Έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον μελέτημα, μια και ασχολείται – με την επιστημονική επάρκεια που απαιτεί το θέμα – με την πολιτική διάσταση των θρησκευτικών συστημάτων. Ο συγγραφέας στοχάζεται πάνω στην αρχετυπική σχέση με το ιερό και την επίδρασή της στη διαμόρφωση της κοινωνίας. Μας ξεκαθαρίζει ότι, σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνει ο γνωστός μας Μαξ Βέμπερ, η έκφραση απομάγευση του κόσμου έχει μια πολύ συγκεκριμένη ερμηνεία, που είναι ο «εξοβελισμός της μαγείας ως τεχνικής σωτηρίας».
Έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον μελέτημα, μια και ασχολείται – με την επιστημονική επάρκεια που απαιτεί το θέμα – με την πολιτική διάσταση των θρησκευτικών συστημάτων. Ο συγγραφέας στοχάζεται πάνω στην αρχετυπική σχέση με το ιερό και την επίδρασή της στη διαμόρφωση της κοινωνίας. Μας ξεκαθαρίζει ότι, σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνει ο γνωστός μας Μαξ Βέμπερ, η έκφραση απομάγευση του κόσμου έχει μια πολύ συγκεκριμένη ερμηνεία, που είναι ο «εξοβελισμός της μαγείας ως τεχνικής σωτηρίας». Παρά το ότι οι εκκλησίες επιμένουν ακόμα αμετακίνητες στις θέσεις τους και λειτουργούν κατά το τυπικό, ενώ και η πίστη παραμένει πρώτη σε «κατανάλωση», η ουσιαστική πορεία της θρησκευτικότητας στον κόσμο έχει περατωθεί. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η θρησκευτικότητα έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε όλες τις κοινωνίες, ιστορικά ως και τις μέρες μας, στη διαμόρφωση της συλλογικής πραγματικότητας, επηρεάζοντας ουσιαστικά τις μορφές της πολιτικής έκφρασης. Η παράδοση, έτσι όπως αυτή διαμορφώθηκε με πολιτισμικούς πολιτικούς όρους, βασιζόταν κατά κύριο λόγο στη θρησκεία μέσα στην οποία μορφοποιήθηκε και αναπτύχτηκε. Ωστόσο, καθώς υποστηρίζει ο Marcel Gauchet, η εξέλιξη και διαμόρφωση των σύγχρονων κοινωνιών χαρακτηρίζεται από την τάση να τεθεί η κοινωνία εκτός θρησκείας. Η ιδιαιτερότητα του σύγχρονου κόσμου συνίσταται στον εξοβελισμό της μαγείας ως τεχνικής σωτηρίας. Πρόκειται για μια κίνηση που οδηγεί τη θρησκεία εκτός κοινωνίας.
Ξενοφών Μπρουντζάκης xenofonb@gmail.com