Το βιογραφικό άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε για τον φωτορεπόρτερ Γιάννη Κυριακίδη είναι γεμάτο ντοκουμέντα, μεγάλα γεγονότα και εμπειρία χρόνων. Μίλησαν στο «Ποντίκι Art» για τον σημαντικό φωτορεπόρτερ άνθρωποι που σχετίζονται με τον ίδιο ή το έργο του

Το βιογραφικό άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε για τον φωτορεπόρτερ Γιάννη Κυριακίδη είναι γεμάτο ντοκουμέντα, μεγάλα γεγονότα και εμπειρία χρόνων. Μίλησαν στο «Ποντίκι Art» για τον σημαντικό φωτορεπόρτερ άνθρωποι που σχετίζονται με τον ίδιο ή το έργο του

Πολύτιμες μαρτυρίες, μοναδικές φωτογραφίες, γενναίες «δόσεις» ιστορικού ρεπορτάζ και μια σοφή και άμεση αφήγηση για όλους και όλα από τον κορυφαίο φωτορεπόρτερ είναι το βιογραφικό άλμπουμ «Γιάννης Κυριακίδης –Ζωή Γεμάτη Εικόνες».

Το βιβλίο, που παρουσιάστηκε προχτές στην Αθήνα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίλητος, την έρευνα και την επιμέλεια υπογράφει ο δημοσιογράφος Κώστας Δ. Μπλιάτκας και την καλλιτεχνική επιμέλεια η Αθηνά Κυριακίδου.

Όπως αφηγείται ο Γιάννης Κυριακίδης, «από την Καλαμαριά ώς το κέντρο της Θεσσαλονίκης κατέβαινα με τα πόδια, χειμώνα – καλοκαίρι. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι λάσπες. Δούλεψα πολύ: καθημερινές, Κυριακές, γιορτές και αργίες. Φωτογράφισα τη χαρά, τον γάμο, τη γέννηση, τα βαφτίσια. Και τη λύπη, την αρρώστια και τον θάνατο. Πολλές φορές οι συνθήκες ήταν τραγικές. Η αστείρευτη ελπίδα όμως στα μάτια των ανθρώπων μού έδινε πάντοτε κουράγιο. Η ίδια η ζωή με συγκλονίζει κάθε μέρα. Και γι’ αυτό δεν παραιτούμαι από τη δουλειά μου».

«Μη σταματάτε να τους αναστατώνετε»

Ο επιμελητής της έκδοσης Κώστας Δ. Μπλιάτκας μας μίλησε για το βιβλίο του και τη σχέση του με τον φωτογράφο των μεγάλων γεγονότων της Θεσσαλονίκης:

«Ο Γιάννης Κυριακίδης απεχθάνεται τα στερεότυπα και το τελετουργικό τέλμα σε δεξιώσεις, εκδηλώσεις ,φεστιβάλ και άλλα τέτοια. Σίγουρα θα συνυπέγραφε το σλόγκαν των σαμποτέρ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που έδρασαν εναντίον των κατακτητών: “Μη σταματάτε να τους αναστατώνετε”.

Δεν σταμάτησε ποτέ να αναστατώνει δημιουργικά τους επισήμους, τα πλήθη και τους δημοσιογράφους σε κάθε άφιξή του στο “θέμα”. Πάνω στη σκάλα, δίπλα στην εξέδρα, μέσα στο πλήθος, ο Γιάννης από νωρίς κέρδισε όλη την κατανόηση, για να μην πω τον σεβασμό, για να κάνει τη δουλειά του με τη φωτογραφική του μηχανή και τον μοναδικό του τρόπο. Κυριακίδης είναι αυτός…».

Ο μεγάλος Έλληνας ποιητής και στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος, που ήταν ένας από τους ομιλητές στην παρουσίαση του βιβλίου, στην Αθήνα, εξομολογήθηκε:

«Έχω μεγάλο θαυμασμό για τον Γιάννη Κυριακίδη. Ανεξάρτητα από τις πλάκες που κάνουμε, και αυτές είναι πλάκες μεταξύ φίλων μιας μεγάλης παρέας της Θεσσαλονίκης, ο Γιάννης είναι μία μεγάλη προσωπικότητα και σημαντική για τη Θεσσαλονίκη και ένας άνθρωπος που όλοι πρέπει να τον αγαπάνε και να του φέρονται με ιδιαίτερη τιμή. Νομίζω ότι είναι ένας φωτογράφος που δεν έχει το ταίρι του σε όλη την Ελλάδα. Ένας άνθρωπος ακαταπόνητος, με πολύ ωραίο βλέμμα στα πράγματα και με μια παθολογική, θα έλεγα, αγάπη για τη Θεσσαλονίκη.

