Μύδρους εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης εξαπολύει η βρετανική εφημερίδα Guardian, με αφορμή τον όψιμο αντιφασισμό που επιδεικνύει.

Μύδρους εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης εξαπολύει η βρετανική εφημερίδα Guardian, με αφορμή τον όψιμο αντιφασισμό που επιδεικνύει.
 
Ο Guardian υπενθυμίζει τις δεκάδες ρατσιστικές επιθέσεις οι οποίες αναδεικνύονταν από τα ξένα ΜΜΕ και ΜΚΟ, καθώς και τις διαβεβαιώσεις Δένδια ότι δεν υπάρχει καμιά διασύνδεση μεταξύ αστυνομίας και Χρυσής Αυγής.
 
Αναφέρεται ακόμα εκτενώς στην «ιστορικά αβάσιμη και ηθικά διεστραμμένη ‘’θεωρία των δύο άκρων’’» αλλά και στην αντιμετώπιση που είχε από τους κρατικούς θεσμούς το αντιφασιστικό κίνημα και η Αριστερά, ακόμη και αν «αυτές οι δυνάμεις ήταν οι μόνες που αντιπαρατίθεντο εδώ και χρόνια με το ναζισμό».
 
Η βρετανική εφημερίδα τονίζει ότι οι κινήσεις των τελευταίων ημερών της κυβέρνησης υποκινούνται από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και υπογραμμίζει ότι ο φασισμός δεν μπορεί να νικηθεί αν δεν καταπολεμηθούν η αδικία και η λιτότητα που τον γεννούν.
 
Αναλυτικά το δημοσίευμα:
 
«Φανταστείτε έναν Αθηναίο ο οποίος είχε πάει ένα ταξίδι μερικές εβδομάδες και γύρισε στην πόλη μετά τη δολοφονία του Φύσσα και τη δραστηριοποίηση των ΜΜΕ και της κυβέρνησης εναντίον της Χρυσής Αυγής, που οδήγησε στη σύλληψη του Νίκου Μιχαλολιάκου και μερικών βουλευτών και υποστηρικτών της.
 
Η αρχική αντίδραση του ταξιδιώτη σε αυτή την κίνηση θα ήταν ενθουσιασμός αναμεμιγμένος με έκπληξη: η αλλαγή στη στάση των αρχών έναντι της Χρυσής Αυγής ήταν δραματική.
 
Κι όμως, οι αρχές διέθεταν εδώ και πολύ καιρό λεπτομερείς πληροφορίες για τις εγκληματικές δραστηριότητες της οργάνωσης.
 
Είχαμε καθημερινά επεισόδια ρατσιστικής βίας, που καλύπτονταν εκτενώς από τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ), από τις εγχώριες και τις διεθνείς μη-κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) και τη γενική διεύθυνση της «ευρωπαϊκής επιτροπής» για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αλήθεια είναι πως πολλοί στην Ελλάδα είχαν εξοικειωθεί με τη ρατσιστική βία. Οι νομικές και πολιτικές αρχές έδειχναν απροθυμία στην ανάληψη δράσης εναντίον της, ο αντιρατσιστικός νόμος ουδέποτε εφαρμοζόταν και μια βελτιωμένη εκδοχή του απορρίφθηκε από το κοινοβούλιο, οι δράστες ρατσιστικών επιθέσεων απολάμβαναν μια ιδιότυπη ασυλία.
 
Λιγότερο από ένα χρόνο πριν, ο υπουργός δημοσίας τάξης Νίκος Δένδιας επέμενε πως δεν υπάρχει καμία διασύνδεση μεταξύ της αστυνομίας και της ΧΑ και απειλούσε τον ‘’Guardian’’ με μηνύσεις όταν η εφημερίδα ανέφερε πως αστυνομικοί είχαν βασανίσει αντιφασίστες. Αλλά μετά τη δολοφονία του Φύσσα, ο Δένδιας υποχρεώθηκε να διατάξει έρευνα για τις διασυνδέσεις αυτές.
 
Πολλοί ανώτατοι αξιωματικοί εκκαθαρίστηκαν ή παραιτήθηκαν. Μια μέρα μετά τη δολοφονία, οι φάκελοι 32 εγκληματικών ενεργειών της ΧΑ – για βίαιες ενέργειες, ακόμα και δολοφονίες- στάλθηκαν στον εισαγγελέα. Ο Αθηναίος μας θα απορούσε: μα γιατί οι αρχές δεν έδρασαν νωρίτερα; Γιατί έπρεπε να περιμένουν ως τώρα; Μήπως γιατί ο δολοφονημένος ήταν Έλληνας;
 
Η X.A. θα έπρεπε να έχει χαρακτηριστεί εγκληματική συμμορία και να έχει αντιμετωπίσει το νόμο εδώ και πολύ καιρό. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αυτή θα ήταν η αυτονόητη εξέλιξη. Μετά τη δολοφονία, πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους και πολλοί υπονόησαν πως αν η Ελλάδα δεν αποφάσιζε να ξεκαθαρίσει με τους νεοναζί, τον Ιανουάριο δεν θα έπρεπε να της ανατεθεί η εναλλασσόμενη προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).
 
