…και η καλή πορεία στην Ευρώπη

Η ρήση του Νίτσε «Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό» φαίνεται να βρίσκει την εφαρμογή της στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, παρά τα πρόσφατα χτυπήματα των μίντια και του καταρρέοντος μπλοκ εξουσίας για υπαρκτά και κυρίως ανύπαρκτα ζητήματα, όχι μόνο επιβιώνει, αλλά μάλλον δυναμώνει.

Την αίσθηση αυτή επισφραγίζουν πρόσφατες δημοσκοπήσεις ενώ είναι ενδεικτική η γενικότερη αναστάτωση του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, φανερή τόσο στην αγωνία του πρωθυπουργού να τα βρει με την τρόικα όσο και στην προσπάθεια συστημικών κύκλων να αναστηθούν η έννοια και ο χώρος της Κεντροαριστεράς προκειμένου να λειτουργήσει ως ανάχωμα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ότι, παρά τις συστημικές προσπάθειες, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να ενισχύεται δεν σημαίνει ότι οι ουκ ολίγες αδυναμίες και ανεπάρκειές του διορθώθηκαν ως διά μαγείας. Ερμηνεύεται ωστόσο από την ταχεία κυβερνητική φθορά, την οποία αρχίζει να κεφαλαιοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι στο παρελθόν: καθώς η κοινωνική κατάρρευση επιταχύνεται, συμπαρασύρει με τον ίδιο ρυθμό το μνημονιακό πολιτικό σύστημα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί το τελευταίο διάστημα να υπογραμμίσει το ηγετικό προφίλ του, με πιο πρόσφατα παραδείγματα την ανάδειξη της ευρω-υποψηφιότητας για την προεδρία της Κομισιόν, αλλά και τη συνάντηση με τον Όλι Ρεν.

Δημοσκοπικό «μπόνους»
«Απρόσμενος» σύμμαχος σε αυτήν την προσπάθεια είναι οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις, οι οποίες σχεδόν στο σύνολό τους εμφανίζουν προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλώντας την ευρύτερη αίσθηση ότι η εκλογική υπεροχή του παγιώνεται. Το νέο στοιχείο όμως δείχνει να είναι οι ανεβασμένες «δημοσκοπικές» μετοχές του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πλέον πρώτος και στην παράσταση νίκης. Ειδικότερα, στην τετραμηνιαία δημοσκόπηση της Metron Analysis:
◆ Στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της Ν.Δ. με 1,2% (21,2% έναντι 20%).
◆ Στην παράσταση νίκης ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της Ν.Δ. με 6 μονάδες (42% έναντι 36%).
◆ Στη δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών ο Τσίπρας έρχεται πρώτος με 37% έναντι 29% του Σαμαρά – δηλαδή 8 μονάδες διαφορά.
◆ Στην «καταλληλότητα» για πρωθυπουργός ο Τσίπρας λαμβάνει 19% (έναντι 17% σε προηγούμενη μέτρηση της εταιρείας) και μειώνει την απόσταση από τον Σαμαρά (23%), παρ’ ότι και ο δεύτερος αυξάνει το ποσοστό του κατά μία μονάδα.
Στη δημοσκόπηση της MRB (2-11 Δεκεμβρίου):
◆  Στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της Ν.Δ. με 0,9% (21,9% έναντι 29%).
◆ Στην παράσταση νίκης ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της Ν.Δ. περίπου 5 μονάδες (39,6% έναντι 34,7%).
◆ Στην εκτίμηση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της Ν.Δ. κατά 1,2% (29,1%, έναντι 27,9%).
◆ Στην «καταλληλότητα» ο Τσίπρας υπολείπεται κατά 1,3% του Σαμαρά (20,7% έναντι 22%) με ισχυρότερο αντίπαλο και για τους δυο τον «Κανένα» (37,2%).

