Στο Λονδίνο η νέα «τρέλα» στην ψυχαγωγία συστήθηκε ήδη. Μένει να δούμε αν τα blitz πάρτι και το σινεμά στα τυφλά θα περάσουν τα σύνορα της χώρας τώρα που το κοινό ψάχνει, διεθνώς, για νέες εμπειρίες

Στο Λονδίνο η νέα «τρέλα» στην ψυχαγωγία συστήθηκε ήδη. Μένει να δούμε αν τα blitz πάρτι και το σινεμά στα τυφλά θα περάσουν τα σύνορα της χώρας τώρα που το κοινό ψάχνει, διεθνώς, για νέες εμπειρίες

Ποιος θα το φανταζόταν… Το 2010, οι νέοι καταφεύγουν στο παρελθόν για να διασκεδάσουν. Ανοίγουν τα μπαούλα των παππούδων τους, δανείζονται ιδέες από αλλοτινές εποχές και οργανώνουν «κρυφά» κινήματα για να βιώσουν την εμπειρία της αγαπημένης τους τέχνης εντονότερα. Σκαρφίζονται μια μηχανή του χρόνου. Όχι με βίδες και γρανάζια αλλά με ιδέες που σίγουρα δεν χρειάζονται λάδωμα. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς τις δύο τάσεις που κυριαρχούν στη Βρετανία και τείνουν να εξαπλωθούν σε όλη την Ευρώπη. Από τη μια, είναι τα blitz πάρτι που αναβιώνουν την εποχή του μεσοπολέμου. Από την άλλη το «κρυφό σινεμά», όπου οι κινηματογραφόφιλοι συγκεντρώνονται σε παράδοξα μέρη για να δουν τις αγαπημένες τους ταινίες.

Πάρτι… αεροπορικής επιδρομής

Μέχρι τώρα, το μόνο κοινό που είχε ένα πάρτι με έναν βομβαρδισμό ήταν το χάος που αφήνουν πίσω τους και τα δύο. Όχι πια. Τα blitz πάρτι, «πάρτι αεροπορικής επιδρομής» ελληνιστί, ήρθαν να αλλάξουν τα δεδομένα. Και τα κατάφεραν. Αυτή τη στιγμή θεωρούνται ό,τι πιο τρέντι υπάρχει στο Λονδίνο. Αν βρεθείτε στη βρετανική πρωτεύουσα και συναντήσετε κοπέλες ντυμένες σε στυλ ’40s μην παραξενευτείτε. Η μόδα για τις γυναίκες επιτάσσει φορέματα μέχρι το γόνατο, πέρλες, κότσους, κατακόκκινα κραγιόν και μεταξωτά καλσόν. Για τους άντρες, ιδανική είναι μια στρατιωτική στολή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ή έστω παντελόνια με τιράντες. Η μουσική είναι σουίνγκ και τα κοκτέιλ σαμπάνιας δίνουν και παίρνουν. Συνήθως τα πάρτι γίνονται κάθε τέσσερις ή πέντε εβδομάδες, σε διαφορετικά σημεία. Το αίσθημα ασφάλειας του σύγχρονου κόσμου δεν υπάρχει μέσα σε ένα τέτοιο πάρτι. Η έμπνευση εξάλλου είναι σαφής: όσοι συμμετέχουν νοσταλγούν την περίοδο που οι Γερμανοί βομβάρδιζαν τη βρετανική πρωτεύουσα! Όχι βέβαια τα θύματα, αλλά το αίσθημα ενότητας που έδινε στους ανθρώπους η συγκέντρωση στα καταφύγια. «Αφού τα καταφέραμε να επιβιώσουμε από τον πόλεμο, σίγουρα θα τα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε και αυτή την κρίση», ισχυρίζονται οι διοργανωτές. Τότε είχαν να αντιμετωπίσουν τον «κεραυνοβόλο πόλεμο», το Blitzkrieg όπως είχε ονομάσει ο Χίτλερ τις αιφνιδιαστικές αεροπορικές επιθέσεις. Γι’ αυτό και ιδανικός τόπος διεξαγωγής είναι ένα παλιό καταφύγιο ή ένας εγκαταλελειμμένος σιδηροδρομικός σταθμός. Το μέρος και τα ρούχα από μόνα τους δεν αρκούν. Πρέπει να υπάρχει αυθεντική ατμόσφαιρα εποχής και γι’ αυτό κάθε είδους αντίκα είναι απαραίτητη. Λάμπες πετρελαίου, φυλλάδια, σάκοι άμμου και στρατιωτικές κουκέτες συμπληρώνουν το ντεκόρ. Εμπνευστής των blitz πάρτι είναι ο Μαρκ Χόλντστοκ. «Οι άνθρωποι που έρχονται θέλουν κάτι διαφορετικό και αποκλειστικό», λέει. «Το να πάνε σε ένα κλαμπ με πιτσιρικάδες δεν τους αρκεί». Οι μπάντες σουίνγκ και οι DJs που παίζουν ανάλογη μουσική αναλαμβάνουν την ατμόσφαιρα. Το μπαρ είναι ανάλογο και εκτός από κοκτέιλ πουλά σάντουιτς με πίκλες και ομελέτες. Η είσοδος δεν είναι και τόσο απλή υπόθεση. Είναι απαραίτητο να φοράς ρούχα vintage, «ειδάλλως χαλάς την ατμόσφαιρα», όπως λέει ο Χόλντστοκ. «Χρειάζεται μια σχετική προσπάθεια για να μπεις σε αυτά τα πάρτι». Φαίνεται πως όλο και περισσότεροι θέλουν να κάνουν την προσπάθεια αυτή. Το πρώτο πάρτι έγινε με 80 άτομα και το τελευταίο με 1.000 που είχαν κλείσει θέση εβδομάδες πριν εξαντληθούν τα εισιτήρια.

