Είναι στενάχωρο να βλέπεις ανθρώπους με ταλέντο να πέφτουν στη λούμπα των ευκολιών τους. Και να μετατρέπουν τα προτερήματά τους σε ελαττώματα. Αυτό ακριβώς κάνει η Βασιλική Ανδρίτσου στο «Ράους» των Ρέππα – Παπαθανασίου

Είναι στενάχωρο να βλέπεις ανθρώπους με ταλέντο να πέφτουν στη λούμπα των ευκολιών τους. Και να μετατρέπουν τα προτερήματά τους σε ελαττώματα. Αυτό ακριβώς κάνει η Βασιλική Ανδρίτσου στο «Ράους» των Ρέππα – Παπαθανασίου (συνεπικουρούμενη, είναι η αλήθεια, από τον υπόλοιπο θίασο): μετατρέπει την αμεσότητά της σε μανιέρα τόσο κουραστική, που λίγα λεπτά από τη στιγμή που πατάει το πόδι της στη σκηνή θέλεις να της φωνάξεις «ράους!» (ελληνιστί, ουστ!). Έχοντας εντυπωσιαστεί από τη δουλειά της στο μιούζικαλ «Το μαγαζάκι του τρόμου» (μια παράσταση υπόδειγμα για το εν Ελλάδι μουσικό θέατρο), όπου έπαιζε (και τραγουδούσε) με πραγματική μαεστρία, απόρησα πώς τώρα «ασελγούσε» στον ρόλο της (αν μπορείς να χαρακτηρίσεις ρόλο αυτή την καρικατούρα) επιστρατεύοντας όλη την υστερία που διαθέτει ως άνθρωπος και μόνο αυτήν… Μια υστερία που έχει γίνει, ως φαίνεται, μανιέρα και στην τηλεοπτική «Πολυκατοικία». Δεν μπορεί πλέον να ξεφύγει;