Οι τάσεις διάλυσης είναι το πρώτο άμεσο παρεπόμενο κάθε μεγάλης κρίσης. Στην προκειμένη περίπτωση οι διαλυτικές τάσεις είναι ισχυρότατες, καθώς έχουμε να κάνουμε με μια παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία πυροδοτεί άγριους ανταγωνισμούς μεταξύ των δυνάμεων που διαμορφώνουν την παγκόσμια ισορροπία (κράτη, συνασπισμούς κρατών, οργανωμένα πολυεθνικά οικονομικά συμφέροντα).

Οι τάσεις διάλυσης είναι το πρώτο άμεσο παρεπόμενο κάθε μεγάλης κρίσης. Στην προκειμένη περίπτωση οι διαλυτικές τάσεις είναι ισχυρότατες, καθώς έχουμε να κάνουμε με μια παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία πυροδοτεί άγριους ανταγωνισμούς μεταξύ των δυνάμεων που διαμορφώνουν την παγκόσμια ισορροπία (κράτη, συνασπισμούς κρατών, οργανωμένα πολυεθνικά οικονομικά συμφέροντα).

Η κρίση δεν περιορίζεται στο οικονομικό επίπεδο. Η έκτασή της προχωρά σε μεγάλο βάθος υπονομεύοντας – δεδομένα αδιαμφισβήτητα και ισχυρά μέχρι πριν από λίγο – κοινωνικά και πολιτικά θεμέλια. Η αδυναμία των Ευρωπαίων να στηρίξουν αποτελεσματικά το «ισχυρό» κοινό τους νόμισμα περιγράφει ακριβώς τη διάλυση του πολιτικού τους εποικοδομήματος, δηλαδή της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ευκολία με την οποία οι κυρίαρχες πολιτικές ηγεσίες σπεύδουν να φορτώσουν το κόστος της κρίσης στις πλάτες των Ευρωπαίων εργαζομένων αποκαλύπτει και τη διαδικασία διάλυσης της κοινωνικής συνοχής.

Η υπονόμευση του κοινού ευρωπαϊκού πολιτικού εποικοδομήματος επεκτείνεται πολλαπλασιάζοντας τις φυγόκεντρες τάσεις. Ξεχασμένοι φόβοι και ανησυχίες επιστρέφουν πριμοδοτώντας «καθαρές» ομαδοποιήσεις και διαιρέσεις. Βαλλόνοι εναντίον Φλαμανδών στο Βέλγιο, «αριστοκράτες» και πλούσιοι Ιταλοί του Βορρά εναντίον του υποβαθμισμένου Νότου και πάει λέγοντας…

Η περιχαράκωση κατά κανόνα δεν αποτελεί επεξεργασμένη στρατηγική, αλλά αντανακλαστική κίνηση. Αποτελεί περισσότερο αναπόληση κάποιου ένδοξου παρελθόντος και όχι συγκροτημένη προσπάθεια αντιμετώπισης μιας σημερινής κρίσης. Η περιχαράκωση στο ελληνικό πολιτικό τοπίο προηγείται της διάλυσης, η οποία φαίνεται ήδη στον ορίζοντα. Από τη μια η τριχοτόμηση (τουλάχιστον) της Δεξιάς. Από την άλλη η κρίση ταυτότητας της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, η οποία… εργάζεται ως πηδαλιούχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου! Αλλά και οι τάσεις διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον γνωρίζαμε.

Το σκηνικό διαλύεται, χωρίς να είναι σαφές τι θα το διαδεχτεί…