Διαβόητος ο Ζαν-Μαρί Λε Πέν έγινε το 1984, όταν το ασήμαντο έως τότε Front National που είχε ιδρύσει δώδεκα χρόνια πριν, πήρε το εντυπωσιακό 11% των ψήφων των Γάλλων στις Ευρωεκλογές εκείνης της χρονιάς. 

 
Διαβόητος ο Ζαν-Μαρί Λε Πέν έγινε το 1984, όταν το ασήμαντο έως τότε Front National που είχε ιδρύσει δώδεκα χρόνια πριν, πήρε το εντυπωσιακό 11% των ψήφων των Γάλλων στις Ευρωεκλογές εκείνης της χρονιάς. Τριάντα χρόνια κλείνουν εφέτος από τότε και τα λαϊκιστικά και αντιμεταναστευτικά κόμματα του είδους έχουν ριζώσει γερά στο πολιτικό τοπίο της ηπείρου μας.
 
Ιδιαιτέρως ισχυρά είναι στις χώρες που τις θεωρούσαμε προπύργια της ανοχής και της πολυπολιτισμικότητας. Από τους "Σουηδούς Δημοκράτες" και τους "Αληθινούς Φινλανδούς" ώς τα "Κόμματα της Ελευθερίας" του Βίλντερς και του Χάιντερ σε Ολλανδία και Αυστρία αντίστοιχα, από τη Βρετανία ώς την Ελβετία – τα κόμματα αυτά επηρεάζουν τον δημόσιο λόγο, κερδίζουν εκλογές και δημοψηφίσματα, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις.
 
Παρ' όλα αυτά, τα πρόσφατα συλλαλητήρια των "Ευρωπαίων Πατριωτών κατά του Εξισλαμισμού της Δύσης" στη Δρέσδη, με τις δεκάδες χλιάδες των διαδηλωτών που συγκεντρώνονται εκεί κάθε Δευτέρα, σηματοδοτούν μια εντελώς νέα, ποιοτική μεταλλαγή του φαινομένου. Είναι πράγματι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο βασικά συνθήματα του φιλελεύθερου, αντιρατσιστικού και αντιεθνικιστικού λόγου αλλάζουν πλέον πρόσημο και από υπέρ των μεταναστών στρέφονται τώρα εναντίον τους. Διότι τα "Συλλαλητήρια της Δευτέρας" γίνονται στο όνομα της "ανοιχτής κοινωνίας" και της διαφωτιστικής παράδοσης, προβάλλουν την ευρωπαϊκή, όχι την εθνική ταυτότητα και έχουν σημαία τους τα δικαιώματα των γυναικών, των ομοφυλόφιλων, των Εβραίων και των άθεων – όλα όσα δηλαδή έχουν τεθεί στο στόχαστρο του ισλαμικού ζηλωτισμού.
Δεν χωράει αμφιβολία ότι για πολλούς διαδηλωτές, η συνθηματολογία αυτή είναι υποκριτική, βολικό καμουφλάζ του ενδιάθετου ρατσισμού ή των ακροδεξιών φρονημάτων τους. Ο γερμανικός Τύπος έφερε αποδείξεις γι' αυτό. Εξίσου βέβαιο είναι όμως ότι μια μεγάλη μερίδα της εύπορης μεσαίας τάξης, παραδοσιακά φιλοευρωπαϊκή και πεφωτισμένη, για πρώτη φορά βλέπει στη μαζική μουσουλμανική μετανάστευση όχι έναν ανταπαιτητή της στην αγορά εργασίας ή έναν καταχραστή των παροχών της κοινωνικής πρόνοιας, ό,τι δηλαδή συνήθως βλέπουν στους μετανάστες τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα. Αλλά ένα φυτώριο του πολιτικού Ισλάμ στην καρδιά της Ευρώπης: έναν σκληρό πολιτικό και ιδεολογικό ανταγωνιστή που απειλεί την ανεκτική κουλτούρα της και τον κοσμικό τρόπο ζωής της.

* Ο Κώστας Κουτσουρέλης είναι συγγραφέας (www.koutsourelis.gr)

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.