Επόμενη στάση: Εθνική οδός

Επόμενη στάση: Εθνική οδός

Είναι καλή λαϊκή φωνή. Δεδομένης μάλιστα της έλλειψης λαϊκών τραγουδιστών που χαρακτηρίζει την εποχή μας, θα μπορούσε να θεωρηθεί καλύτερη των βασικών ανταγωνιστών της. Το ζήτημα όμως στις μέρες μας δεν είναι «ένα εργαλείο», αλλά το τι κάνει κανείς με αυτό. Η Νατάσα Θεοδωρίδου είχε την τύχη να κατέβει από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα σε μία περίοδο που το νεο-λαϊκό άκμαζε. Δεν έγινε ποτέ Ρέμος, αλλά ελλείψει ενός θηλυκού Ρέμου κατέκτησε την αντίστοιχη θέση. Και τεράστια σουξέ έκανε και ρίσκα πήρε –για τρία χρόνια εμφανιζόταν στο ‟Φως” χωρίς λουλούδια– και έντεχνη στροφή επιχείρησε, όπως στον δίσκο με την Ευανθία Ρεμπούτσικα. Και ξαφνικά πάγωσε ο χρόνος. Την τελευταία πενταετία δεν έχει κάνει ούτε μία κίνηση που να πηγαίνει την καριέρα της μπροστά. Προσπαθεί μόνο να επαναλάβει τα σουξέ του παρελθόντος, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Το τελευταίο της cd μάλιστα, με τον Γιώργο Θεοφάνους, αποτελεί ηχητική αποτύπωση της παροιμίας που μιλάει για περασμένα μεγαλεία. Στο επίπεδο των ζωντανών εμφανίσεων εγκλωβίστηκε σε έναν χώρο με χαρακτηριστικά σκυλάδικου, τον Βοτανικό, κάθε φορά και με υποδεέστερο παρτενέρ. Πέρυσι ήταν ο Γιώργος Μαζωνάκης, φέτος ο Νίκος Μακρόπουλος. Σε λίγα χρόνια, με αυτή τη νοοτροπία, θα τραγουδάει στην Εθνική οδό. Η Θεοδωρίδου θα μπορούσε να χτίσει καριέρα. Ξεκίνησε, έριξε τα μπετά και ύστερα πήγε και γκρέμισε όλο το οικοδόμημα. Τι κερδίζει αποδομώντας το μέλλον της; Άλλο ένα παχυλό νυχτοκάματο εφέτος. Τόσο μακριά βλέπει.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.