Μπορεί για τη Βουλή να μετρά πλέον αντίστροφα ο χρόνος και να απομένει μικρό διάστημα για τον τερματισμό του βίου της, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει περιθώριο για τη γέννηση άλλης μιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας, της ένατης, που σχεδιάζεται να πλασαριστεί στα αριστερά της έδρανα.

Μπορεί για τη Βουλή να μετρά πλέον αντίστροφα ο χρόνος και να απομένει μικρό διάστημα για τον τερματισμό του βίου της, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει περιθώριο για τη γέννηση άλλης μιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας, της ένατης, που σχεδιάζεται να πλασαριστεί στα αριστερά της έδρανα.

Οι σχετικές συζητήσεις και διεργασίες, όπως μαθαίνουμε, έχουν προχωρήσει στην κατεύθυνση της δημιουργίας μιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας με «πολιτική ομοιογένεια» και ξεκάθαρη αρνητική στάση έναντι της όποιας υποψηφιότητας για την Προεδρία της Δημοκρατίας εμφανίσει η κυβέρνηση.

Το βασικό «προαπαιτούμενο» για ένταξη στη νέα «ομάδα» της Βουλής είναι η πολιτική εκτίμηση ότι θα πρέπει να τερματιστεί το συντομότερο δυνατόν ο βίος της κυβέρνησης και η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές, γεγονός που αυτόματα καθιστά το νέο κοινοβουλευτικό σχήμα βασικό, σταθερό και… προνομιακό «συνομιλητή» του ΣΥΡΙΖΑ.

Επιπλέον η πολιτική στόχευση της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας, αν προλάβει να ευοδωθεί, είναι «η ανατροπή της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής», όπως συνομολογούν οι πρωτεργάτες της σχετικής πρωτοβουλίας, και «η μεγάλη αλλαγή στη χώρα, με την Αριστερά να αναλαμβάνει το βάρος της ευθύνης της διακυβέρνησης».

Στην πραγματικότητα, για να είμαστε ακριβείς και σοβαροί, αυτή η νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα, εφόσον δημιουργηθεί, θα αποτελέσει ένα χειροπιαστό αντίβαρο στην προσπάθεια της κυβέρνησης – και κυρίως της Ν.Δ. – να δελεάσει, αν όχι να εκβιάσει, την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή.

Δεν είναι λίγοι οι βουλευτές που θεωρούν – δεδομένης της θέσης τους ότι η εκλογή Προέδρου από αυτήν τη Βουλή δεν μπορεί να καθυστερήσει την «αναγκαία για τη χώρα πολιτική αλλαγή» – ότι πρέπει και οι ίδιοι και οι απόψεις τους να περιφρουρηθούν και να εκφραστούν με τον πιο επίσημο και θεσμικό τρόπο.

Είναι άλλωστε ήδη γνωστή – από το σχετικό αποκαλυπτικό δημοσίευμα της ιστοσελίδας μας (topontiki.gr) την Τρίτη – η παρασκηνιακή «ζύμωση», με πρωτοβουλία του Αντώνη Σαμαρά, «χωρίς τη διαμεσολάβηση κανενός συμβούλου του» και «με ενημέρωση από τον ίδιο τον πρωθυπουργό μόνο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου», για να βρεθεί «το κατάλληλο πρόσωπο που θα δώσει το “άλλοθι” σε βουλευτές να ψηφίσουν και έτσι να παραταθεί ο βίος της συγκυβέρνησης».

Ειδικότερα, σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, «οι προσπάθειες έχουν επικεντρωθεί σε ένα μη πολιτικό πρόσωπο, με αξιοσημείωτη δραστηριότητα στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, το οποίο δεν έχει δημιουργήσει εντάσεις με τα πολιτικά κόμματα και μπορεί να συγκεντρώσει ακόμα και πάνω από τις 180 ψήφους που απαιτούνται».

Η… «δεξαμενή»

Η «βάση» της σχετικής συζήτησης για τη νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα και η μεγάλη «δεξαμενή» από την οποία θα προκύψουν οι βουλευτές που θα δημιουργήσουν τη νέα Κ.Ο. είναι οι Ανεξάρτητοι Δημοκρατικοί Βουλευτές.

