Περίπου 35 δευτερόλεπτα ταρακουνήθηκε η Κεφαλονιά το απόγευμα της περασμένης Κυριακής 26 Ιανουαρίου 2014, τα οποία ήταν αρκετά για να ξυπνήσουν μνήμες του 1953, όταν τρεις σεισμοί των 7 Ρίχτερ ισοπέδωσαν το νησί, εξαφάνι­σαν δύο πόλεις (Αργοστόλι και Ληξούρι), δεκάδες χωριά και άφησαν πίσω τους περισσότε­ρους από 400 νεκρούς.

 
Περίπου 35 δευτερόλεπτα ταρακουνήθηκε η Κεφαλονιά το απόγευμα της περασμένης Κυριακής 26 Ιανουαρίου 2014, τα οποία ήταν αρκετά για να ξυπνήσουν μνήμες του 1953, όταν τρεις σεισμοί των 7 Ρίχτερ ισοπέδωσαν το νησί, εξαφάνι­σαν δύο πόλεις (Αργοστόλι και Ληξούρι), δεκάδες χωριά και άφησαν πίσω τους περισσότε­ρους από 400 νεκρούς.
 
Οι σεισμογράφοι πήραν φωτιά. Ο σεισμός ήταν – όπως ανακοινώθηκε αρχικά – 5,8 Ρίχτερ και λί­γο αργότερα διορθώθηκε σε 6,1 Ρίχτερ. Την περασμένη Κυριακή οι Κεφαλονίτες αναστατώθηκαν, παρά το γεγονός ότι γενικά στους σεισμούς είναι ψύχραιμοι και συνηθισμένοι. Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι οι περισσότεροι είναι εξοι­κειωμένοι με σεισμούς μεγαλύτερους, που έχουν φθάσει δηλαδή τα 6,5 Ρί­χτερ, καθώς και με εκατοντάδες μετα­σεισμούς. Όμως αυτή τη φορά τα πράγ­ματα ήταν διαφορετικά.
 
Ήταν ένας σεισμός διαφορετικός από τους άλλους… Ήταν ένας σεισμός με επίκεντρο κάτω από την παλιά επαρχία Πάλλης και το Ληξούρι, σε μικρό εστια­κό βάθος (από 5 έως 10 χιλιόμετρα), και δεν έχει καμία σχέση με το μεγάλο ρήγ­μα του Ιονίου, ούτε και με το ρήγμα που έδωσε τον σεισμό του 1953. Είχε ενερ­γοποιηθεί ένα μικρότερο ρήγμα, που ξεκινάει από τον Μύρτο και κατευθύνεται προς τα νότια, περνάει κάτω από την Παλλική και καταλήγει νότια στο κάτω μέρος της χερσονήσου. Έτσι, το μικρό εστιακό βάθος, το γεγονός ότι το επίκε­ντρο ήταν στην ξηρά και όχι στη θάλασ­σα, που απορροφά ενέργεια, και η μεγά­λη διάρκεια έκανε τον σεισμό ασυνήθι­στο για τους Κεφαλονίτες – για πολλούς πρωτοφανή.
 
Η γη κινούνταν πάνω κάτω με τρο­μακτική δύναμη και οι κάτοικοι περίμεναν – όπως χαρακτηριστικά μας έλεγε κάποιος – «πότε θα ξεριζωθούν τα σπί­τια».
Η δικαιολογημένη επιφύλαξη των επιστημόνων αν αυτός ο σεισμός ήταν ο κύριος δημιούργησε μια δικαιολο­γημένη φοβία στους κατοίκους, αφού η μνήμη τους πήγαινε πάντοτε στους σεισμούς του 1953, τότε που ο πρώτος θεωρήθηκε ο κύριος, αλλά ο δεύτερος ήταν αυτός που ισοπέδωσε στην κυριολεξία το νησί.
 
