Τις ξεπουλάνε κοψοχρονιά και δίνουν τις εκτάσεις – φιλέτα σε μεγαλοσχήμονες αγοραστές

Τα πάντα ξεπουλιούνται σ’ αυτήν τη χώρα και από το γενικό αγγελτήριο της εκποίησης δεν ξεφεύγουν ούτε οι φυλακές. Μια από τις πλέον πρωτοποριακές εναλλακτικές δομές κράτησης στην Ευρώπη, οι αγροτικές φυλακές, διαλύονται, οι εκτάσεις τους – φιλέτα εκχωρούνται κοψοχρονιά και μεγαλόσχημοι αγοραστές δράττονται της ευκαιρίας να ολοκληρώσουν επιτέλους τα… επενδυτικά τους σχέδια.

Τα όσα εξελίσσονται το τελευταίο διάστημα στη Χαλκιδική με επίκεντρο τα κοντά 1.000 στρέμματα έκτασης της Αγροτικής Φυλακής Κασσάνδρας, παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, ξεφεύγουν από τα «στενά όρια» μιας φυλακής, εκκινούν από το βάθος του ιστορικού χρόνου, για να «προσγειωθούν» στη σύγχρονη μνημονιακή πραγματικότητα μιας καθημαγμένης χώρας.

Τέλη Μαΐου η Διϋπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων αποφάσισε (ΦΕΚ Β’ αρ. φύλ. 1387/30-5-2014) ότι περνάνε στο Ταμείο Ξεπουλήματος (ΤΑΙΠΕΔ) 915,1 στρέμματα ιδιοκτησίας του υπουργείου Δικαιοσύνης, τα οποία βρίσκονται «εντός της Αγροτικής Φυλακής Κασσάνδρας». Η χαρτογράφηση της προς πώληση έκτασης (περίπου το ένα τρίτο των συνολικών εκτάσεων της φυλακής) «έδειξε» σχεδιασμούς και προθέσεις…

Το φιλέτο

Τα 1.000 στρέμματα είναι το φιλέτο της φυλακής, οι πιο παραγωγικές εκτάσεις, καταπράσινα λιβάδια χωρίς εδαφολογικές «εξάρσεις» και επιπλέον με δύο ενδιαφέρουσες «λεπτομέρειες»: Καταλήγουν σε μια εντελώς παρθένα παραλία της περιοχής, ενώ διαθέτουν δύο δυναμικές γεωτρήσεις με τεράστιες παροχές νερού.

Μόλις έγιναν γνωστές οι λεπτομέρειες της κυβερνητικής απόφασης, η Ομοσπονδία Σωφρονιστικών Υπαλλήλων (δεν φημίζεται για τις αριστερές της θέσεις, το αντίθετο μάλιστα) δεν «μάσησε» τα λόγια της και στην ανακοίνωση που εξέδωσε υπογράμμιζε:

«…Η αλήθεια είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια επιχειρηματικά και τουριστικά συμφέροντα εποφθαλμιούν τις συγκεκριμένες εκτάσεις, προκειμένου να τις ιδιοποιηθούν και να κερδοσκοπήσουν, και τελικά τα κατάφεραν.

Λυπηρή είναι η στάση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, η οποία όχι μόνο δεν αρνήθηκε την παραχώρηση των συγκεκριμένων εκτάσεων, αλλά προσυπέγραψε και τη μεταφορά τους στο ΤΑΙΠΕΔ.

Στο ενδεχόμενο πώλησης και επέκτασης των τουριστικών εγκαταστάσεων είναι βέβαιο ότι οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις της Αγροτικής Φυλακής Κασσάνδρας θα “ενοχλούν”, με αποτέλεσμα να κλείσουν και να εγκαταλειφθεί ο εξαιρετικά πρωτοποριακός θεσμός των αγροτικών φυλακών…».

