28 Οκτωβρίου. Πόσα «όχι» είπατε σήμερα; Μην τη φοβάστε την άρνηση. Δεν φέρνει πάντα καταιγίδα.

* 28 Οκτωβρίου. Πόσα «όχι» είπατε σήμερα; Μην τη φοβάστε την άρνηση. Δεν φέρνει πάντα καταιγίδα. Φαντάζεστε ένα ευγενές «ναι» πόσο ανώφελο μπορεί να είναι; * Μια είναι η λέξη των ημερών, πάντως. * Επί καλλιτεχνικού εδάφους, βεβαίως. * Πρεμιέρα! * «Έχουμε πρεμιέρα», «Πάμε σε πρεμιέρα», «Ωχ, πάλι πρεμιέρα;». * Για ποιους είναι σημαντική υπόθεση; Για όλους αυτούς τους γιαλαντζί VIP που κυκλοφορούν στα μεσημεριανά και τα πρωινά της τηλεόρασης, αλλά και στα εμπορικά σίριαλ της βραδινής ζώνης. * Δευτεροκλασάτες γκλίτερ ξανθιές, σιλικονούχες, με δωδεκάποντα και αέρα επιτυχίας. * Συνοδευόμενες από αγόρια με μακό και φουλάρι, τζελ και βλέμμα Λατίνου εραστή. * Γκλαμουριά της φτήνιας. * Σ’ αυτές τις πρεμιέρες το λιγότερο σημαντικό είναι η παράσταση. * Αργεί και το διάλειμμα για μια δεύτερη γύρα χαμόγελου και ανοησίας. * Ποια θέατρα αξιώνονται τέτοιων προσκεκλημένων είναι προφανές νομίζω. * Στο χέρι σας είναι να μη βρεθείτε εκεί τη λάθος ώρα. * Ανάμεσα σε ιδρωμένους cameramen, κοριτσάκια που κρατούν με περηφάνια τα μικρόφωνα και διάφορους άσχετους που τρέχουν να μπουν στο πλάνο. * Πρεμιέρα του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, βράδυ Πέμπτης, σε σκηνοθεσία του Μίλτου Σωτηριάδη, ετών 22. * Συγκινητικά απλή παράσταση. * Με μια εξαιρετική, αστεία, έξυπνη, σύγχρονη μετάφραση (Διονύσης Καψάλης) και μια τρυφερή Ιουλιέτα (Μαρία Μπεληγιάννη). * Γοητευτική παράσταση, χωρίς περιπλοκές και δηθενιές. * Πρεμιέρα και στο Θέατρο Πορεία, Παρασκευή βράδυ, όπου ο Δημήτρης Τάρλοου ανέβασε ξανά, 10 χρόνια μετά, το «Κτήνος στο φεγγάρι», σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. * Τρυφερό έργο, ατμοσφαιρικό ανέβασμα, ωραίες ερμηνείες, νοσταλγική μουσική. * Η Ταμίλα Κουλίεβα κινήθηκε σε όλη τη διάρκεια της παράστασης μέσα σε ένα συναισθηματικό φως που αποτυπωνόταν στις εκφράσεις του προσώπου της, ενώ ο Τάρλοου έδωσε υπόσταση σε ένα χαρακτήρα που κλυδωνίσθηκε πολλές φορές ανάμεσα στη γλύκα και τον θυμό. * Ιεροτελεστίες του φθινοπώρου, συνέχεια. * Επόμενος σταθμός: Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. «Οι καλύτερες στιγμές της ολλανδικής γραφιστικής, 1890-1990». * Εγώ και δυο άλλοι απογευματινοί επισκέπτες. Ένα ζευγάρι που πιο πολύ μίλαγε παρά έβλεπε. * Υπέροχες αφίσες, περιοδικά και διάφορα έντυπα. Προχωρημένη γραφιστική από το παρελθόν που είναι ακόμα… μέλλον. * Και μια διαπίστωση: έκθεση αφίσας και δεν υπάρχει καμιά ανατύπωση, των καλυτέρων, στο Shop του Μουσείου! * Αυτό δεν θα το έκανε κανένα Μουσείο ή γκαλερί στο εξωτερικό. * Εδώ, είναι σύνηθες.

Άννα Βλαβιανού