Η ευρω-υποψηφιότητα
Παράλληλα, «μπόνους» θεωρείται ότι δίνει στον Τσίπρα η υποψηφιότητά του για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του η ευρω-υποψηφιότητα, η οποία επικυρώθηκε επίσημα τις προηγούμενες μέρες στο συνέδριο του ΚΕΑ στη Μαδρίτη, αποτελεί μια ευκαιρία να αναδειχθεί το ελληνικό πρόβλημα σε κεντρικό ευρωπαϊκό επίπεδο και να απασχολήσει την ατζέντα των ευρωεκλογών.
Για το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως μοναδικό αριστερό κόμμα στην Ευρώπη της κρίσης που βρέθηκε να διεκδικεί την εξουσία, αποτελεί το όχημα για καλύτερη επίδοση στη μάχη των συσχετισμών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Παράλληλα, μέσα από αυτήν την υποψηφιότητα (την οποία, όπως φημολογείται, διεκδίκησε ανεπιτυχώς και ο Ζαν Λικ Μελανσόν της αντίστοιχης γαλλικής συμμαχίας αριστερών κομμάτων – οι φήμες λένε ότι θεωρήθηκε πιο ακραίος), το ΚΕΑ επιδιώκει και τη γενικότερη πολιτική του αναβάθμιση στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Σε κάθε περίπτωση η υποψηφιότητα εντάσσει τον Τσίπρα στον κύκλο των Ευρωπαίων πολιτικών που επιχειρούν να διαδραματίσουν ρόλο στις εξελίξεις στη χώρα τους και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Εν τω μεταξύ το πόσο «ασήμαντη» και «περιθωριακή» είναι για την κυβέρνηση και το Μαξίμου η υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής φάνηκε από τις… χολερικές επιθέσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Σίμου Κεδίκογλου και της εκπροσώπου Τύπου της Ν.Δ. Άννας Μισέλ Ασημακοπούλου. Δεν έλειψαν οι αστείες ανακοινώσεις, όπως αυτή που μιλάει για «κομμουνιστικά και σταλινικά απολιθώματα», τα οποία υποστηρίζουν την αύξηση μισθών και μείωση ωραρίου εργασίας σε όλη την Ευρώπη (έγκλημα δηλαδή) και τον… «τροτσκιστικό διεθνισμό»!
Σε άλλος μήκος κύματος – ενδεχομένως οσμιζόμενος και αυτός την αλλαγή σκηνικού – ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, τον οποίο ο Τσίπρας συνάντησε την Τρίτη, όχι μόνο κράτησε αποστάσεις από τη γαλάζια πολεμική, αλλά έδωσε πόντους στην ευρω-υποψηφιότητα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι η ευρωπαϊκή Αριστερά και ιδιαίτερα το γερμανικό Die Linke θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο μέλλον.

«Κουράγιο, Όλι»
 
Στις κινήσεις ενίσχυσης της ηγετικής φυσιογνωμίας του Τσίπρα συμπεριλαμβάνεται και η συνάντηση που είχε στο Στρασβούργο με έναν εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων αξιωματούχων, τον επίτροπο Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων και αντιπρόεδρο της Ε.Ε. Όλι Ρεν.
Στον τελευταίο ο Τσίπρας έθεσε το ζήτημα της διαγραφής του χρέους επικαλούμενος τις διαπιστώσεις των διεθνών οργανισμών ότι το 2020 αυτό θα βρίσκεται στο 160% του ΑΕΠ, πάνω από τον στόχο του 120%. Επίσης χαρακτήρισε «μακροοικονομικό σουρεαλισμό» τον στόχο για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 4% το 2030.
Ανέδειξε, επιπλέον, το ζήτημα της ανθρωπιστικής κρίσης και των κοινωνικών επιπτώσεων της εφαρμοζόμενης πολιτικής, κάτι για το οποίο οι Ευρωπαίοι δεν πολυθέλουν να ακούνε και κατά κανόνα φορτώνουν τα αποτελέσματα της πολιτικής τους στη διαχείριση των υπηκόων τους στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (εν προκειμένω τους Σαμαρά – Βενιζέλο) και όχι στις κεντρικές κατευθύνσεις της πολιτικής τους.
Ειδικότερα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε στο θέμα των πλειστηριασμών λέγοντας εμμέσως πλην σαφώς – και ανταποδίδοντας στον επίτροπο την προ τριετίας φράση του «καλό κουράγιο» – ότι αναμένεται να αποτελέσει τη θρυαλλίδα κοινωνικής έκρηξης στην Ελλάδα…
Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το ταξίδι στο Τέξας, την ομιλία στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου αλλά και με μια σειρά κινήσεων που έχει καταγράψει το «Π» το τελευταίο διάστημα (αναζήτηση συχνοτήτων ή και καναλιού για την εκπομπή προγράμματος, διαρκή ανοίγματα στο κεντρώο και συντηρητικό κοινό, αλλά και σε πρόσωπα που το εκφράζουν ή το επηρεάζουν, η προσπάθεια κομματικού συμμαζέματος) μαρτυρούν εγρήγορση στο ηγετικό επιτελείο σε επικοινωνιακό και τακτικό επίπεδο.
Το αν και κατά πόσο αυτή η προσπάθεια θα ενισχυθεί και ως προς το πολιτικό περιεχόμενο θα το δούμε στη συνέχεια…