Άμεσο κίνδυνο αποβιομηχάνισης και απώλειας χιλιάδων θέσεων εργασίας λόγω του υψηλού ενεργειακού κόστους διαπιστώνει η Ένωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας.

Είναι φανερό πλέον ότι και στον τομέα αυτό η οικονομική πολιτική του Στουρνάρα και των προκατόχων υποσκάπτει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών βιομηχανιών από την αύξηση του ενεργειακού κόστους, με αποτέλεσμα να απειλείται η βιωσιμότητα μεγάλων βιομηχανικών και μεταποιητικών επιχειρήσεων.

Στελέχη της ΕΒΙΚΕΝ τονίζουν ακόμη ότι το κόστος από τον ΕΦΚ στο φυσικό αέριο ανέρχεται σε 41 εκατ. ευρώ, ενώ υπενθυμίζουν τα στοιχεία μελέτης του ΙΟΒΕ του 2011, σημειώνοντας με νόημα ότι εκείνη την περίοδο επικεφαλής του Ινστιτούτου ήταν ο σημερινός υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Τα στοιχεία εκείνα προέβλεπαν ότι ο φόρος αυτός θα επιβαρύνει το ΑΕΠ με 2,8 δισ. ευρώ και θα προκαλέσει την απώλεια 46.450 θέσεων εργασίας!!!

Την ίδια ώρα, πάντως, ο Κ. Κουκλέλης κατηγορεί τις… ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και κυρίως τα φωτοβολταϊκά ως αιτίες της αύξησης του κόστους της ενέργειας στη χώρα. Ενδιαφέρον θα είχε να εξηγήσει λίγο παραπάνω τι εννοεί, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Πέραν της μείωσης των πωλήσεών τους κατά 50%-80% στην εγχώρια αγορά, οι ελληνικές βιομηχανίες επιβαρύνονται με φυσικό αέριο κατά 40%-50% και ηλεκτρικό ρεύμα κατά 50%-100% παραπάνω από τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους, όταν στρέφονται στις αγορές του εξωτερικού. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η ΕΒΙΚΕΝ, το ενεργειακό κόστος, που αποτελεί πλέον το 50% του συνολικού κόστους παραγωγής των επιχειρήσεων, ξεπερνώντας το εργατικό κόστος, απειλεί ευθέως τη βιωσιμότητα χιλιάδων μεταποιητικών μονάδων, με άμεσες επιπτώσεις στην απασχόληση, όταν μάλιστα σε ορισμένους κλάδους, όπως η χαλυβουργία και η τσιμεντοβιομηχανία, έχει χαθεί ήδη το 30% των θέσεων απασχόλησης.

Οι αιτίες
Το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας έχει εκτοξευθεί, σύμφωνα με την ΕΒΙΚΕΝ, λόγω:
♦ Του στρεβλού τρόπου λειτουργίας της απελευθερωμένης αγοράς που βασίστηκε στο «υποχρεωτικό pool», προκειμένου να στηρίξει την ανάπτυξη ιδιωτικής παραγωγής ηλεκτρισμού, αλλά έχει πλέον κλείσει τον κύκλο του.
♦ Της δεσπόζουσας θέσης της ΔΕΗ στον τομέα της προμήθειας, αλλά και τη μονοπωλιακή της θέση σε εθνικές πηγές παραγωγής, όπως ο λιγνίτης και τα νερά. (Προφανώς λησμονεί η Ένωση το οικτρό αποτέλεσμα της μέχρι στιγμής εμπλοκής δύο ακόμη εταιρειών, η οποία κατέληξε δυσάρεστα και για το κράτος και για τον καταναλωτή).
♦ Της υπερφορολόγησης και του πλήθους των ρυθμιζόμενων χρεώσεων (ΕΦΚ, τέλος υπέρ ΑΠΕ, ΥΚΩ, χρεώσεις δικτύου). Εν τω μεταξύ ο ΕΦΚ αποτελεί το 5%-7% της τελικής τιμής του ρεύματος, το τέλος ΑΠΕ αντιπροσωπεύει επιπλέον 7%, το ίδιο και οι ΥΚΩ (7%), ενώ από την 1.1.2013 η τιμή του ρεύματος για τις επιχειρήσεις αυξήθηκε επιπλέον κατά 8%-15% λόγω του κόστους των ρύπων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μέση τιμή της MWh στη μέση τάση φθάνει στα 115 ευρώ και στην υψηλή τάση τα 80 ευρώ, όταν στη Γερμανία, για παράδειγμα, η μέση τιμή της MWh στην υψηλή τάση δεν ξεπερνάει τα 50 ευρώ.
♦ Της εκρηκτικής αύξησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και ειδικά των φωτοβολταϊκών. (Πάλι χωρίς διευκρινίσεις, άρα η απορία μας παραμένει).
♦ Της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ό,τι αφορά το περιβάλλον (ανάπτυξη των ΑΠΕ, επιβολή επιπλέον κόστους ρύπων στη βιομηχανία), χωρίς να υπάρχει σύνδεση με τη βιομηχανική πολιτική.
♦ Της υψηλής τιμής του φυσικού αερίου, που είναι από τις υψηλότερες στην Ε.Ε. και μάλιστα επιβαρύνεται από ΕΦΚ 10%.

