• Των ιστορικών παραποιημένων δρόμων τα αποτυπώματα συναρμόζουν πλήρως με την εποχή των επιλόγων. Το φθινόπωρο άλλωστε με την εικόνα των πεσμένων φύλλων δίνει στην περιγραφή την κοινοτοπία της επιτηδευμένης απογοητεύσεως.

• Των ιστορικών παραποιημένων δρόμων τα αποτυπώματα συναρμόζουν πλήρως με την εποχή των επιλόγων. Το φθινόπωρο άλλωστε με την εικόνα των πεσμένων φύλλων δίνει στην περιγραφή την κοινοτοπία της επιτηδευμένης απογοητεύσεως.
• Καιροί της κρίσεως και στην απάνω μεριά του τοπίου καφενεία και πεζοδρόμια και τα δρώμενα παρελθοντικού μεγαλείου αφηγήματα περιπλέκουν τις εκπομπές του μεσημεριού με τις αναφορές των μεγάλων αποστάσεων.
• Και στις μεγάλες αίθουσες των αποφάσεων τα άλογα εκφωνήματα παραπέμπουν στα σημεία, τα τέρατα και τα ανούσια παραμιλήματα δίνουν τη θλίψη στη μετοχή του ασυναίρετου τύπου του ρήματος συνοφρυόομαι.
• Και το όμικρον πορεύεται απροκάλυπτα ανάμεσα στην κατάληξη δείχνοντας διά της βοής στην κατήφεια την προέλευσή της.
• Πετεινομαχίες προς χάριν των οφθαλμών και παιχνιδίσματα καφωδειακής συνθέσεως και χάντρες να κτυπούν στα ευφυολογήματα ενώ στα καθίσματα οι οπαδοί επικροτούν διά των δακτύλων τα επιχειρήματα του βυθού των προτάσεων.
• Τα ανεύθυνα του κομβολογίου στη σύνταξη όταν στη μεταφορά περιπλέκονται τα ωά και στα τρύπια νομίσματα οι υπόκωφοι θόρυβοι.
• Ένθεν κακείθεν στην αυτοκρατορία της ανεπάρκειας.
• Πενιχρές ημέρες και στα επουράνια σκορπίζονται οι φωτεινές γραμμές. Η βροχή μηχανεύεται τα επόμενα προσχήματα. Στις ανακοινώσεις επεξηγείται το δυσνόητον και στις αποφάσεις οι γενικεύσεις προετοιμάζουν το χειρότερο.
• Στα κείμενα οι προθέσεις δίνουν μορφή στα ερμηνεύματα και οι έμμονες ιδέες στα ανάκλιντρα αποκαλύπτουν τα μυστικά τους.
• Κατεβασμένα υπενδύματα και καμώματα αδολεσχίας των σωμάτων. Σύμφωνο αργόσυρτο το εξαγόμενο και στις διατάσεις οι αμβλείες προσδιορίζουν την αιτιατική της φαιδρότητος.
• Στην ακολουθία η διάταξη έχει τη σημασία της και στην αντίθεση το πεπερασμένο δηλώνει το ψευδολόγημα.
• Φληναφήματα και με την απουσία του συνδέσμου.
• Χάθηκε στην επανάληψη η ιστορία!

Mυογράφημα
 
Φυσούσε. Η σκόνη ανέβαζε τα χέρια στο πρόσωπο και στο κόκκινο πίσω απ’ τον βοριά πρόβαλλε μια σταγόνα όπως κάνει η βροχή όταν κοροϊδεύει.
Στο μονοπάτι κλοτσώντας τις φυτρωμένες πέτρες. Φανερώματα στα σκαλοπάτια πατημένοι όρκοι, ξεράγκαθα στα πλευρά και στις εικόνες φορτωμένος ο χρόνος να μαζεύει το κίτρινο.
Μια πεταλούδα σε ένα κλαδί, δίπλα μια μέλισσα και στην ανοιχτωσιά, στο πλατύ άδειασμα του βράχου, στο αντίκρισμα, απέναντι απ’ τα μεγάλα λόγια της θάλασσας στη λευκή γραμμή, στη χαρακιά όπως σκίζεται στα δυο, με τον καπνό στο φουγάρο, στο κατάστρωμα, τα υψωμένα ασπρομάντιλα.
Η ματιά προσηλωμένη. Αναπνοή.
Στο χώμα το δάχτυλο.
Κύκλοι, γραμμές, σχήματα, αριθμοί.
Στο γράψιμο το ίδιο, χωρίς επικεφαλίδα, απ’ τα αριστερά στα δεξιά να γλύφει η μολυβιά την αταξία.
Μικρές γειτονιές χωρίς φωνές.
Και να κατρακυλάνε στα παιχνιδίσματα σκόρπια τα ξερόφυλλα.
Παλιά λόγια στα γεννήματα και στο ανασήκωμα στ’ ακρόπρωρο σκαλισμένη η ερώτηση, στο ψιχάλισμα να αφηγείται το παραμύθι.

Περιορισμός

Κυριολεξία της ουσίας
Η Επιγραφή
Στην μεταφορά της παρακωλύσεως
Των παρεμβολών
Των εμβίων και των αντωνύμων
Στο χαριτολόγημα της ανατροπής
Η κοινοτοπία εκτοπίζεται
Και στην αυστηρότητα
Στην πρόταση
(αχρείαστο το επίθετο)
εννοείται
στο τρίτο
το πρώτο και το δεύτερο
πρόσωπο
της επιβολής
των συντεταγμένων σημειώσεων
(στις παρενθέσεις)