Οι παραλίες

Η Φυλακή Κασσάνδρας συνορεύει με μια από τις πιο μεγάλες και «διάσημες» τουριστικές μονάδες της χώρας, το «Σάνη», της οικογένειας Ανδρεάδη.

Στην αχανή επικράτειά της περιλαμβάνονται 5 διαφορετικές παραλίες (από τον «Μπούσουλα» μέχρι το Beach Club) κι ένα τεχνητό λιμάνι – μαρίνα, συνολικού μήκους 7 χιλιομέτρων, όπως αυτάρεσκα σημειώνεται στην επίσημη ιστοσελίδα της, απόκτημα από τη Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους τη «σκοτεινή» δεκαετία του ’60.

Το 1961 η εταιρεία ΣΑΝΗ Α.Ε. απέκτησε περίπου 2.300 στρέμματα από το αγιορείτικο μοναστήρι, το ίδιο που εδώ και σχεδόν έναν αιώνα είχε διαθέσει στο ελληνικό Δημόσιο τις εκτάσεις της Αγροτικής Φυλακής. Η Μονή Σταυρονικήτα Αγίου Όρους, το 1922, διέθεσε στο κράτος περίπου 14.000 στρέμματα με σκοπό την υποδοχή των Μικρασιατών προσφύγων, από τα οποία, το 1930, διατέθηκαν περίπου 3.000 στρέμματα στη φυλακή που έκτοτε τα χρησιμοποιεί ανελλιπώς.

Οι παροικούντες τα υπουργεία Δικαιοσύνης, Ανάπτυξης και Οικονομικών και γενικότερα τους κυβερνητικούς… διαδρόμους γνωρίζουν ότι από τη δεκαετία του ’90 οι κρούσεις και οι πιέσεις της οικογένειας Ανδρεάδη να αποκτήσουν ένα κομμάτι των φυλακών ήταν συνεχείς και η έντασή τους αυξομείωνε ανάλογα με την κυβερνητική συγκυρία. Βασικό επιχείρημα ήταν ότι οι εκτάσεις των φυλακών εφάπτονται στην τουριστική μονάδα, η οποία θα μπορούσε να τις αξιοποιήσει καλύτερα.

Το όνομα του σημερινού προέδρου του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων Ανδρέα Ανδρεάδη «εισέβαλε» στην ελληνική ειδησεογραφία όταν άρχισε η γνωστή συζήτηση για τους εγχώριους «κουκουλοφόρους» μεγαλοεπιχειρηματίες που πηγαινοέρχονται στις Βρυξέλλες προκειμένου να πείσουν την τρόικα «να υιοθετήσει ως μέτρα και προαπαιτούμενα» τις δικές τους θέσεις και επιδιώξεις.

Σήμερα που η 4ετής δουλειά της τρόικας στη χώρα αρχίζει να… αποδίδει καρπούς, φαίνεται πως πλησιάζει η ώρα να ολοκληρωθούν τα επενδυτικά σχέδια της ΣΑΝΗ Α.Ε. Για τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους είναι δεδομένο ότι από τη στιγμή που το Ταμείο Ξεπουλήματος (ΤΑΙΠΕΔ) βάλει μπροστά τις διαδικασίες εκποίησης της έκτασης της φυλακής, τα 915 στρέμματα θα περάσουν στην οικογένεια Ανδρεάδη. Τόσα χρόνια περίμενε τη στιγμή, άλλωστε.

Τα βοσκοτόπια θα γίνουν γκολφ

Το ερώτημα είναι γιατί τέτοια επιμονή από πλευράς «Σάνη» για την επέκτασή του στις εκτάσεις της φυλακής. Το να προσθέσει άλλη μια παραλία στην αχανή μονάδα και να κάνει τις 5 υπάρχουσες 6, μάλλον δεν κάνει την επιχειρηματική διαφορά.