Η ΕΒΙΚΕΝ επισημαίνει ότι επιβάλλεται ο άμεσος προσδιορισμός εθνικής στρατηγικής στα θέματα της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών βιομηχανικών και μεταποιητικών επιχειρήσεων, σημειώνοντας: «Η φθηνή ενέργεια είναι ο πιο διαφανής και δίκαιος τρόπος για να στηρίξει μια χώρα τη βιομηχανία και την οικονομία της. Γι’ αυτό λοιπόν ζητά από την κυβέρνηση να συμβαδίσει στον δρόμο προς την πραγματική ανάπτυξη, χωρίς επιδοτήσεις, χωρίς φοροαπαλλαγές και με ίσους όρους ανταγωνισμού για όλους. Η βιομηχανία σήμερα αναζητά συνομιλητή όχι για να κινδυνολογήσει, αλλά για να βρει βιώσιμες λύσεις για την επιχειρηματικότητα, την παραγωγή, την απασχόληση και την εθνική μας οικονομία».

Σημειώνεται ότι μέλη της ΕΒΙΚΕΝ είναι οι μεγάλες ελληνικές εταιρείες: ΑΓΕΤ Ηρακλής, ΓΙΟΥΛΑ Υαλουργία, ΕΛΒΑΛ, Ελληνικά Λιπάσματα & Χημικά ELFE, Ελληνική Εταιρεία Χάλυβος, Energean, ΚΕ-ΒΕ Κεραμουργία Βορείου Ελλάδος, ΜΕΛ Μακεδονική Εταιρεία Χάρτου, Mega Disposables, ΠΑΚΟ Κολιόπουλος, Σιδενόρ, Sovel, Σωλη-νουργία Κορίνθου, Τσιμέντα Τιτάν, Χαλκόρ, Χαλυβουργία Ελλάδος, Χαλυβουργική, Χάλυψ Δομικά Υλικά Χαρτοποιία Κομοτηνής.
 
Τα αιτήματα
Η Ένωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας παρουσίασε αντιπροσωπευτικά παραδείγματα διαφόρων κλάδων εντάσεως ενέργειας, με στοιχεία που καταδεικνύουν τις εξής τάσεις:
1. Κλιμακούμενη συρρίκνωση των πωλήσεων στην εγχώρια αγορά (60%-80%) σε σχέση με τα προ της κρίσης επίπεδα.
2. Στροφή σε εξαγωγές ανάγκης για την υποκατάσταση της εσωτερικής ζήτησης αλλά με ημερομηνία λήξεως εάν δεν τονωθεί η ανταγωνιστικότητα.
3. Αύξηση του αναξιοποίητου παραγωγικού δυναμικού.
4. Μείωση της απασχόλησης άνω του 30% σε ορισμένους κλάδους.
5. Ιδιαίτερος λόγος γίνεται για τη ΔΕΗ, η οποία εκμεταλλεύεται τις εθνικές πηγές ενέργειας, τη μη λειτουργία του ανταγωνισμού, το πλήθος των ρυθμιζόμενων χρεώσεων και τη μονοδιάστατη, εισπρακτική αντιμετώπιση της αγοράς.
Ο κλάδος, κατά την Ένωση, χρειάζεται άμεσα:
1. Μείωση του κόστους ενέργειας στη βιομηχανία στα επίπεδα των ευρωπαϊκών ανταγωνιστριών χωρών.
2.  Αξιοποίηση δοκιμασμένων προσεγγίσεων και της διεθνούς εμπειρίας για τη στήριξη της εγχώριας βιομηχανίας.
3. Δραστική μείωση ή πλήρη απαλλαγή από ρυθμιστικές χρεώσεις και τέλη που επιβαρύνουν υπέρμετρα το τελικό κόστος.
4. Θέσπιση Εθνικού Μηχανισμού Διαχείρισης και Αντιστάθμισης του κόστους αερίων ρύπων.
5. Ουσιαστική απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου και αναδιαπραγμάτευση των διεθνών συμβάσεων προμήθειας.
6. Δραστική μείωση του ΕΦΚ στα ενεργειακά προϊόντα για τις βιομηχανίες στο ελάχιστο δυνατό.
7. Στήριξη της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας στην εκπλήρωση του ρυθμιστικού της ρόλου.