Το δόγμα «Νόμος και τάξη» του Σαμαρά υπηρετεί ο νέος πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών

Το δόγμα «Νόμος και τάξη» του Σαμαρά υπηρετεί ο νέος πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών

Το σαμαρικό δόγμα «Νόμος και τάξη» φαίνεται πως είναι αποφασισμένος να επιβάλει με κάθε τρόπο ο νέος πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεόδωρος Φορτσάκης. Τη Δευτέρα με ανακοίνωσή του κατηγόρησε τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πως υποκίνησαν «βίαιη είσοδο στο πανεπιστήμιο», θυμίζοντας λίγο τη… Σοφία Βούλτεψη.

«Το πρόβλημα δεν είναι η φύλαξη από ιδιωτική εταιρεία security, καθώς αυτό είναι απόφαση της προηγούμενης πρυτανείας, η οποία εφάρμοσε τον νόμο. Το μόνο μέτρο που λάβαμε ήταν να ρωτάμε στην είσοδο του κεντρικού κτηρίου το εξής: “Ποιος είσαι και πού πηγαίνεις;”. Δηλαδή αυτό που γίνεται στην Κουμουνδούρου δεν μπορεί να γίνει στο ΕΚΠΑ;» δήλωσε στον Βήμα FM, δίνοντας ακόμη περισσότερο πολιτικό «χρώμα» στην αντιπαράθεση για δεύτερη συνεχή μέρα.

Η γραμμή «νόμος, τάξη και μεταρρυθμίσεις στα πανεπιστήμια» έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές από τον πρωθυπουργό, τόσο στις ομιλίες του στη Βουλή όσο και στα… πανηγύρια της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και στα συγχαρητήρια που της έχει μοιράσει. Αν δεν είναι αυτό κομματική ταύτιση, τότε τι είναι; Είναι προφανές πως η στρατηγική που ακολουθεί ο νέος πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών αποπνέει κάτι περισσότερο από αυταρχισμό. Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μία σειρά.

Αρχικά, το ότι ο Φορτσάκης επέλεξε αυτή την αυταρχική στάση, που ξεκίνησε από την περασμένη εβδομάδα με την επέμβαση και το ξύλο των ΜΑΤ σε φοιτητές, συνιστά παρακινδυνευμένη τακτική. Δεν θέλει και πολύ να ξεφύγει η κατάσταση και να ζήσουμε στιγμές του παρελθόντος που θέλουμε να ξεχάσουμε.

Στην περίπτωση που οι αστυνομικές δυνάμεις εισέλθουν στο πανεπιστήμιο για να το «καθαρίσουν», τότε είναι αναμενόμενο τα πράγματα να γίνουν πολύ χειρότερα και να επικρατήσει εν τέλει η βία. Και να προκληθούν κι άλλες… ανωμαλίες, την ώρα που οι φοιτητές είναι διατεθειμένοι να παραμείνουν στο πανεπιστήμιο μέχρι να λυθεί το πρόβλημα.

Τα συμπεράσματα

Τι γίνεται με τη φύλαξη; Τα κτήρια τόσα χρόνια φυλάσσονταν για δεκάδες λόγους από φύλακες του Δημοσίου, οι οποίοι, με απόφαση του υπουργού Απολύσεων Κυριάκου Μητσοτάκη, τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.

Για να αντιμετωπίσει – υποτίθεται – την ανομία, ο… βραβευμένος ως «καλύτερος ερμηνευτής» και πρωταγωνιστής – ηθοποιός – πρώην πρύτανης Θεοδόσης Πελεγρίνης από τον Απρίλιο του 2014 είχε υπογράψει σύμβαση με εταιρεία security, το ποσό της οποίας ανερχόταν κοντά στα 3 εκατ. ευρώ, αλλά το πανεπιστήμιο παρέμενε αφύλακτο.

Αντιστοίχως, για τα σκουπίδια που είχαν «πλημμυρίσει» το ίδρυμα ο πρώην πρύτανης είχε καθυστερήσει αρκετά… έτη την περισυλλογή τους και τον διαγωνισμό για την ανάθεση της καθαριότητας. Ξεκάθαρη ολιγωρία.

