Ταξιδάκι στο Ηράκλειο τση Κρήτης

Ταξιδάκι στο Ηράκλειο τση Κρήτης

Το δεύτερο μεγαλύτερο αρχαιολογικό μουσείο της χώρας είναι κλειστό εδώ και τρία χρόνια. Καλώς ορίσατε στην ελληνική πραγματικότητα

Ένα από τα μεγαλύτερα κρίματα («αμαρτίες» δηλαδή, αλλά και «εγκλήματα») που έχουν συμβεί στη μεγάλη περιοχή όπου συναντώνται ο Πολιτισμός και ο Τουρισμός είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου Κρήτης. Είναι θεόκλειστο εδώ και τρία ολόκληρα χρόνια! Το Δημόσιο χρωστάει γύρω στα 2,5 εκατομμύρια ευρώ στους εργολάβους που υποτίθεται ότι θα φτιάξουν καινούργιο κτίριο και θα ανακαινίσουν το παλιό, οι εργασίες έχουν σταματήσει, η μουσειολογική και η προκαταρκτική μουσειογραφική μελέτη βρίσκονται στον αέρα γιατί δεν έχουν καν ενταχθεί για χρηματοδότηση στο ΕΣΠΑ, οι αρχαιολόγοι που έχουν αναλάβει το στήσιμο της μόνιμης έκθεσης αλληλοϋβρίζονται (τι λέξις!) με την τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων. Από τον Νοέμβριο του 2006 το προσωρινό λουκέτο έγινε μόνιμη και βαριά μπάρα. Αποτέλεσμα; Αυτή τη στιγμή αριστουργήματα όπως ο Δίσκος της Φαιστού, οι γυμνόστηθες θεές των Όφεων, οι τοιχογραφίες της Κνωσού με την «Παριζιάνα», τα ταυροκαθάψια κ.λπ., εκτίθεται πρόχειρα στο… γκαράζ του κτιρίου, το οποίο διαμορφώθηκε τσάτρα πάτρα σε «αίθουσα». Έρχονται το καλοκαίρι οι τουρίστες, πρώτα πάνε στην Κνωσό, μετά γυρεύουν το Μουσείο. Κι όταν διαπιστώνουν τι τρέχει δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Ντροπής πράματα, που ’λεγε κι η προγιαγιά μου. Μέχρι να πάρει μπρος όλο αυτό το αργοκίνητο και σκουριασμένο τρένο δεν θα ήταν κακή ιδέα ο νέος υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος να έμπαινε σε ένα αεροπλάνο για ένα ταξιδάκι στο Ηράκλειο τση Κρήτης. Εκεί, με τη δυναμική του νέου ανθρώπου στην πολιτική (κατά την έννοια του homo novus των Ρωμαίων) θα μπορούσε να απαιτήσει μερικές εξηγήσεις από όλους όσους κόπτονται για την προβολή «του πρώτου μεγάλου πολιτισμού της Ευρώπης», του μινωικού, αλλά την ίδια στιγμή δείχνουν με το δάχτυλο ο ένας τον άλλο ως υπεύθυνο για τον διασυρμό. Διότι περί διασυρμού και μάλιστα διεθνούς και «εθνικού» –άντε ας πούμε κι εμείς μια βαριά λέξη– πρόκειται. Δει δη χρημάτων. Οι πραγματικοί υπεύθυνοι δεν βρίσκονται στο Ηράκλειο αλλά στην υδροκέφαλη Αθήνα. Η χρηματοδότηση ενός τόσο σπουδαίου έργου περνάει από τους διαδρόμους της γραφειοκρατίας, σκοντάφτει στις τρικλοποδιές του χυδαίου πολιτικαντισμού των κάθε λογής Ζαχόπουλων, κωλυσιεργεί λόγω ανικανότητας και ευθυνοφοβίας των μικρομεσαίων αρμοδίων, σπάει τα μούτρα της στην έλλειψη πολιτικής βούλησης. Ακόμη κι αν ο μάλλον ευρισκόμενος σε μακροχρόνιο κώμα «καλός Θεός της Ελλάδας» κουνήσει το μαγικό ραβδί του και η μουσειογραφική μελέτη (για το πώς θα παρουσιάζονται τα αντικείμενα στις 28 αίθουσες συνολικού εμβαδού 3.000 τετραγωνικών μέτρων που προβλέπουν τα σχέδια) ετοιμαστεί μέσα σε μια νύχτα, και πάλι θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον εννέα μήνες μόνο για να γίνει ο διεθνής διαγωνισμός για τις προθήκες. Βάλτε μερικά χρόνια για την αποπεράτωση του κτιρίου, τη μεταφορά, την ομαλή λειτουργία. Τριγυρνούν με απορία κάθε βράδυ τα φαντάσματα των φραγκολεβαντίνων καλόγερων που για αιώνες διέμεναν στο καθολικό μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου, το οποίο κατέρρευσε από σεισμό το 1856 και στη θέση του αργότερα χτίστηκε το δεύτερο μεγαλύτερο Αρχαιολογικό Μουσείο της χώρας. Αλλά μια ψυχή είμαι σίγουρος ότι δεν ησυχάζει. Είναι αυτή του μεγάλου κρητικού αρχαιολόγου Νικολάου Πλάτωνα, του ανθρώπου που, πέρα από το σπουδαίο ανασκαφικό του έργο, φρόντισε στη διάρκεια της κατοχής, μαζί με τους φύλακες, να κρύψει τους θησαυρούς του Μουσείου και να τους προφυλάξει από τις βάρβαρες ορέξεις των «πολιτισμένων» ναζιστών. Πολιτισμός και τουρισμός συναντώνται στον τίτλο του νέου Υπουργείου υπό τον Παύλο Γερουλάνο. Ας συναντηθούν και στην πράξη, στο Ηράκλειο, εκεί που η κοινή λογική αναζητά αγωνιωδώς την πολιτική βούληση.

Γιώργος Ι. Αλλαμανής [[email protected]]