Ποιος θα περίμενε ότι η Εθνική Λυρική Σκηνή θα γίνει «μόδα» στις μέρες μας, θα ανοίξει πόρτες και παράθυρα, θα κατέβει στους δρόμους και θα φτάσει στο λιμάνι του Πειραιά και τον Λευκό Πύργο; Ναι, το πείραμα της Λυρικής πέτυχε

Ποιος θα περίμενε ότι η Εθνική Λυρική Σκηνή θα γίνει «μόδα» στις μέρες μας, θα ανοίξει πόρτες και παράθυρα, θα κατέβει στους δρόμους και θα φτάσει στο λιμάνι του Πειραιά και τον Λευκό Πύργο; Ναι, το πείραμα της Λυρικής πέτυχε

Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τους κατοίκους του Πειραιά και τους επισκέπτες που βρέθηκαν την περασμένη Πέμπτη στο λιμάνι. Λίγο πριν πέσει ο ήλιος, μουσικοί και μονωδοί κατέκλυσαν την πύλη Ε9, παρουσιάζοντας μια «Ανοιχτή Δοκιμή» για τα τρία πρώτα έργα της νέας καλλιτεχνικής περιόδου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Το θέαμα των ερμηνευτών της όπερας να περιφέρονται στην προβλήτα του λιμανιού με τα φαντασμαγορικά κοστούμια ήταν αναπάντεχο και καλοδεχούμενο. Γνωστές άριες που αφηγούνται τα προαιώνια ανθρώπινα συναισθήματα πλημμύρισαν τα σοκάκια και τους δρόμους του Πειραιά. Γεμάτοι ενέργεια μουσικοί και μονωδοί κέρδισαν το κοινό, μετατρέποντας την καθημερινότητα σε μια δημιουργική γιορτή που αντιτάσσεται στην ασχήμια. Μόλις ο ταλαντούχος μαέστρος Ζαν Κριστόφ Σαρόν σήκωσε την μπαγκέτα του, μουσικοί και ερμηνευτές έστειλαν το δικό τους μήνυμα στο κοινό… για αληθινές διαπροσωπικές σχέσεις και πραγματική δημιουργία.

Το σινεμά του Αγγελόπουλου στο λιμάνι
Στην παραλία της Θεσσαλονίκης, στο σημείο όπου ο Θόδωρος Αγγελόπουλος έστηνε χρόνια ολόκληρα την κάμερά του για τα γυρίσματα των ταινιών του, η Ελένη Καραΐνδρου, ο Ρενάτο Τζανέλα και οι χορευτές του Μπαλέτου της Λυρικής πραγματοποίησαν μια ανοιχτή πρόβα της παράστασης «Ταξίδι στην Αιωνιότητα», την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου.
Μπροστά στον Λευκό Πύργο οι περαστικοί, οι επισκέπτες και οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης συνάντησαν τους ήρωες από το «Τοπίο στην ομίχλη», την «Αιωνιότητα και μία μέρα» και τις άλλες ταινίες του Αγγελόπουλου. Αυτή τη φορά το ταξίδι δεν ήταν κινηματογραφικό. Ωστόσο το κοινό που παρακολούθησε την παράσταση έζησε κάτι αναπάντεχο: το πάντρεμα της μουσικής και του χορού στο πνεύμα του μεγάλου δημιουργού που έφυγε για την αιωνιότητα.
Πρόσωπα που έρχονται και φεύγουν, ταξίδια, αποχωρισμοί και συναισθήματα, όπως το πάθος και η οδύνη, πότισαν κάθε κίνηση των χορευτών. Οι λιτές, σχεδόν δωρικές φιγούρες ζωντάνεψαν μνήμες και όνειρα. Ατμόσφαιρα υψηλής συγκίνησης κι ας ήταν στην παραλία. Μέσα στο φθινοπωρινό φως η εμβληματική μουσική της Ελένης Καραΐνδρου, ποτισμένη με ποίηση και νοσταλγία, ήταν το καλύτερο αντίδοτο στα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις το θέατρο, τον χορό, τη λυρική τέχνη από την κοινωνία στην οποία ζει. Διαφορετικά, δεν προοδεύεις, δεν καινοτομείς.
Ας ελπίσουμε ότι όλος αυτός ο δημιουργικός αναβρασμός της Λυρικής, δεν μπορεί, σε κάτι καλό θα οδηγήσει, κάτι καλό θα βγάλει.

Κωστούλα Τωμαδάκη