Δύο είναι τα συμπεράσματα με βάση τα παραπάνω δεδομένα:

– Πρώτον, τα πανεπιστήμια δεν γίνεται να μείνουν αφύλακτα, διότι επί πολλά χρόνια έχουν αντιμετωπίσει σωρηδόν παραβιάσεις και εγκληματικές ενέργειες, που έχουν στοιχίσει πολλά στο κράτος και τους φοιτητές. Δεν μπορεί να έχουμε πανεπιστήμια «μπάτε σκύλοι αλέστε». Το καλοκαίρι έγιναν καταγγελίες για σπασμένα τζάμια, κατεστραμμένες υποδομές, κλοπές και διακίνηση ναρκωτικών μέσα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Όμως αυτό δεν έγινε ξαφνικά, γίνεται χρόνια.

– Δεύτερον, η φύλαξη ενός χώρου πρέπει να γίνεται με τρόπο ομαλό και δημοκρατικό και όχι κατά τα γούστα και τις συμπάθειες του ελέγχοντος. Δεν νοείται εργαζόμενος να κλειδώνεται στην κυριολεξία στον χώρο εργασίας του και να πρέπει να επέμβει η Επιθεώρηση για να τον… αποφυλακίσει. Όταν λες ότι κάνεις έλεγχο και κλειδώνεις τους εργαζομένους, είναι λογικό να προκαλείς αντιδράσεις και να χάνεις οποιαδήποτε ευκαιρία για διάλογο με όσους διαφωνείς. Εν προκειμένω με φοιτητές και διοικητικούς υπαλλήλους.

Με απλά λόγια, η φύλαξη των πανεπιστημίων πρέπει, πρώτον, να είναι αποτελεσματική ώστε να προστατεύονται τα ιδρύματα και, δεύτερον, να διασφαλίζει ότι τα πανεπιστήμια παραμένουν χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Αυτό σημαίνει ότι, αντί για σκυλοκαβγά, πρέπει να γίνει εξαντλητικός διάλογος για τη διαμόρφωση λειτουργικών και δίκαιων κανόνων.

Διάλογος

Για να περάσουμε τώρα και στους – ορθώς – διαμαρτυρόμενους. Μπορεί οι φοιτητικοί σύλλογοι να έχουν λάβει «μαζικές αποφάσεις», όπως μας έχουν ενημερώσει, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται δεν υπάρχει μαζική… αποδοχή τους. Ή τουλάχιστον η αποδοχή που αναμενόταν.

Διότι, όταν στους 80.000 φοιτητές διαμαρτύρονται οι 70 με 100 – με αρκετή συμμετοχή από άλλα πανεπιστήμια –, ένα ζήτημα υπάρχει. Όπως επίσης και στους διοικητικούς υπαλλήλους. Συνολικά είναι πολύ περισσότεροι από εκείνους που εμφανίζονται στη διαμαρτυρία και τη συμβολική κατάληψη που πραγματοποιούν τις τελευταίες μέρες οι φοιτητές. Καλώς ή κακώς, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Για να επέλθει ομαλότητα είναι προφανές πως πρέπει να υπάρξει διάλογος, που θα δώσει λύσεις. Διάλογο τον οποίο αρνήθηκαν και οι δύο πλευρές τις πρώτες μέρες. Τόσο ο Φορτσάκης, που είπε ότι δεν συζητά με τους φοιτητές από τη στιγμή που παραμένουν «ταμπουρωμένοι» στην πρυτανεία και τους… παρακάλεσε να αποχωρήσουν, όσο και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που ακύρωσαν την προγραμματισμένη συνάντηση που είχαν για την Τρίτη με τον πρύτανη για να «λύσουν» τις διαφορές τους. Ο πρύτανης έκανε ένα πρώτο βήμα την Τετάρτη, όταν και συναντήθηκε με τους φοιτητές. Ωστόσο, συμφώνησαν πως… διαφωνούν, με την κατάσταση να οδηγείται και πάλι σε αδιέξοδο. Τον Φορτσάκη, πάντως, στήριξαν και το Ποτάμι και ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Το μεν κόμμα του Σταύρου ζήτησε να αποχωρήσουν τα κόμματα από τα πανεπιστήμια, ενώ ο «μαζί τα φάγαμε» είπε «να πάμε για πικνίκ στο πανεπιστήμιο».