Οι εξετάσεις του πρώτου επιπέδου του Ιντερνάσιοναλ Μπακαλορεά είναι -για να κάνουμε την αναγωγή επί το ελληνικότερο- περίπου ισοδύναμες με τις εξετάσεις στις οποίες υποβάλλονται οι μαθητές της Β΄ Λυκείου προκειμένου να προβιβαστούν στη φοβερή και τρομερή τελευταία τάξη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Οι εξετάσεις του πρώτου επιπέδου του Ιντερνάσιοναλ Μπακαλορεά (IB1)είναι -για να κάνουμε την αναγωγή επί το ελληνικότερο- περίπου ισοδύναμες με τις εξετάσεις στις οποίες υποβάλλονται οι μαθητές της Β΄ Λυκείου προκειμένου να προβιβαστούν στη φοβερή και τρομερή τελευταία τάξη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Και σε ό,τι αφορά μεν το ελληνικό σύστημα, οι επιδόσεις στις θερινές εξετάσεις της προτελευταίας χρονιάς δεν επηρεάζουν την είσοδο στις Πανεπιστημιακές Σχολές. (Ίσχυε παλιότερα, αλλά καταργήθηκε). Απλώς, δίνουν αποτελέσματα που συμψηφίζονται με τους βαθμούς των τριμήνων και ενισχύουν το μαθητικό γόητρο.

Αντιθέτως, οι γραπτές δοκιμασίες για το Ιντερνάσιοναλ Μπακαλορεά 1 που διεξάγονται στο εσωτερικό των συμβεβλημένων σχολείων (μιλάμε για πολύ κυριλέ ιδιωτικά σχολεία) υπό την αιγίδα του IBO,… είναι κρίσιμες. Βάσει των αποτελεσμάτων τους, οι καθηγητές των διαγωνιζόμενων κολλεγιόπαιδων, καλούνται να δώσουν, στα μέσα του Φθινοπώρου της επόμενης χρονιάς, μία πρόβλεψη των συγκεντρωτικών επιδόσεων των μαθητών τους. Κι αυτή η πρόβλεψη είναι το κυρίαρχο κριτήριο για την είσοδο των επίδοξων φοιτητών στα μεγάλα Πανεπιστήμια του Εξωτερικού.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, αντιλαμβάνεται κανείς γιατί θεωρήθηκε απαραίτητο πέρσι τον Ιούνιο (η υπόθεση σέρνεται ως σαλιγκάρι στα έδρανα της δικαιοσύνης και η σχετική δίκη έχει προγραμματιστεί για τον προσεχή Δεκέμβρη) να εξαγοραστούν τα θέματα του ΙΒ1 και να διαρρεύσουν κατευθυνόμενα…

Πλην όμως…, υπήρξε και σήκουελ…

Το γεγονός ότι οι εγχώριοι κύκλοι που οργάνωσαν υπέρ των γόνων των μεγάλων οικογενειών την περσινή λαμογιά, έγιναν τσακωτοί, διόλου δεν εμπόδισε αντίστοιχους παράγοντες της φετινής διαδικασίας να επαναλάβουν το ατόπημά τους. Και μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, η επιχείρηση οργανώθηκε ετούτη τη φορά αρτιότερα, από τα μέσα ήδη της ακαδημαϊκής χρονιάς…

Φαίνεται λοιπόν πως τείνει να γίνει διαχρονικά και διακυβερνησιακά θεμιτό (στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων που θα έλεγε κι η τρόικα) να βάζει λιγουλάκι παραπάνω ο Θεός το χέρι του…για να γλιτώνουν τα παιδία των β. προαστίων τις νωθρές στενωπούς της ντόπιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Έτσι, μερικά χρόνια μετά, θα επιστρέφουν overqualified από το δυτικό κόσμο και θα διοικούν τα μεγαθήρια των μπαμπάδων τους και ημάς, τους ελαστικούς εργαζομένους.

Όταν ένα ολόκληρο σύστημα διατείνεται πως ό,τι μυρίζει χρήμα, ακόμα κι αν δεν είναι εύοσμο για τους πολλούς, πρέπει να καθαγιάζεται σαν κολόνια σωτηρίας, οι πάσης φύσεως εξαγορές θα γίνουν παρφουμαρισμένη ρουτίνα…

Και μια κακή προφητεία λέγει…ότι πολύ σύντομα θα είναι τόσο δεδομένες οι προνομιακές μεταχειρίσεις …ώστε δε θα τις βλέπει, δε θα τις ακούει και δε θα τις συζητά ποτέ κανείς…