Τα όσα είπαν στη Βουλή οι προφυλακισμένοι χρυσαυγίτες βουλευτές Μιχαλολιάκος – Παππάς – Λαγός βοηθούν στην παγίωση κάποιων συμπερασμάτων

Τα όσα είπαν στη Βουλή οι προφυλακισμένοι χρυσαυγίτες βουλευτές Μιχαλολιάκος – Παππάς – Λαγός βοηθούν στην παγίωση κάποιων συμπερασμάτων:

• Πρώτον: Οι χρυσαυγίτες είναι αμετανόητοι φασίστες.

• Δεύτερον: Στο πολιτικό τους στόχαστρο βρίσκεται κατά κύριο λόγο η πάλαι ποτέ κραταιά Νέα Δημοκρατία.

• Τρίτον: Θεωρούν ότι ο βασικός τους αντίπαλος (η Ν.Δ. του Σαμαρά) είναι πολιτικά αδύναμη και ηθικά εκτεθειμένη και ως εκ τούτου εμφανίζονται αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον πόλεμο φθοράς.

• Τέταρτον: Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής γνωρίζει πάρα πολύ καλά το ακροατήριό της και τους δυνάμει ψηφοφόρους της και πώς να απευθυνθεί σ’ αυτούς και να τους προσεγγίσει.

Η νεοφιλελεύθερη επιλογή της Ν.Δ. άφησε πολιτικά ορφανούς όσους επένδυαν στα λαϊκά χαρακτηριστικά της Δεξιάς. Ρίχνοντας μια ματιά στην ανάλυση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των ψηφοφόρων της Χ.Α. στο «Ποντίκι», εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι το φασιστικό φαινόμενο στη χώρα μόλις άρχισε να ευδοκιμεί, καθώς η δεξαμενή απ’ όπου «ψαρεύει» ψηφοφόρους είναι ήδη τεράστια και ολοένα μεγαλώνει.

Πρόκειται για ανθρώπους οικονομικά κατεστραμμένους, μεσαίου μορφωτικού επιπέδου, οι οποίοι συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να ξεφύγουν από το οικονομικό / κοινωνικό περιθώριο στο οποίο έχουν βρεθεί.

Όσο λοιπόν η Ν.Δ. του Σαμαρά (ή οποιουδήποτε άλλου) αδυνατεί να προβάλει έναν ικανοποιητικό τρόπο διεξόδου από την κρίση και να δημιουργήσει ένα ίχνος ελπίδας στα τεράστια τμήματα της ελληνικής κοινωνίας που φυτοζούν τόσο ο φασισμός θα κερδίζει στα σημεία και θα οχυρώνει τα προκεχωρημένα φυλάκιά του στον χώρο της Δεξιάς – και όχι μόνο…

Είναι προφανές ότι η αντιμετώπιση του φασισμού δεν μπορεί να γίνει με την πυγμή της ράβδου, αλλά με την πειθώ ενός πολιτικού λόγου που θα εξηγεί επαρκώς τα αίτια της καταστροφής, θα υποδεικνύει τους υπεύθυνους και πάνω απ’ όλα θα δημιουργεί στην ελληνική κοινωνία ελπίδα και προοπτική για διέξοδο από τον λαβύρινθο στον οποίο βρίσκεται αυτά τα χρόνια. Μόνο αυτός ο λόγος, αν αρθρωθεί επίμονα, τίμια και πειστικά, μπορεί να απεγκλωβίσει όλους όσοι εμφανίζονται να πιστεύουν πως «μια χούντα μας χρειάζεται».