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κι εύλογα μπορεί να υπολογίσει κανείς ότι το νούμερο αυτό σήμερα έχει ανέβει κατά πολύ. Και οι υπόλοιποι που δεν έχουν ακόμη φτάσει εκεί πλέον πιέζονται όλο και περισσότερο. Που θα βρουν λοιπόν οι απολυμένοι, μακροχρόνια άνεργοι, κι ελαστικώς ημιαπασχολούμενοι να πληρώσουν για ιδιωτική υγεία και παιδεία, όταν τα έχουν δώσει όλα στο μεταξύ, για χαράτσια, εφορίες και δάνεια;
 
Αλλά η αντίληψη για την ανάπτυξη που μας σερβίρεται είναι αυτή: όσοι έχουν, οι υπόλοιποι στο περιθώριο…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.