Η θεματολογία των κειμένων στο συγκεκριμένο βιβλίο του Έκο μοιάζει να αναφύεται έξω από τη θέληση του συγγραφέα – με την έννοια των στενών προσωπικών προτιμήσεων – και να επιβάλλεται από την ανάγκη της επικαιρότητας, η οποία ωστόσο συγκροτεί μια ψηφίδα ιστορικής πραγματικότητας και δεν μπορείς – αλλά και δεν ενδείκνυται – να την παραβλέψεις

Ουμπέρτο Έκο

Μετάφραση: Έφη Καλλιφατίδη

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελ.: 397

Η θεματολογία των κειμένων στο συγκεκριμένο βιβλίο του Έκο μοιάζει να αναφύεται έξω από τη θέληση του συγγραφέα – με την έννοια των στενών προσωπικών προτιμήσεων – και να επιβάλλεται από την ανάγκη της επικαιρότητας, η οποία ωστόσο συγκροτεί μια ψηφίδα ιστορικής πραγματικότητας και δεν μπορείς – αλλά και δεν ενδείκνυται – να την παραβλέψεις, ωστόσο, εδώ θα ήμασταν άστοχοι αν δεν λαμβάναμε υπόψη τη συντριπτική ικανότητα του συγγραφέα να αναδεικνύει στα θέματά του αφανείς λεπτομέρειες και να τους χαρίζει αδιανόητες προεκτάσεις. Εξάλλου αυτός είναι ο Έκο! Πρόκειται για κείμενα κατά βάση αυθόρμητα, δηλαδή κείμενα που προκύπτουν απροειδοποίητα – πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να τα επινοήσει ο συγγραφέας τους αν η πραγματικότητα δεν τα έφερνε κυριολεκτικά μπροστά στη… μύτη του!

Με αυτό το δεδομένο, τα κείμενα αυτά, των οποίων ο συνδετικός κρίκος αλλά και η γοητεία οφείλονται στο συμπτωματικό, αποκτούν εκτός των άλλων κι έναν ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Τα κείμενα, λοιπόν, αναφέρονται στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Το κάθε ένα αναφέρει την ημερομηνία γραφής του δίνοντάς μας την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το βιβλίο σαν ένα οδοιπορικό συμβάντων στη ζωή του συγγραφέα. Το κείμενο ξεκινά με τη συγκλονιστική απορία ενός Πακιστανού ταξιτζή στη Νέα Υόρκη, ο οποίος μένει αποσβολωμένος όταν μαθαίνει από τον συγγραφέα ότι η Ιταλία δεν έχει εχθρούς!… Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αναρωτιέται ο συμπαθείς Πακιστανός… Είναι αδύνατο να μην έχεις εχθρούς!

Ξενοφών Μπρουντζάκης xenofonb@gmail.com