Ο φόβος και η γκρίνια, παρά την ψυ­χραιμία που έδειξαν οι κάτοικοι, οι επα­φές που έχει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με το νησί (η οικογένεια της συζύγου του κατάγεται από το Αργο­στόλι), το γεγονός ότι πλησιάζουν εκλογές, δημοτικές και πιθανώς εθνικές (τη μονοεδρική την έχει κερδίσει ο ΣΥΡΙ- ΖΑ), τα προβλήματα που είναι σαφές ότι δεν μπορούσε να επιλύσει ο «καλλι κρα­τικός» Δήμος Κεφαλονιάς για λόγους υποκειμενικούς και αντικειμενικούς, αλλά και η δυσφορία που θα μπορού­σε να εισπράξει η γαλάζια δημοτική αρ­χή (Παρίσης), έκαναν την κυβέρνηση να αρχίσει τα «με εντολή Σαμαρά» και τους υπουργούς (με πρώτο τον Μιχελάκη, που έχει την Πολιτική Προστασία) να κάνουν τα αυτονόητα. Αυτά δηλαδή που έπρεπε να γίνουν σχεδόν αυτομά­τως. Με ευθύνη λοιπόν του υπουργού έπρεπε να συντονιστούν Τοπική Αυ­τοδιοίκηση, περιφέρεια και καμιά 5-6 υπουργεία. Όλοι είχαν αρμοδιότητες, όμως παράλληλα η κρατική μηχανή και η αυτοδιοίκηση ήταν διαλυμένες.

Πέντε μέρες μετά τον σεισμό είναι σαφές ότι η μνημονιακή πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση με τις καταργή­σεις υπηρεσιών και περιορισμό του κρά­τους, με τον συγκεντρωτικό χαρακτήρα του «Καλλικράτη», είναι καταστροφι­κή. Π.χ. στο Ληξούρι δεν υπήρχαν ούτε κρατικές υπηρεσίες, ούτε δημοτικές για να ανταποκριθούν στα στοιχειώδη .Όλοι οι μηχανισμοί που υπήρχαν στο Ληξού­ρι, ως πρώην δήμος, έχουν μεταφερθεί στο Αργοστόλι και έτσι ήταν αδύνατον ο δήμος να έχει μια ισχυρή παρουσία και να σταθεί δίπλα στους πολίτες. Το ίδιο συνέβη και σε άλλες περιοχές, μόνο που το πρόβλημα δεν φάνηκε τόσο πο­λύ όσο στην περίπτωση του Ληξουριού.
 
Μετά έγινε σαφές ότι υπήρξε αδυνα­μία συντονισμού των δημόσιων υπηρεσιών και των δημοτικών. Χρειάστηκε 2-3 φορές να διακόψει σύσκεψη ο Μιχε- λάκης, να βγάλει έξω από την αίθουσα συσκέψεων τους ντόπιους παράγοντες και μετά να ακουστούν οι φωνές του σε ολόκληρο το Αργοστόλι…
 
Τέλος, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το πολιτικό ενδιαφέρον που είχε ο Σαμαράς και η Νουδούλα για τον νομό, στον οποίο διεκδικεί και τον δήμο και τη βουλευτική έδρα, φάνηκε και από τις υπερβολές που έγιναν. Πριν καν δουν την πραγματική διάσταση των σεισμών, είχαν κατέβει κάτω 5-6 γενικοί γραμμα­τείς, κάποιοι από τους οποίους δεν χρειαζόντουσαν.
 
Και για να δει κάποιος τη συνεννόηση που υπήρχε, φθάνει να πούμε ότι νοικιάστηκαν δύο καράβια για να διανυκτε- ρεύσουν εκεί και να μείνουν οι σεισμό­πληκτοι, μόνο που δεν φρόντισε κανέ­νας είτε να μπορούν να είναι και τα δύο μαζί στο λιμάνι του Αργοστολιού ή το ένα να είναι στο λιμάνι του Ληξουριού. Απλώς, αν το είχαν φροντίσει, θα έπρεπε να έχουν έλθει καράβια μικρότερα για να μπορούν να δέσουν στα δύο λιμάνια.
 
Πλάκωσαν περίπου 50 άνδρες της ΕΜΑΚ από την Πάτρα και κάθονταν στην παραλία στο Ληξούρι περιμένο- ντας, ενώ αφού δεν υπήρχε κάποιος παγιδευμένος θα μπορούσε να είχε έρθει μια μικρότερη ομάδα.

