• Η καθημερινότητα της γελοιογραφίας με τα παρακείμενα να σφαδάζουν από τον πόνο, τον οποίο προκαλεί η αβάσταχτη εξάπλωση της ηλιθιότητας στην επικράτεια…

• Η καθημερινότητα της γελοιογραφίας με τα παρακείμενα να σφαδάζουν από τον πόνο, τον οποίο προκαλεί η αβάσταχτη εξάπλωση της ηλιθιότητας στην επικράτεια, απασχόλησε τους παμμέγιστους σοφολογιότατους της εποχής, ενώ στα αναρτημένα τοιχονοήματα το πάρε δώσε των απόψεων ξεφώνισε τη διάσπαρτη ανεπάρκεια των καιρών και των συμπερασμάτων.
• Μακρόκαιρο το διάστημα της ευήθειας!
• Η κατανόηση, εγκαταλελειμμένη μορφή καταλήξεως της αναγνώσεως, περιπλέκει σε σημείο εκφραστικής αηδίας τις παραγράφους, φροντίζοντας τοιουτοτρόπως τον πληθυντικό της διπλής προστακτικής της αποστροφής.
• Οι βασανισμένες έννοιες των μηχανισμών ανατροπής, παραδομένες στα στόματα των μονοφυών απόψεων, έχουν χάσει εδώ και αιώνες τα κάνιστρα. Και παραμένει το μειδίαμα μοναδική αντίσταση επί της ολιγόνοιας να σχηματίζει στα σφιγμένα χείλη την υπεροψία.
• Η παρερμήνευση κατά συνέπεια εκφέρεται, εισέρχεται και εξέρχεται παντοιοτρόπως και ακατάπαυστος ο ολολυγμός των ρημάτων ένθεν κακείθεν διακοσμεί την πραγματικότητα με την ανυπέρβλητη εκείνη ιδιότητα των παιδικών χρόνων.
• Και ο κρότος, συνοδευόμενος με την προσέγγιση της εκφωνήσεως, επαναφέρει τον ενεστώτα στη γραμματική του.
• Στις ανακοινώσεις οι προβολές της καθέτου αφήνουν τα ίχνη τους και οι επιστήμες των ψυχών και των σωμάτων αναζητούν στα σημειώματα τους δρόμους της γεωμετρίας.
• Ουρανός στα όρια του γκρίζου.
• Μια βροχή διαττόντων του φθινοπώρου και πολυάριθμα θορυβώδη ελαφρολογήματα στολίζουν το ακατανόητο της αυθάδειας. Η αμετροέπεια χωρίς ποδοπέδη και τα αστειογραφήματα, δηλωτικά ερωτηματικής εκφοράς της απορίας, συνεχίζουν να προκαλούν τη νοημοσύνη.
• Αυτά εν ολίγοις.
Εν πολλοίς
Στο παραμιλητό εκείνος ο περίεργος τύπος με το βαριεστημένο βλέμμα και βάδισμα κοντοστέκεται και στέλνει στα ουράνια εκείνη την κραυγή τη δανεισμένη μονοσύλλαβη.
• Και στα απλωμένα χέρια όλη η φωνή στα γαλανόλευκα.

Mυογράφημα
 
Υπόδημα ερυθρόχροον μετά μιμήσεως του δόρατος ακριβώς κάτω από την πτέρνην.
Λογχοειδής κατάληξις των εκδηλώσεων της αυταρέσκου επιφάσεως και αντιφάσεως των αισθήσεων.
Ένδυμα μαύρο πολυτελούς ραφής να περιφέρεται της αρθρώσεως του μηρού και της κνήμης.
Κινήματα του ελαφρού φυσήματος του βορέως ανέμου, συγκεκριμένου προσανατολισμού των ισχνών καιρών.
Βαρύ περιλαίμιο κατασκευής γνωστής, οίκου μεγαλειότητος, με χάντρες όλων των χρωμάτων, βαρυπρέπειας αντίστοιχης με τας επιταγάς των χρόνων.
Κόμη επιμελημένη εις καταστήματα τριχός καλλιτεχνικών επιδόσεων αρίστου, να χαϊδεύει στους ώμους τους ορισμούς των αποσιωπητικών.
Βλέμμα λάγνου κατευθύνσεως προσηλωμένο όπου κτυπά ο σφυγμός και λίκνισμα μετά της απαραιτήτου συνοδευτικής φωνής άλλοτε ενεργητικής κι άλλοτε παθητικής, αναλόγως των επιθυμιών και προσδοκιών των σωμάτων.
Ελαφρόνοια και θρησκευτική επίκληση του θείου, στην πανομοιότυπη συνέχεια των στιγμιοτύπων, στην απροκάλυπτη κατάθεση της φαιδρότητος.
Στο απεικόνισμα της συνήθους γενικής των μεγάλων αιθουσών όταν στα ορθογώνια τα γράμματα ξεφεύγουν απ’ τα νοήματα.
Στα υψωμένα χέρια η αγανάχτηση.

Άξαχας

Πέτρα και σίδερο
Και φωτιά
Απ’ τα έγκατα
Στο Χώμα
Απ’ τους καιρούς
Που άφησαν το όνομά τους
Στο άγγιγμα
Στην παράθεση
Προσδιορίζεται η θέαση
Ενώ στις αγκύλες
{στον πληθυντικό τον αριθμό}
Επεξηγούνται τα υπόλοιπα
των παραλειπομένων
όταν και όπου
ονειρεύονται