Από την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη ξεκινάει ο συνθέτης Δημήτρης Μαραμής για να πρωτοπαρουσιάσει τον έβδομο προσωπικό του δίσκο, ένα βιβλίο – cd με τίτλο «Αισθηματική ηλικία». 

Από την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη ξεκινάει ο συνθέτης Δημήτρης Μαραμής για να πρωτοπαρουσιάσει τον έβδομο προσωπικό του δίσκο, ένα βιβλίο – cd με τίτλο «Αισθηματική ηλικία». Μελοποίησε σπουδαίους ποιητές, όπως οι Νίκος – Αλέξης Ασλάνογλου, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Μιχάλης Γκανάς και Σωτήρης Τριβιζάς, με ερμηνευτή τον εξαιρετικό Θοδωρή Βουτσικάκη, που εμφανίζεται για πρώτη φορά στη δισκογραφία. Πριν από έναν μήνα αποφάσισε να κάνει ένα μακρινό ταξίδι για την προώθηση της δουλειάς του κι έφτασε ώς τη Νέα Υόρκη

Η «Αισθηματική ηλικία», όπως μας εξηγεί ο συνθέτης, είναι ένας κύκλος τραγουδιών που αναφέρεται στην εποχή του έρωτα και στην εποχή της απώλειας του έρωτα. Αισθηματική ηλικία είναι η εποχή της αθωότητας, όταν η καρδιά είναι ακόμα τόσο αγνή, ώστε να μπορεί να πιστεύει στον έρωτα, στα όνειρα και στα παραμύθια. Η πρεμιέρα του συγκεκριμένου κύκλου τραγουδιών έγινε με μεγάλη επιτυχία τον Φεβρουάριο του 2014 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Σε πλήρη αντίθεση με την υλιστική εποχή μας, δηλαδή, την εποχή των ψυχρών αριθμών, ο συνθέτης ενορχηστρώνει ένα έργο με υλικά το αίσθημα, τη δύναμη των ονείρων, την αγνότητα των παραμυθιών, τη διεισδυτικότητα της ποίησης.

Τον σχεδιασμό της καλαίσθητης έκδοσης υπογράφει ο Αρίσταρχος Παπαδανιήλ, ενώ τις σελίδες του βιβλίου κοσμούν φωτογραφίες του Νικηφόρου Βιδάλη και του Charlie Makkos. Το βιβλίο – cd κυκλοφορεί από τις εκδόσεις του πολιτιστικού φορέα «Η Τέχνη στο Παλιό Λιτρίβι».

Συναντηθήκαμε ένα μεσημέρι με τον Δημήτρη Μαραμή στο κέντρο της Αθήνας για έναν καφέ, που εξελίχθηκε σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, η οποία ξεκίνησε – όπως ήταν αναμενόμενο – με τη δύσκολη εποχή που ζούμε…

Η κρίση πόσο επηρεάζει έναν συνθέτη σήμερα;

H κρίση είναι γραφειοκρατία, είναι νεκροί αριθμοί, προέρχεται από την ανθρώπινη αδυναμία, είναι ρηχότητα, είναι πρόσκαιρη απάτη και σύγχυση, είναι η έπαρση του εφήμερου. Η κρίση δεν μπορεί να δηλητηριάσει την ψυχή ενός αληθινού δημιουργού. Μπορεί ίσως να στενοχωρήσει, να εκνευρίσει, να απογοητεύσει, αλλά όχι να επιβληθεί σε έναν καλλιτέχνη. Επειδή η κρίση δεν έχει σχέση με την ψυχή του ανθρώπου. Ένας συνθέτης γεννιέται για να συνθέτει ήχους, ρυθμούς, αρμονίες, ιδέες. Ένας δημιουργός δεν βολεύεται ποτέ. Δεν επαναπαύεται. Ψάχνεται, ταξιδεύει, δημιουργεί. Σε ό,τι με αφορά, επειδή η κρίση έριξε τις μάσκες, με ώθησε να ανοιχτώ στο εξωτερικό και να σταθώ στα πόδια μου με περισσότερο πείσμα από πριν. Δεν έχεις περιθώρια πλέον να διαπραγματευτείς τα θέλω σου και τις αξίες σου. Αν έχεις προσέλθει στον καλλιτεχνικό χώρο για να πεις κάτι, πρέπει να το πεις. Δεν έχεις άλλη παράταση. Μην ξεχνάτε ότι όταν πέφτουν οι μάσκες αρχίζει η ελευθερία.