Κάτι οι αδυναμίες του μηχανισμού, κάτι η αντίληψη της Νουδούλας και του Σαμαρά για την πολιτική εκμετάλ­λευση του ζητήματος, οδήγησαν στην «επιφοίτηση» του πρωθυπουργού εκεί που πετούσε από Βρυξέλλες για Αθήνα να πει στον πιλότο, σύμφωνα με τη δρα­ματική περιγραφή τηλεοπτικού παρου- σιαστή: «Αλλάζουμε πορεία. Πάμε Κε­φαλονιά»!!!
 
Έτσι χθες το πρωί ο πρωθυπουργός βρέθηκε στην Κεφαλονιά για να συντονίσει τους υπεύθυνους και να δικαιώ­σει την «εντολή Σαμαρά», ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το αλάθη- τό του. Έκανε μια σύσκεψη στο Αργο­στόλι και μια προστατευμένη και προ­σεκτική επίσκεψη στο Ληξούρι, η οποία δεν διήρκεσε περισσότερο από μισή ώρα!!!
 
Το πιο χαρακτηριστικό της επίσκε­ψης Σαμαρά; Απέφυγε να περπατήσει στον δρόμο. Φαίνεται ότι υπήρχε ένας φόβος για τους «ελεύθερους φωνακλά­δες». 

Άντεξαν τα κτήρια, προβλήματα στις υποδομές 
 
Με αυτά τα δεδομένα του σεισμού, λοιπόν, ήταν αναμενόμενες οι καταστροφές που είδα­με την επόμενη μέρα… με τη μόνη διαφορά ότι είναι γενική πεποίθηση σήμερα πλέον ότι γενικώς τα κτήρια της Κεφαλονιάς άντεξαν, σε αντίθεση με τις υποδομές του νησιού, που φαί­νεται έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης και των περικοπών στις δη­μόσιες επενδύσεις.
 
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, οι σοβα­ρότερες ζημιές εντοπίστηκαν στο Ληξούρι και την ευρύτερη περιοχή, καθώς και σε άλλες πε­ριοχές του νησιού (Αργοστόλι, Σάμη, Πόρος, Φισκάρδο, Ιθάκη). Το οδικό δίκτυο υπέστη ζημιές κυρίως με κατολισθήσεις βράχων, χω­μάτων κ.λπ., υπήρξαν καταβυθίσεις δρόμων, κατάρρευση των πρανών κ.λπ. Αρκετές ζημιές υπέστη επίσης το δίκτυο ύδρευσης, ειδικά στο Ληξούρι, όπου τα συνεργεία του δήμου έκα­ναν αγώνα να αποκαταστήσουν τις βλάβες, οι οποίες υφίστανται ακόμα.
 
Περιορισμένες ζημι­ές υπήρξαν στα λιμάνια καθώς και σε δημόσια κτήρια.
 
Καταστροφές υπάρχουν σε ορισμένα σχολικά κτήρια, χωρίς τα δύο νοσοκομεία, και στα γηροκομεία στις δύο πόλεις.Σε ό,τι αφορά την κτηριακή υποδομή (ιδιωτικά σπίτια, γρα­φεία, καταστήματα), οι ζημιές ήταν περισσότερες, όμως στην πλειονότητά τους επισκευά­ζονται. Ένα μικρό ποσοστό των κατοικιών στο Ληξούρι βγήκαν ακατάλληλες για διαμονή, καθώς υπάρχουν πολλές ζημιές σε κεραμοσκε­πές, καμινάδες, καλοριφέρ, θερμοσίφωνες (κυρίως οι ηλιακοί). Επίσης μεγάλες ζημιές υπέ­στησαν οι οικοσκευές στις κατοικίες, αφού οι περισσότερες βρέθηκαν σπασμένες στα δάπε­δα.
 
Ζημιές καταγράφηκαν επίσης σε διάφορα μνημεία ή παλαιά κτήρια, που αποτελούν την πολιτιστική υποδομή του νησιού, καθώς και στα νεκροταφεία – ιδιαίτερα του Ληξουριού.