Το «μυστικό», λένε όσοι γνωρίζουν, δεν βρίσκεται στη θάλασσα, αλλά στα ολόισια καταπράσινα λιβάδια και στις δύο γεωτρήσεις. Γήπεδα γκολφ, άλλωστε, κατά τα πρότυπα του Costa Navarino, στη Βόρεια Ελλάδα δεν υπάρχουν και τα 1.000 στρέμματα της αγροτικής φυλακής φαντάζουν ιδανικά για μια τέτοια προοπτική. Η υδροδυναμική των δύο γεωτρήσεων, επιπροσθέτως, κάνει την «επένδυση» σίγουρη.
Σήμερα λειτουργεί μόνο η μία από τις δύο γεωτρήσεις και αυτή αρκεί για την ύδρευση ολόκληρης της φυλακής, στην οποία κρατούνται περίπου 200 άτομα, καθώς και του Ποιμνιοστάσιου (εκεί διαβιούν 10 κρατούμενοι). Το νερό αρκεί και για τα 600 και πλέον ζώα του Ποιμνιοστάσιου, καθώς και για αρδευόμενες εντατικές καλλιέργειες σε δεκάδες στρέμματα. Το 2012-13 σε έκταση 60 στρεμμάτων είχε καλλιεργηθεί αρδευόμενο καλαμπόκι και η φυλακή παρήγαγε 30 τόνους καρπό άριστης ποιότητας.

Η δεύτερη γεώτρηση, που βρίσκεται στην προς πώληση έκταση, παραμένει σε αχρηστία τα τελευταία 5 χρόνια, όχι γιατί εξαφανίστηκαν τα υπόγεια ύδατα, αλλά γιατί το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν εγκρίνει την πίστωση για επισκευή και επαναχρησιμοποίησή της.

Δύο τέτοιας δυναμικότητας γεωτρήσεις είναι προφανές ότι υπερεπαρκούν για τη δημιουργία μεγάλης μονάδας γκολφ. Είναι γνωστό ότι βασικός ανασταλτικός παράγοντας σε τέτοιου τύπου δραστηριότητες είναι η ανάγκη μεγάλων ποσοτήτων νερού. Τα γήπεδα γκολφ είναι οι πλέον υδροβόρες εγκαταστάσεις, κάτι που για την περίπτωση του «Σάνη» ξεπερνιέται τώρα μέσω της φυλακής.

Χτίζουν κολαστήρια

Όλα τελικά είναι θέμα πολιτικών κατευθύνσεων και επιλογών. Κι ο δρόμος που ακολουθεί η συγκυβέρνηση φαίνεται και από τις επιλογές της για την εξέλιξη του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας. Την ώρα που νομοθετεί τη δημιουργία σύγχρονων κολαστηρίων, φυλακών «τύπου Γ», όπου για τους κρατούμενους θα απαγορεύεται για χρόνια η οποιαδήποτε επαφή με τον έξω κόσμο, την ίδια ώρα (για όσους δεν κατάλαβαν) διαλύει ό,τι πιο πρωτοποριακό υπάρχει στη χώρα ως εναλλακτική δομή κράτησης και επανένταξης φυλακισμένων, τις αγροτικές φυλακές.
Οι αγροτικές φυλακές για το σημερινό υπουργείο Δικαιοσύνης είναι σαν να έχουν εξαλειφθεί από τον «χάρτη» των σωφρονιστικών καταστημάτων της χώρας κι ας παραμένουν αυτήν τη στιγμή περισσότεροι από 800 καταδικασμένοι στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων, περιμένοντας πότε θα αδειάσει… ένα κρεβάτι σε κάποια «κλειστή φυλακή» για να γίνει η μεταγωγή τους.