Θεοδώρα Τζάκρη, Μ. Μπόλαρης, Οδ. Βουδούρης, Θ. Παραστατίδης, Π. Μουτσινάς πρέπει να θεωρούνται σίγουροι, δεδομένης της καθαρής θέσης που έχουν λάβει σχετικά με την προεδροεκλογή, αλλά και της αριστερής πολιτικής κατεύθυνσης που έχουν οι επιλογές τους το τελευταίο διάστημα. Στον αντίποδα, κανένας δεν περιμένει ότι σε μια τέτοια Κοινοβουλευτική Ομάδα θα μπορούσαν να ενταχθούν πρόσωπα όπως ο Χ. Αηδόνης, ο Γ. Κουράκος (στέλεχος της «Νέας Μέρας» με τον Ν. Νικολόπουλο) ή η Χρυσούλα Γιαταγάνα.

Κρίσιμο ζήτημα για τη δημιουργία μια τέτοιας Κ.Ο. θεωρείται και το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, που αρχίζει σήμερα, το κρισιμότερο στη σύντομη ιστορία του κόμματος. Από τα αποτελέσματα του συνεδρίου θα κριθεί εάν η εναπομείνασα Κ.Ο. του κόμματος θα παραμείνει συμπαγής υπό τον Φ. Κουβέλη ή εάν θα υπάρξουν νέες αποχωρήσεις, στην αντίθετη ωστόσο κατεύθυνση από εκείνη που επέλεξε να ακολουθήσει ο Σπ. Λυκούδης (μαζί με τους πρώην ΔΗΜΑΡίτες Γρ. Ψαριανό και Κατερίνα Μάρκου θεωρούνται σίγουρα «ναι» στην εκλογή Προέδρου).

Ήδη έξι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ (Γ. Πανούσης, Ασημίνα Ξηροτύρη, Δ. Αναγνωστάκης, Γ. Κυρίτσης, Μαρία Γιαννακάκη και Μαρία Ρεπούση) δηλώνουν απολύτως αρνητικοί στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Η Ρεπούση μάλιστα προχώρησε δυο βήματα πιο μπροστά υποστηρίζοντας με πρόσφατες δηλώσεις της ότι η ΔΗΜΑΡ, όπως και οι Οικολόγοι Πράσινοι, θα πρέπει να συμπράξουν εκλογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και με κοινό ψηφοδέλτιο.

Σύμμαχοι και εκτός Βουλής

Παράλληλα με τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, εντείνονται και οι διεργασίες για τη μορφοποίηση βασικών συμμαχικών σχημάτων που θα στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη δημιουργία μιας ευρύτατης κοινωνικής πλειοψηφίας, απαραίτητης την «επόμενη μέρα» των εκλογών.

Την περασμένη Δευτέρα πραγματοποιήθηκε σύσκεψη αριστερών πολιτικών σχημάτων και κινήσεων, η οποία ήρθε ως επιστέγασμα μιας διαδικασίας συζητήσεων και επαφών που έχει αρχίσει τους τελευταίους μήνες. Σε αυτήν πήραν μέρος η Αριστερή Προοπτική (Σ. Μπαγεώργος, Α. Νεφελούδης), η Κοινωνία Πρώτα (Οδ. Βουδούρης), η Κοινωνική Συμφωνία (Λούκα Κατσέλη), οι Νέοι Σοσιαλιστές (Δ. Σακελλάρης), η Attack Ελλάδας (Γ. Κονταργύρης) κ.ά.

Αντικείμενο της σύσκεψης ήταν η αναζήτηση μόνιμων μορφών συνεργασίας και κοινής δράσης, με κοινή θέση όσων συμμετείχαν την ανάγκη για «συμβολή στην προσπάθεια για τη συγκρότηση μιας νέας αριστερής, προοδευτικής και δημοκρατικής πλειοψηφίας, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας.

Αποφασίστηκε η ανάληψη πρωτοβουλιών για τη διαμόρφωση ενός χώρου διαλόγου, ανοιχτού σε όποια συλλογικότητα θα ήθελε να συμμετάσχει, με στόχο τη συμπαράταξη όσων, ενώ συμφωνούν στην προοπτική μιας αριστερής, προοδευτικής και δημοκρατικής διακυβέρνησης, δεν εντάσσονται στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συμμαχούν μαζί του για το νέο ελπιδοφόρο μέλλον της χώρας», όπως επισημαίνεται στη σχετική ανακοίνωση που εκδόθηκε.

Το πολιτικό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι γενικώς ευνοεί τα… γεννητούρια. Για να δούμε τι θα δούμε…