«Διεθνή πρωτοπορία» στην πάταξη της ρατσιστικής βίας χαρακτήρισε την Ελλάδα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων.

 
«Διεθνή πρωτοπορία» στην πάταξη της ρατσιστικής βίας χαρακτήρισε την Ελλάδα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων.
 
Στο μήνυμά του, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων βρίσκει τη φετινή χρονιά τη χώρα μας στη διεθνή πρωτοπορία της πάταξης της ρατσιστικής βίας» και ότι «η Ελληνική Δημοκρατία αποδεικνύει εμπράκτως ότι αξιοποιεί πλήρως το νομικό της οπλοστάσιο για την αντιμετώπιση κάθε διάκρισης ή βίας κατά προσώπων, λόγω φυλετικής ή εθνικής καταγωγής».

Θεωρεί εξάλλου ότι «το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, με τη σύσταση των Υπηρεσιών Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας στην Ελληνική Αστυνομία, έδωσε ουσιαστική απάντηση στην αποτροπή των φαινομένων ρατσισμού».

Ο Νίκος Δένδιας αναφέρεται ακόμα στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, που ακολούθησε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αλλά και στο ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης, την οποία ο υπουργός εκτιμά ότι αντιμετωπίζεται «με πλήρη σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στα κεκτημένα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
 
Την ίδια στιγμή βέβαια που ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κομπάζει για τη «διεθνή πρωτοπορία» της Ελλάδας, εκατοντάδες μετανάστες βρίσκονται έγκλειστοι στα ανά την Ελλάδα κέντρα κράτησης, με μόνο έγκλημα ότι δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα, ενώ συχνές είναι οι καταγγελίες για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης.
 
Στα ελληνοτουρκικά σύνορα αποτελούν καθημερινό φαινόμενο οι πνιγμοί μεταναστών, με καταγγελίες να κάνουν λόγο για αδιαφορία ή και συνενοχή των λιμενικών, όπως στην περίπτωση του Φαρμακονησίου.
 
Εξάλλου πολλές είναι και οι καταγγελίες για κακοποίηση μεταναστών από αστυνομικούς αλλά και για συνεργασία αστυνομικών οργάνων με τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2013.
 
Σε νομικό επίπεδο, περίπου ένα χρόνο πριν το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο που χορηγούσε ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα μετά τα δεκαοκτώ τους χρόνια να κινδυνεύουν με απέλαση. Η σχετική απόφαση σχολιάστηκε από αντιρατσιστικές οργανώσεις ως επιστροφή στο «δίκαιο του αίματος», ενώ αποτελούσε προεκλογική δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας. 

Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και η άρση του δικαιώματος ψήφου στους νομίμως διαμένοντες μετανάστες. 

Εξάλλου, το Δίκτυο Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας, που τελεί υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, συγκέντρωσε 154 «μεμονωμένα περιστατικά» ρατσιστικής βίας για το 2012 και 104 μόνο για το πρώτο οκτάμηνο του 2013.
 
Τέλος, η συζήτηση για τη διάταξη του μεταναστευτικού κώδικα που οδηγεί στην απέλαση όποιον μετανάστη καταγγείλει ψευδώς αστυνομική αυθαιρεσίας απέναντί του, δεν αποκλείεται να οδηγήσει στη αποσιώπηση τέτοιων περιστατικών. 

Αυτό θα πει «πρωτοπορία»!…