Ας είμαστε ρεαλιστές (που θα ’λεγε κι ο… Τόλης Βοσκόπουλος) και ας δούμε ότι το διεθνές δίκαιο έχει σημασία για όποιον μπορεί να το επιβάλει. Σε διαφορετική περίπτωση η επίκλησή του ακούγεται μάλλον ως κραυγή αδυναμίας (στην καλύτερη περίπτωση) ή… γαργάρα.

«Συνεκμετάλλευση»
 Απέναντι σε αυτήν τη σαφέστατη τοποθέτηση, ο μάλλον σαστισμένος Σαμαράς δεν μπόρεσε να πει κάτι περισσότερο από το ότι «δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να μπούμε σε λεπτομέρειες»… Για να συμπληρώσει πως στο κρίσιμο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, που άπτεται των διερευνητικών επαφών, η Ελλάδα είναι προσκολλημένη στο διεθνές δίκαιο και στις διεθνείς συνθήκες.
Κάτι που επέτρεψε στον Ερντογάν να περάσει και στο παρασύνθημα: «Στην Κύπρο είμαστε εγγυήτριες δυνάμεις και οφείλουμε να διαπραγματευθούμε, το Κυπριακό πρέπει να αποτελέσει ιστορικό παρελθόν, είμαστε πρόθυμοι να προχωρήσουμε σε αποτελέσματα». Και κάπως έτσι, με τον πλέον επίσημο τρόπο (και τον Έλληνα πρωθυπουργό παρόντα) ο Ερντογάν άπλωσε τον τουρκικό τραχανά…
Το πώς ακριβώς εννοούσε ο Τούρκος πρωθυπουργός την «αμοιβαία επωφελή λύση» το είχε περιγράψει μερικές ώρες πριν, παραχωρώντας συνέντευξη στην ελληνική δημόσια τηλεόραση, η οποία μάλιστα μεταδόθηκε με καθυστέρηση, μάλλον για να μην προκαλέσει την αναβολή της επίσκεψης Σαμαρά στην Κωνσταντινούπολη.
Σε αυτήν, ο Ερντογάν μίλησε ανοικτά για «συνεκμετάλλευση» στην ελληνική οικονομική ζώνη και επομένως και των ενεργειακών κοιτασμάτων που περιλαμβάνονται σε αυτήν. Με δυο λόγια πήρε το (κυριαρχικό μας, όπως θα λέγαμε παλιά) δικαίωμα για αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ και το έβαλε στη διμερή ατζέντα με τα προς επίλυση προβλήματα. Και αμέσως μετά μίλησε για το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ, υποστηρίζοντας ότι «η βόρεια και η νότια Κύπρος έχουν ίσα δικαιώματα» στην οικονομική ζώνη. «Αυτά που θα προκύψουν από την εξόρυξη, φυσικό αέριο και πετρέλαιο, πρέπει να μοιρασθούν σε όλους τους Κυπρίους», πρόσθεσε.
Παρ’ όλα αυτά η ερμηνεία των στελεχών της κρατικής τηλεόρασης έμεινε στη «στρατηγική συνεργασία» για την οποία μίλησε ο Ερντογάν και τις κλασικές τουρκικές ατάκες εντυπωσιασμού, πως δεν θέλει η πολιτική μεταξύ των δύο χωρών να στηρίζεται σε κουτσομπολιά, στα «σου ’πα, μου ’πες». Εάν λοιπόν ύστερα από μια τέτοια πρόκληση η επίσκεψη του πρωθυπουργού γίνεται κανονικότατα και με έμφαση στις διμερείς συμφωνίες χαμηλής πολιτικής και επιχειρηματικής συνεργασίας, τι θα εμποδίσει τους Τούρκους να προχωρήσουν στα επόμενα βήματα του σχεδιασμού τους; Ιδιαίτερα δε, όταν από την ελληνική πλευρά δεν υπάρχει αντίδραση και σε μια άλλη σειρά προκλήσεων, όπως η αυξημένη αεροπορική και ναυτική δραστηριότητα στο Αιγαίο, η προετοιμασία ενός νέου ερευνητικού πλοίου, αλλά και η αναγγελία ναυπήγησης ενός πλοίου – νοσοκομείου που θα προσφέρει υπηρεσίες υγείας στους Έλληνες των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, καλύπτοντας υπό το «φιλικό μανδύα» της Τουρκίας την ανεπάρκεια του ελληνικού κράτους.