Πέρασε αρκετός καιρός μετά την «επιτυχία» μας να δανειοδοτηθούμε από τις «αγορές». Έτσι μπορούμε να δούμε τώρα ψυχραιμότερα το θέμα.

Πέρασε αρκετός καιρός μετά την «επιτυχία» μας να δανειοδοτηθούμε από τις «αγορές». Έτσι μπορούμε να δούμε τώρα ψυχραιμότερα το θέμα. Μπορούμε, λοιπόν, βάσιμα να πούμε πως στην καλύτερη περίπτωση εμπεδώνεται στην Ευρώπη η πολιτική της Γερμανίας, ενώ στη χειρότερη βουλιάζουμε ως κράτος ακόμα περισσότερο, με την κυβέρνηση να θριαμβολογεί. Ας τα δούμε αναλυτικότερα.
Πρώτα απ’ όλα δανειστήκαμε με βάση το αγγλικό δίκαιο και την εγγύηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αυτό σημαίνει πως αν για τον άλφα ή βήτα λόγο – και συντρέχουν πολλά τέτοια άλφα και βήτα – δεν μπορέσουμε με τη λήξη των ομολόγων να αποπληρώσουμε το χρέος μας, οι δανειστές μας θα προβούν σε κατασχέσεις με τη συνδρομή της ΕΚΤ. Άρα τι ακριβώς έγινε; Απλά οι έχοντες τα χρήματα βρήκαν καλό επιτόκιο, καλές εγγυήσεις και έτρεξαν (και ο κος Στουρνάρας καμαρώνει για το ότι μπορούσαμε να δανειστούμε περισσότερα λόγω της βελτιωμένης οικονομίας μας…). Η εμπιστοσύνη μ’ άλλα λόγια των δανειστών δεν προέκυψε από την οικονομική μας ισχύ και τη φερεγγυότητά μας, αλλά από τις ισχυρές εγγυήσεις που έλαβαν. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως η γενική μας εικόνα βελτιώθηκε, σε ποιους όμως; Σε αυτούς που δεν πολυκατάλαβαν τι ακριβώς έγινε. Οι μη γνωρίζοντες τα διαδικαστικά – γιατί κανείς δεν τους πληροφορεί σωστά – είναι πολλοί. Έτσι δυστυχώς λειτουργεί σήμερα η πολιτική, οι λαοί είναι απολύτως απληροφόρητοι και κινούνται με συνθήματα και παραπληροφορήσεις, γιατί τα ΜΜΕ και οι «πολιτικοί» απανταχού της Γης αυτή τη δουλειά κάνουν. Επίσης ο δανεισμός μας αυτός δεν αναφέρεται σε κάποιο συγκεκριμένο αναπτυξιακό σχέδιο, μάλιστα μας λένε ότι τον έκαναν για δοκιμή!
Βέβαια ίσως οι αγορές να έδειξαν εμπιστοσύνη και σε μας. Αυτό όμως σημαίνει ότι θεωρούν πως θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω, γιατί θα αναπτυχθούμε, δηλαδή θα αναπτυχθούμε με τον τρόπο που μας ετάχθη από τη Γερμανία: με φτηνά μεροκάματα και μισθούς και με φτηνές αξίες γης. Δηλαδή με την εσωτερική υποτίμηση που προσπαθεί η Γερμανία να επιβάλει στο σύνολο της Ευρώπης, με τη συνδρομή πάντα της ΕΚΤ.
Για ποιο από τα δύο παραπάνω θριαμβολογεί η κυβέρνηση; Αν είναι για το πρώτο, όπου δανειζόμαστε για δοκιμή (!) και χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένο σχέδιο ανάπτυξης – που θα έπρεπε να προαναγγέλλεται και ως ραγδαία, γιατί τα ποσοστά επί του ΑΕΠ τρέχουν –, είναι απλώς ανόητη. Θα οδηγήσει τη χώρα με μαθηματική ακρίβεια σε καταβαράθρωση. Αν είναι για το δεύτερο, αν δηλαδή ελπίζει σε ανάπτυξη με βάση την εσωτερική υποτίμηση – φαινομενικά πιο λογική σκέψη αυτή –, πάλι ανόητη είναι. Το μοντέλο έχει αποδειχτεί λάθος. Αυτό επικαλούνται όλοι οι οικονομολόγοι, από τον Krugman, που επισημαίνει το ολέθριο για την Ευρώπη κυνήγι του αποπληθωρισμού, μέχρι το ΔΝΤ και την ίδια την αμερικανική πολιτική ηγεσία, αλλά και τους σοβαρούς Ευρωπαίους οικονομολόγους. Θα μου πείτε, γιατί εμμένει η Γερμανία; Μα γιατί η Γερμανία παίζει με τη φωτιά, θέλοντας με τον τρόπο αυτόν να καθυποτάξει ολόκληρη την Ευρώπη: παλιά μου τέχνη κόσκινο… αλλά δυστυχώς αιματοβαμμένο.
Εν ολίγοις τα πράγματα έχουν σοβαρέψει πολύ. Κρίνεται η ίδια η υπόστασή μας ως κράτους, σχετικώς τουλάχιστον ανεξαρτήτου, και ως κοινωνίας με κάποια έστω ελάχιστη στήριξη. Δυστυχώς όμως ένθεν κακείθεν (δηλαδή από την κυβέρνηση και από την αντιπολίτευση) αόριστα συνθήματα και αόριστες δήθεν αναλύσεις…
Αδιέξοδο; Με τις εφαρμοζόμενες αλλά και τις προτεινόμενες ένθεν κακείθεν πολιτικές ναι. Μόνη λύση ένας σοβαρός αναπτυξιακός σχεδιασμός, βασισμένος στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας, κατά τα πρότυπα των υπόλοιπων κρατών της Ε.Ε.[i] Αλλά γι’ αυτό και πάλι ένθεν κακείθεν, άνευ περιεχομένου συνθήματα…
 
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.