Κανείς δεν έχει φωτογραφίσει τη Θεσσαλονίκη, τα μνημεία της, τους χώρους της, τα παιδιά. Εγώ, δε, είχα τη δυνατότητα να τον χρησιμοποιήσω σε μια σειρά από ρεπορτάζ που πραγματικά το κύριο στοιχείο τους ήταν η τέχνη της φωτογραφίας του Γιάννη Κυριακίδη, ενός ανθρώπου που δεν κουράζεται, επαναλαμβάνω, ποτέ για να κάνει το χρέος του, γιατί αυτός θεωρεί τη φωτογραφία χρέος του, ο οποίος μπορεί να ανεβεί πάνω σε συρματοπλέγματα ή σε σκάλες ή σε περιοχές που είναι επικίνδυνες για να βγάλει μία φωτογραφία η οποία θα απεικονίζει ακριβώς τα πράγματα».

Κάθε φωτογραφία είναι είδηση

Ένας από τους ανθρώπους του Τύπου που γνωρίζει πάνω από σαράντα χρόνια τον Κυριακίδη, είναι ο εκδότης Νικόλαος Μέρτζος. Η άποψή του είναι σημαντική.

«Ο Γιάννης Κυριακίδης δεν είναι φωτογράφος. Είναι εμβληματικός φωτοειδησεογράφος της Θεσσαλονίκης. Οι φωτογραφίες του δεν είναι μόνο άριστες εικόνες. Καθεμιά τους είναι είδηση και τεκμηριώνει την είδηση. Και είναι εμβληματικός επειδή τον γνωρίζει όλη η Ελλάδα και, όταν λέει “Κυριακίδης”, εννοεί “Θεσσαλονίκη”. Αυτό μπορεί να τον ικανοποιεί και δικαιολογημένα να τον ανταμείβει, αλλά δεν είναι το ουσιώδες χαρακτηριστικό του. Η ουσιαστική συνεισφορά του έγκειται στο γεγονός ότι φωτογράφισε και, στον καιρό, δημοσίευσε όλες σχεδόν τις σημαντικές πτυχές του ελληνικού βίου καθ’ όλο το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα μέχρι και την αυγή του 21ου. Εξήντα χρόνια αποτύπωνε νύχτα – μέρα εν τω γίγνεσθαι και σε πλήρη χρονική αλληλουχία τη ζωή ζεστή σε όλες τις εκφάνσεις της στη Θεσσαλονίκη, στη Μακεδονία και στη Θράκη. Τίποτε δεν του ξέφυγε: πολιτική και οικονομία, κοινωνία και ανθρωπογεωγραφία, πολιτισμός και βαρβαρότητα, καθημερινότητα και μοναδικότητα, στρατός και σώματα ασφαλείας, σχολεία και πανεπιστήμια, αγορά και παραγωγή, αθλητισμός και εκκλησία, κάθε γεγονός και κάθε καημός, μεγάλες απαντοχές και συμφορές».

Υπάρχει… θορυβωδώς

Τέλος, ο συγγραφέας Πάνος Θεοδωρίδης σκιαγραφεί με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο το πορτρέτο του πιο γνωστού Θεσσαλονικιού φωτογράφου…

«Οι φωτογραφίες του, χωρίς αυτόν, έχουν κεντρικό θέμα, ζωντανά περιθώρια και μια ζωντανή σχολιογραφία. Καθώς πάντα θεωρούσε τη φωτογραφία ως μέσον, ποτέ δεν τον άγγιξε η περιέργεια της αυτοτελούς τέχνης. Στις συγκεντρώσεις και στα πρόσωπα των άλλων, έβλεπε έναν καθρέφτη της δικής του έκπληξης. Εκφραστικός σε βαθμό χλευαστικό, θυμόσοφος αρκετά ώστε να σπάζει τον πάγο από ανασφαλείς που συχνά κατάπιναν μπαστούνι μπροστά στις μηχανές του, ο Γιάννης σεβόταν τόσο την πράξη της φωτογραφίας, ώστε δεν σεβόταν τον κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο ο φωτογράφος λειτουργεί ως άηχο πτηνό, ως διακριτικώς αφανής, ίνα μη ταραχτεί η εικόνα που συνελάμβανε. Ο Γιάννης υπάρχει θορυβωδώς. Δίνει οδηγίες με τη βραχνή φωνή του, που έχει σπόρια αυστηρότητας, μονολογεί, σε βαθμό που ομιλητές τον περιμένουν υπομονετικά ή με ένα "τέλειωνε", Γιάννη».