Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Ποτέ δεν κατάλαβα προς τι τόσο μένος εναντίον των πολιτικών (όχι την κριτική απέναντί τους, μιλώ για αυτή τη χαώδη απόσταση που φαίνεται να χωρίζει λαό και πολιτικούς).

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Ποτέ δεν κατάλαβα προς τι τόσο μένος εναντίον των πολιτικών (όχι την κριτική απέναντί τους, μιλώ για αυτή τη χαώδη απόσταση που φαίνεται να χωρίζει λαό και πολιτικούς). Είναι αυτοί ακριβώς που μέσα από τις νόμιμες και παραδεκτές δημοκρατικές διαδικασίες διεκδικούν τη λαϊκή εντολή. Δεν γνωρίζω κανέναν βουλευτή που να εκλέχτηκε μόνος του… Οι βουλευτές είναι ο καθρέφτης του λαού. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, για να πούμε έναν στην τύχη, είναι ο καθρέφτης όλων όσων εκ των συμπολιτών μας τον έκριναν άξιο της εμπιστοσύνης τους και του έδωσαν ρητή και ολοκάθαρη εντολή, που δεν χωρά αμφισβήτηση, να τους εκπροσωπήσει. Το ανάθεμα λοιπόν πού απευθύνεται; Στο Κοινοβούλιο; Στους βουλευτές; Ή και στον ίδιο τον λαό και κατά συνέπεια στον κάθε έναν μας προσωπικά για τις επιλογές του;

Χθες και προχθές ζήσαμε μιαν εμπόλεμη κατάσταση. Τα δε χθεσινά επεισόδια με τους κουκουλοφόρους και τους διαδηλωτές του ΠΑΜΕ ανέδειξαν για άλλη μια φορά μια πραγματικότητα την οποία γνωρίζουμε, αλλά επιδεικτικά τη θεωρούμε φυσιολογική. Αυτό που καθιερώθηκε στη χώρα μας να αποκαλούμε προοδευτικές δυνάμεις, δηλαδή ουσιαστικά τα δυο κόμματα της Αριστεράς, δεν είναι καιρός να προβληματίσει την ελληνική κοινωνία γιατί δεν τα βρίσκουν, γιατί παρουσιάζουν μέσα από την ίδια ουσιαστικά ιδεολογία τόσες χαώδεις διαφορές; Τι εμπιστοσύνη μπορεί να απαιτήσει ένας πολίτης από δυο κόμματα που πάνω – κάτω βοσκούν στα ίδια ιδεολογικά λιβάδια και μισούνται θανάσιμα; Αν δεν μπορούν να διαχειριστούν την ίδια ιδεολογία ουσιαστικά, πώς μπορούν να διαχειριστούν (λέμε τώρα) τις τύχες του έθνους; Τελικά, η μεγαλειώδης διαδήλωση κατάντησε πόλεμος ανακοινώσεων… των προοδευτικών δυνάμεων.

Η χώρα μπορεί να έχει μύρια όσα προβλήματα, ωστόσο δεν ανησυχεί κι αυτό, γιατί ο τόπος μας βρίθει από σωτήρες; Σωτήρες κυβερνητικούς, σωτήρες της Ν.Δ. (εδώ η ιδιομορφία έγκειται στο ότι ως σωτήρες εμφανίζονται οι μόλις χθεσινοί υπαίτιοι της καταστροφής αναγεννημένοι στη… Συγγρού), σωτήρες του ΛΑΟΣ, του Συνασπισμού και του ΚΚΕ. Κανείς δεν ακούει κανέναν. Όλοι μοιάζουν σαν να μιλούν για μια ξεχωριστή πατρίδα. Κατάσταση νηπιακή, όπου πάντα και ολοκληρωτικά φταίνε οι άλλοι… Η τουρκοκρατία με το κομματικό πελατειακό παραμάγαζο σε όλη της τη δόξα όπως προστατεύεται με νύχια και με δόντια από το πολιτικό μας σύστημα.