Ο τίτλος του δίσκου σημαίνει κάτι ιδιαίτερο για σας;
Αισθηματική ηλικία είναι η εποχή του έρωτα, είναι η εποχή της απώλειας του έρωτα. Αναμφισβήτητα η αισθηματική μας ηλικία συνδέεται με την παιδική, με τη νεανική μας ηλικία, όταν το αίσθημα είναι ανόθευτο, όταν βιώνουμε την εποχή της αθωότητας, όταν η φθορά και η προσποίηση δεν έχει ξεκινήσει. Η λέξη ηλικία προσδιορίζει συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ζωής. Η αισθηματική ηλικία, όμως, πρέπει να επανέρχεται, να μην είναι κάποια συγκεκριμένη εποχή μόνο, αλλά να υπάρχει μέσα στη ζωή του ανθρώπου, ώστε να μη χάνει τον αληθινό του εαυτό και να μη σκοτώνει τα παιδικά του όνειρα. Ακριβώς αυτό είναι τα τραγούδια αυτού του δίσκου, η δίψα για την εποχή του καθαρού αισθήματος, η νοσταλγία για την εποχή της αθωότητας.

Από το ταξίδι στη Νέα Υόρκη τι φέρατε μαζί σας;
Αν και εργάζομαι ψυχολογικά και φιλοσοφικά στο να μην επηρεάζομαι από την επιτυχία ή την αποτυχία της δουλειάς μου, στην Αμερική ο ενθουσιασμός του ακροατηρίου με παρέσυρε στη χαρά της αποδοχής. Όταν παίζεις μπροστά σε ένα καθαρά αμερικανικό κοινό, που έχει τη δυνατότητα σε καθημερινή βάση να ακούει τους μεγαλύτερους μουσικούς του κόσμου, και εισπράττεις αποδοχή, είναι φυσικό να νιώθεις πολύ πιο δυνατός για τη συνέχεια. Έδωσα τέσσερις συναυλίες στο Symphony Space, το Metropolitan Room, το Cornell University και το Montclair Art Museum. Γενικότερα, όμως, κάθε μεγάλο ταξίδι γεννά θαυμασμό και απομυθοποίηση ταυτόχρονα. Αυτό σημαίνει γνώση, καθαρή εικόνα που σε οδηγεί σε πιο ισορροπημένη σκέψη και ορθότερες επιλογές για το μέλλον.

Γιατί Λαπαθιώτη;
Επειδή είναι μεγάλος λυρικός ποιητής. Επειδή ναρκώνεται από τα πάθη του, μεθάει από τους πόθους του. Επειδή είναι ρομαντικός. Επειδή γράφει σε μια γλώσσα που ακόμη και σήμερα ακούγεται σύγχρονη. Ο Λαπαθιώτης, γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας την εποχή του μεσοπολέμου, ναρκομανής, ομοφυλόφιλος, ένας δανδής, ένας κομψός περιπατητής, ο Ντόριαν Γκρέι στη νυχτερινή οδό Σταδίου κατηφορίζοντας προς την Ομόνοια, μέχρι να έρθει η μοιραία στιγμή μέσα στην κατοχή που θα αυτοπυροβοληθεί και θα βάλει τέλος στη λυρική, παθιασμένη του όπερα. Η αισθητική είναι η θρησκεία του. Η μελαγχολία είναι το άρωμά του. Ο έρωτας η αρχή και το τέλος της ποίησής του.

Το επόμενο βήμα;
Μετά την «Αισθηματική ηλικία» και τις παρουσιάσεις της στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, καθώς και κάποιες συναυλίες σε άλλα μέρη της Ελλάδας, ελπίζω να βρω τον χρόνο για τη σύνθεση πολλών πραγμάτων. Ένα από αυτά είναι η ολοκλήρωση της jazzόπερας «Ερωτόκριτοςin Blues».

Όταν ήσαστε παιδί, τι σας άνοιξε την πόρτα στη μουσική;
Το ξύλινο καπάκι ενός πιάνου, όταν άνοιξε. Ένας ξεχασμένος δίσκος βινυλίου σε μια σκονισμένη κίτρινη θήκη, όταν άρχισε να γυρίζει. Η φωνή της μητέρας: «Το παιδί πρέπει να ξεκινήσει πιάνο». Όταν ήχησε το πρώτο χειροκρότημα στα αυτιά ενός παιδιού που μόλις είχε παίξει την πρώτη του σονατίνα. Ο μαγικός χώρος του θεάτρου, όπου η πρώτη μου μουσική παρουσιάστηκε στο κοινό σε μια θεατρική παράσταση. Ένα ποίημα σε μία σελίδα τυχαία ανοιγμένη που η μουσική του ανάβλυζε μέσα μου.