Πασατέμπο και «κρυφό σινεμά»

«Μην το πεις σε κανέναν»: αυτό είναι το μυστικό όσων σινεφίλ κατακλύζουν τελευταία απρόβλεπτες «αίθουσες» προβολής για να δουν κλασικές καλτ ταινίες. Το κίνημα που όλο και αυξάνεται στο Λονδίνο λέγεται «κρυφό σινεμά». Πώς συναντιούνται όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, αν κανείς δεν πρέπει να το μάθει; Όλα γίνονται μέσω του Internet. Αφού κάνεις τη σχετική εγγραφή στο site (www.secretcinema.org) και πληρώσεις ένα αρκετά τσουχτερό εισιτήριο, σου στέλνουν ένα mail με σαφείς οδηγίες: πού θα πας, πότε και τι πρέπει να φοράς. Το μόνο που δεν ξέρεις είναι τι ταινία θα δεις. Οι προβολές γίνονται μια φορά το μήνα, σε μια από τις έξι πόλεις που έχουν επιλεγεί. Το κριτήριο είναι η πόλη να έχει κάποια σχέση με την ταινία. Εγκαταλελειμμένα θέατρα, ταράτσες, κήποι, πάρκα, πάρκινγκ πεντάστερων ξενοδοχείων και ό,τι άλλο φανταστεί κανείς μπορεί να αποτελούν τον τόπο προβολής. Οι τυχεροί που θα εξασφαλίσουν εισιτήριο ειδοποιούνται δυο μέρες πριν. Το όλο σκηνικό μοιάζει με ένα underground φεστιβάλ. Συνήθως, πριν την προβολή, υπάρχει ένα μικρό σόου. Μόνο όταν πέσουν οι τίτλοι μαθαίνεις τι πρόκειται να δεις, εκτός και αν μαντέψεις. Και αυτό επειδή η διακόσμηση είναι σχετική με την ταινία. Οι διοργανωτές έχουν και λεωφορεία για τη μεταφορά των θεατών από κεντρικά σημεία. Οι κουρτίνες τους είναι μαύρες για να διατηρείται το σασπένς. Όσοι δημοσιογράφοι έζησαν την εμπειρία γράφουν ότι πρόκειται για κάτι μοναδικό. «Τα multiplex πέθαναν. Ζήτω το κρυφό σινεμά» γράφει το περιοδικό «Time Out». «Είναι το αληθινό πνεύμα του σινεμά. Το κρυφό σινεμά μετατρέπει τις ταινίες σε μια θεατρική εμπειρία» αναφέρουν οι «Times». Όσο για τις ταινίες που παίζονται; Ειδικές πρώτες προβολές, όπως το «Paranoid Park» του Γκας Βαν Σαντ που προβλήθηκε σε ένα εγκαταλελειμμένο σιδηροδρομικό τούνελ στο νότιο Λονδίνο, καλτ όπως το «Κυνηγοί φαντασμάτων» και το «Blade Runner» του Ρίντλεϊ Σκοτ, ή art ταινίες όπως «Τα φτερά του έρωτα» του Βιμ Βέντερς. Το κρυφό σινεμά μοιάζει από μόνο του με μια ταινία μυστηρίου. Πολλοί εκτιμούν ότι ο συνδυασμός κινηματογράφου και ζωντανής δράσης που προσφέρει, εκτός από μια συναρπαστική εμπειρία, είναι το μέλλον με το οποίο θα παρακολουθούμε πλέον τις ταινίες.

Ελίνα Μπέη