Αλλά αυτό που βάρυνε περισσότερο στην αλλαγή της κυβερνητικής αντίδρασης ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο μικροκομματικός υπολογισμός: ως πολύ πρόσφατα, αρκετοί κορυφαίοι δεξιοί πολιτικοί και σχολιαστές εκτιμούσαν πως η δεξιά Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) θα έπρεπε να εκτιμήσει την πιθανότητα να συγκυβερνήσει με τους νεοναζί, αν αυτοί ‘’σοβαρεύονταν’’. Η κυβέρνηση εμφάνιζε την αριστερά και το αντιφασιστικό κίνημα ως το άλλο ‘’άκρο’’, έστω κι αν αυτές οι δυνάμεις ήταν οι μόνες που αντιπαρατίθεντο εδώ και χρόνια με το ναζισμό.
 
Η ιστορικά αβάσιμη και ηθικά διεστραμμένη «θεωρία των δύο άκρων» αποσκοπούσε να ενσταλάξει φόβο στις ψυχές του κόσμου, ώστε να στρέψει τα νώτα στις αριστερές οργανώσεις και τα κινήματα των πολιτών που αντιστέκονταν στους νεοναζί και συμπαραστέκονταν στα θύματά τους. Η κυβερνητική σύμπραξη ΠΑΣΟΚ/ΝΔ ελπίζει τώρα πως η αποκάλυψη της εγκληματικής δράσης της ΧΑ θα επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους της στο φυσικό τους χώρο.
 
Και έτσι, υπάρχει μια γλυκόπικρη γεύση, καθώς παρά την καθυστέρησή της, η πολυδιαφημισμένη σύλληψη των χρυσαυγιτών θα ανακουφίσει πολλούς. Τους μετανάστες, που θα κυκλοφορούν ευκολότερα στην πόλη, αλλά και τους ομοφυλόφιλους, τους ακροαριστερούς και όλους τους αντιφασίστες που αντιμετώπιζαν καθημερινά τη ξεδιάντροπη καθημερινή ανάμειξη της ΧΑ στην κοινωνική ζωή και την πολιτική της χώρας.
 
Κάθε σκουρόχρωμος έπρεπε να φυλάγεται. Το κακό κυκλοφορούσε ελεύθερα στους δρόμους. Αλλά στο θεσμικό επίπεδο, λίγες αλλαγές έγιναν. Η απόδοση ποινικών ευθυνών στους αλήτες της ΧΑ δεν θα αλλάξει τον θεσμικό ρατσισμό της συμμαχικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Όταν ήταν ακόμα κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ήταν ο Ανδρέας Λοβέρδος που είχε παρομοιάζει την ΧΑ με ‘’ελληνική χεζμπολάχ’’, και επαινούσε την ενασχόλησή της με τα ‘’μεγάλα ζητήματα’’ και την «εμπιστοσύνη» που παρήγαγε. Ήταν ο Βύρων Πολύδωρας, νεοδημοκράτης πρώην υπουργός, που κάλεσε σε σύμπραξη του κόμματός του με τη ΧΑ.
 
Ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός Σαμαράς που το Μάρτιο του 2012 δήλωνε πως ‘’έχουν καταληφθεί πολλές πόλεις στην Ελλάδα από παράνομους λαθρομετανάστες… και θα πρέπει να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας’’. Πιστή στις διακηρύξεις αυτές, η κυβέρνηση εξαπέλυσε την επιχείρηση ‘’Ξένιος Ζευς’’ (sic): η αστυνομία βάλθηκε να καταδιώκει κάθε σκουρόχρωμο άνθρωπο στους δρόμους και να τοποθετεί τους μετανάστες που δεν διέθεταν δικαιολογητικά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που κατ” ευφημισμό αποκαλούνται ‘’κέντρα κράτησης’’.
 
Η ίδια κυβέρνηση μεταρρύθμισε το 2010 τον νόμο περί απόδοσης ιθαγένειας, τον πρώτο που απέδιδε στους μετανάστες της δεύτερης γενιάς τη δυνατότητα να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα, έσυρε στα δικαστήρια ασθενείς με AIDS και ναρκομανείς, καταδίωξε και κράτησε παράνομα αναρχικούς και αντιφασίστες, συρρίκνωσε τους μισθούς και τις συντάξεις, εξαπέστειλε την ανεργία των νέων στο 60%, έκλεισε νοσοκομεία, οδήγησε τα πανεπιστήμια στην κατάρρευση. Κι εδώ έγκειται το μεγάλο παράδοξο της διάλυσης της ΧΑ: η ίδια κυβέρνηση που απειλεί τη δημοκρατία και υποθάλπει το φασισμό αποδίδει στον εαυτό της δημοκρατικά εύσημα διότι δήθεν καταστέλλει τον εξτρεμισμό.
 
Η ΧΑ είναι ταυτόχρονα πολιτικό κόμμα και εγκληματική οργάνωση, αλλά συχνά η θέση πολιτικών κομμάτων εκτός νόμου είναι προβληματική και αναποτελεσματική. Ο νόμος μπορεί να απαγορεύσει, αλλά όχι να εξαλείψει τις φασιστικές αντιλήψεις. Αυτές πρέπει να αντιμετωπιστούν με πολιτικό τρόπο.
 
Για του καθημερινούς ανθρώπους, η πάλη ενάντια στη Χρυσή Αυγή δεν περιορίζεται στην – ευπρόσδεκτη σε κάθε περίπτωση – κινηματογραφική σύλληψη της ηγεσίας της. Ο αντιφασισμός είναι πρωτίστως ένας αγώνας για το τι είδους ζωή θέλουμε να ζούμε. Πολεμάται καθημερινά από πολίτες, ακτιβιστές, συλλογικότητες και κοινότητες μεταναστών. Είναι αγώνας για δημοκρατία, αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν μπορεί να νικήσει αν δεν νικηθεί η αδικία και η λιτότητα του συστήματος.»
 
πηγή: The Guardian

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.