Έμπνευση, μεγάλος μπελάς για τους δημιουργούς. Δώστε τον δικό σας ορισμό…
Έμπνευση σημαίνει η πνοή μέσα σου. Όπως και κάθε θαύμα, η έμπνευση έχει τη διάρκεια στιγμής. Είναι μια ξαφνική σύλληψη που σου δημιουργεί ευφορία. Δεν σου επιτρέπεται να την αγνοήσεις. Πρέπει να την αρπάξεις, να τη γευτείς, να την αφήσεις να σε παρασύρει. Η ζωή γίνεται συναρπαστική όταν υπάρχει έμπνευση. Όταν έρχεται αυτή η θεία, ιερή πνοή μέσα σου. Μουσικά η έμπνευση για μένα είναι ένα ελάχιστο, μικρό μοτίβο, ένα ηχητικό νεφέλωμα, το οποίο αποτελεί απλά την αρχή για κάτι που θα λάβει αργότερα την οριστική μορφή του.

Μια σύνθεση που σας μεταμορφώνει όταν την ακούτε.
Είναι περίεργο, αλλά έχω συγκλονιστεί από μουσικές που προέρχονται από τον κόσμο της όπερας. Ίσως γιατί το λυρικό θέατρο είναι και το δικό μου στοιχείο. Όταν ήμουν παιδί είχα νιώσει την καρδιά μου να χτυπά πιο γρήγορα και τους παλμούς μου να ανεβαίνουν όταν είχα βυθιστεί στο άκουσμα της μεγάλης ερωτικής σκηνής του Τριστάνου και της Ιζόλδης, στη γνωστή όπερα του Βάγκνερ. Άλλη μια σκηνή όπερας που με καθηλώνει είναι στον «Οθέλλο» του Βέρντι, όταν ο Μαυριτανός επιτίθεται στη Δυσδαιμόνα μπροστά στους Ενετούς. Είναι τόσο έντονη η δραματικότητα της σκηνής και ο συνδυασμός των φωνών, ώστε εκείνη την ώρα νιώθω την ψυχή μου να σχίζεται στα δύο. Επίσης νιώθω το άγγιγμα του Θεού όταν ακούω τη μουσική του Μότσαρτ. Οι μουσικές αυτές, μου μεταδίδουν μία ανεξήγητη, μαγική, αόρατη ενέργεια που με απομακρύνει από κάθε τι γήινο ή λογικό. Με εξυψώνουν ή με βυθίζουν σε έναν άλλο κόσμο που οι λέξεις αδυνατούν να περιγράψουν το αίσθημα.

INFO Τη Δευτέρα 23 Ιουνίου, στις 21:30, η Πολιτιστική Εταιρεία Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος πραγματοποιεί την καθιερωμένη καλοκαιρινή της εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, με την παρουσίαση της «Αισθηματικής Ηλικίας». Την ώρα του δειλινού, η αυλή της βίλας Καπαντζή (ΜΙΕΤ, Βασ. Όλγας 108), προς την πλευρά της θάλασσας, θα μεταμορφωθεί σε ένα σκηνικό που θα φιλοξενήσει μια μυσταγωγική μουσική παράσταση με τον Δ. Μαραμή και τον Θ. Βουτσικάκη

WHO IS WHO
Ο Δημήτρης Μαραμής σπούδασε πιάνο και σύνθεση στο Royal Welsh College of Music & Drama στη Βρετανία κι ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό με τον συνθέτη Brian Elias στο Λονδίνο. Έχει κυκλοφορήσει εφτά προσωπικούς δίσκους και έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, κινηματογράφο και τηλεόραση. Έχει παρουσιάσει τη μουσική του εκτός συνόρων στη Βρετανία, την Ισπανία και την Αμερική. Έχει βραβευτεί για τη θεατρική μουσική που συνέθεσε στον «Ερωτόκριτο» το 2011 σε σκηνοθεσία Στ. Λιβαθινού. Έχει συνεργαστεί δισκογραφικά με τους Μάριο Φραγκούλη, Μαρία Φαραντούρη κ.ά.