Η διάλυση της Αγροτικής Φυλακής Κασσάνδρας, με το ξεπούλημα του καλύτερου κομματιού της μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, φαίνεται πως είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Στην ανακοίνωσή τους οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι Κασσάνδρας, ζητώντας να μην προχωρήσει το ξεπούλημα των εκτάσεων της φυλακής, «απολύτως απαραίτητων» για τη συνέχιση της ύπαρξής της, τονίζουν για τη σημασία των αγροτικών φυλακών:
«…Τα Αγροτικά Καταστήματα Κράτησης αποτελούν ένα θεσμό εξαιρετικά χρήσιμο αφού οι κρατούμενοι με την εργασία τους στα αγροκτήματα εκπαιδεύονται και αποκτούν γνώσεις και εφόδια απαραίτητα για τη μετέπειτα ενασχόλησή τους σε γεωργικές εκμεταλλεύσεις. Από τα Αγροτικά Καταστήματα αποφυλακίζεται ένας μεγάλος αριθμός κρατουμένων.

Σε αυτό συμβάλλει και ο ευεργετικός αριθμός των ημερομισθίων των εργαζομένων – κρατουμένων. Στο Κατάστημά μας απασχολούνται καθημερινά 120-130 κρατούμενοι σε αγροτικές εργασίες, κάτι που μας καθιστά τη φυλακή με τον μεγαλύτερο αριθμό σε αποφυλακίσεις ετησίως. Ο ρόλος των Αγροτικών Καταστημάτων είναι σπουδαιότατης σημασίας για την ομαλή και χωρίς προβλήματα επανένταξη των κρατουμένων στην κοινωνία».

Οι Αγροτικές Φυλακές Κασσάνδρας, μαζί με το Κέντρο Αποθηκών Υλικού Φυλακών (οι γνωστοί Φούρνοι, δίπλα στις κεντρικές φυλακές Κορυδαλλού) είναι οι μοναδικές κερδοφόρες φυλακές της χώρας.

Τα κέρδη του ΚΑΥΦ ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο ευρώ ετησίως, καθώς από τους φούρνους αυτούς καλύπτονται με ψωμί όλα τα νοσοκομεία και πολλά κρατικά ιδρύματα του λεκανοπεδίου.

Κατ’ αναλογία τα κέρδη της φυλακής Κασσάνδρας είναι πολλά, αφού από το Ποιμνιοστάσιό της γίνεται η προμήθεια κρέατος σε όλες τις φυλακές της χώρας, διατίθενται επίσης μεγάλες ποσότητες οπωροκηπευτικών, ελαιολάδου, ζωοτροφών κ.λπ. Μόνο από τις επιδοτήσεις για τις καλλιέργειες, η φυλακή λαμβάνει ετησίως πάνω από 70.000 ευρώ. Όλα αυτά τα ποσά διατίθενται στα Κεφάλαια Εργασίας Κρατουμένων με διαχειριστή το υπουργείο Δικαιοσύνης.

Για τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Ελλάδας Σπύρο Καρακίτσο, η διάλυση των Αγροτικών Φυλακών «δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά μια στοχευμένη διαδικασία. Το σωφρονιστικό μας σύστημα διαθέτει μια μεγάλη ευκαιρία, πρωτοποριακές δομές εναλλακτικής κράτησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κι όμως τις διαλύουμε για να χτίζουμε τείχη και τσιμεντένια κελιά».

Όλες οι Αγροτικές Φυλακές (Κασσάνδρα, Τίρυνθα, Αγιά Χανίων και Κασσαβέτεια με ανήλικους κρατούμενους) είναι δυναμικότητας περίπου 400 ατόμων η καθεμιά. Στην Κασσάνδρα οι κρατούμενοι είναι περίπου 200 και στις άλλες τρεις δεν ξεπερνούν τους 100. Κι όμως, στα υπόλοιπα «κλειστά Καταστήματα» στοιβάζονται, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες περισσότεροι από 12.500 κρατούμενοι.

Το πιο ακραίο ίσως παράδειγμα είναι αυτό του Ναυπλίου. Στην κλειστή φυλακή της πόλης, δυναμικότητας έως 400 ατόμων, σήμερα οι κρατούμενοι πλησιάζουν τους 800. Η γειτονική Αγροτική Φυλακή Τίρυνθας παραμένει άδεια, αφού δεν «φιλοξενεί» ούτε το 1/4 της δυναμικότητάς της.