Σπίτι μου υπάρχουν δύο φωτογραφίες. Τα δύο παιδιά που εικονίζονται σε αυτές είναι πολύ διαφορετικά, όμως το φόντο είναι ολόιδιο. 

Σπίτι μου υπάρχουν δύο φωτογραφίες. Τα δύο παιδιά που εικονίζονται σε αυτές είναι πολύ διαφορετικά, όμως το φόντο είναι ολόιδιο. Δέντρα, μια λιμνούλα, πάπιες. Και γύρω τους πολλά ακόμη παιδιά που και στις δύο περιπτώσεις κάνουν το ίδιο: κόβουν κομματάκια από ψωμιά και κουλούρια για να ταΐσουν τις πάπιες. Η μία φωτογραφία τραβήχτηκε 30 χρόνια μετά την άλλη, αλλά η ομοιότητά τους είναι πάρα πολύ μεγάλη. Σαν ο χρόνος ανάμεσά τους να πάγωσε. Παρόμοιες φωτογραφίες μάλλον υπάρχουν στα σπίτια όσων μεγαλώσαμε στο κέντρο της Αθήνας. Στις μισές βλέπεις μαμάδες ή μπαμπάδες όταν ήταν ακόμη παιδάκια και στις υπόλοιπες οι μπαμπάδες έχουν γίνει παππούδες και τα «παιδάκια» έχουν αποκτήσει δικά τους παιδιά, στο ίδιο πάντα περιβάλλον: τον Εθνικό Κήπο. Ακόμα και τώρα που οι πάπιες έχουν εξαφανιστεί, είναι από τα ελάχιστα μέρη της πρωτεύουσας που μοιάζει σχεδόν απαράλλαχτο από τα παιδικά μας χρόνια – και πιθανότατα κι από εκείνα των γιαγιάδων μας. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που τόσο πολλοί αντέδρασαν στην – με πολλά ταρατατζούμ και σε προεκλογική περίοδο – ανακοίνωση του Δήμου Αθηναίων πως θα προχωρήσει στην ανάπλασή του. Οι αντιδράσεις δεν οφείλονται μόνο στο γεγονός πως ο κήπος αυτός λειτουργεί λίγο σαν «χρονότρυπα», αλλά κυρίως στο ότι παραμένει μια όαση, ένα από τα ελάχιστα μέρη που μπορείς να χωθείς, να περιπλανηθείς στους δαιδάλους του, να χαθείς, να σε χάσουν για λίγο, να ησυχάσεις. Είναι όμορφος και γιατί να αλλάξεις κάτι όμορφο; Όσο για τις εκθέσεις έργων τέχνης που ανακοινώθηκε πως θα φιλοξενούνται εκεί σε λίγο καιρό, δεν είναι αυτές που λείπουν από τον κήπο. Φροντίδα θέλει, καινούργια παγκάκια, νερό στη λιμνούλα, πάπιες, απλά πράγματα, λένε όσοι αντιδρούν στην ανάπλαση. Όλοι αυτοί που εμποδίζουν τις αλλαγές έχουν προκαταλήψεις επειδή το έργο γίνεται με ιδιωτική πρωτοβουλία, υποστηρίζει η εταιρεία που το ανέλαβε. Όμως υπάρχουν τόσα μέρη στην πόλη να αλλάξουν και να ομορφύνουν με ιδιωτική πρωτοβουλία, πολλά από αυτά μάλιστα σε γειτονιές οι οποίες χρειάζονται αναβάθμιση. Επιπλέον υπάρχει και ο φόβος για τη λέξη «ανάπλαση» που πολύ λογικά σου δημιουργείται κάθε φορά που περνάς από την αναπλασμένη και ξανα-αναπλασμένη τσιμεντένια πλατεία Ομονοίας.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.