Με δεδομένη την εκτίμηση ότι αυτή η κυβέρνηση, εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να πάει μακριά, καθώς συνδέεται με νέα σκληρά μέτρα, σχεδιάζει τα επόμενα βήματά του ΣΥΡΙΖΑ η Κουμουνδούρου.

Όσον αφορά το… μέγεθος της συμμετοχής Βενιζέλου στην κυβέρνηση, κορυφαία στελέχη από την αξιωματική αντιπολίτευση ευθέως λένε ότι πρόκειται για δίχτυ ασυλίας του Σαμαρά προς τον Βενιζέλο για τη λίστα Λαγκάρντ!
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, όμως, διαμορφώνουν νέα δεδομένα και για την αξιωματική αντιπολίτευση, στον βαθμό που οι δύο πρώην εταίροι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, οι οποίοι μέχρι πρότινος συνασπίζονταν για την αναμόρφωση της Κεντροαριστεράς, πλέον ακολουθούν χωριστούς δρόμους.

Ανοίγει το παιχνίδι
Με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, από τη μία το μνημονιακό μπλοκ γίνεται ακόμη πιο αδίστακτο κι επικίνδυνο, καθώς οι κρίσιμες μνημονιακές υποχρεώσεις των απολύσεων και των ιδιωτικοποιήσεων επιμένουν, σε τοπίο Η αναδιάταξη της Κεντροαριστεράς και το συνέδριο της «στυμμένης
λεμονόκουπας» όμως κοινοβουλευτικά πιο εύθραυστο για τους δύο πλέον εταίρους.
Από την άλλη, το γεγονός ότι η ΔΗΜΑΡ πλέει σε «ανοιχτά ύδατα» με άγνωστη προς το παρόν κατεύθυνση «ανοίγει» το παιχνίδι της αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού και δη του χώρου της Κεντροαριστεράς. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι ο Βενιζέλος δείχνει να έχει κάνει τις επιλογές του σφιχταγκαλιαζόμενος ακόμη περισσότερο με τον Σαμαρά, απομένει να αποσαφηνιστεί ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ στο πολιτικό σκηνικό και στον υπό διαμόρφωση διπολισμό.
Αναμενόμενα, στην Κουμουνδούρου ο παράγοντας ΔΗΜΑΡ έχει μπει στο «μικροσκόπιο», καθώς εδώ και καιρό αντιμετωπίζεται από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ως δυνητικός κυβερνητικός σύμμαχος, υπό όρους και προϋποθέσεις.
Προς το παρόν, τηρείται στάση αναμονής, δεδομένου και του αναβρασμού που επικρατεί ακόμη στο εσωτερικό της Αγίου Κωνσταντίνου, λόγω της κρίσης προσανατολισμού που εύλογα δημιουργεί η αποχώρηση από την κυβέρνηση, με άλλους να καλούν σε «υπεύθυνη προγραμματική αντιπολίτευση» που να στηρίζει εν τέλει την κυβέρνηση και άλλους να «λοξοκοιτούν» προς τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ήδη, στις πρώτες δημόσιες αναφορές βουλευτών κι επιτελικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερή η διάθεση «διακριτικής» πίεσης προς τη ΔΗΜΑΡ να αποφασίσει με «ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει». Υπογραμμίζοντας τις «κανιβαλικές» διαθέσεις των Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ απέναντι στον πρώην εταίρο τους, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης σημείωσε ότι πέταξαν τη ΔΗΜΑΡ σαν «στυμμένη λεμονόκουπα». Από την άλλη, ζήτησε (επαναλαμβάνοντας την αναφορά του Αλέξη Τσίπρα ήδη από την ομιλία του Συντάγματος) «καθαρές λύσεις» καθώς, όπως τόνισε, «δεν υπάρχει χώρος
για ναι μεν αλλά».
Ίσως ακόμη πιο σαφής είναι η αναφορά του στο πλαίσιο πως «οι ίδιοι είναι που θ’ αποφασίσουν και για το αν θα επιλέξουν τον ρόλο ενός ‘‘εξωτερικού  συνεργάτη’’ της κυβέρνησης ή τον ρόλο μιας δύναμης της αντιπολίτευσης
με δικό τους στίγμα».

Βλέμματα γεμάτα υποσχέσεις, αλλά εκκρεμεί η… μεταμέλεια
Έχει σαφώς ξεκινήσει το αμοιβαίο φλερτ με την προοπτική της οικοδόμησης γέφυρας επικοινωνίας. Για λογαριασμό της ΔΗΜΑΡ το άνοιγμα έκανε ο Θόδωρος Μαργαρίτης δηλώνοντας τα εξής (Real FM): «Εμείς δεν θεωρούμε διαβόλους ούτε τους νεοδημοκράτες ούτε τους συριζαίους. Και με την ίδια άνεση που συνεργαστήκαμε με τη Ν.Δ. μπορούμε να συνεργαστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ στη βάση μιας προγραμματικής συνεννόησης».
Συνοψίζοντας, για τον ΣΥΡΙΖΑ σαφώς μετράει το «βεβαρημένο παρελθόν» που απέκτησε η ΔΗΜΑΡ μέσα στον τελευταίο χρόνο. Στις δηλώσεις τους τα στελέχη του δεν παραλείπουν να θυμίζουν όχι μόνο την προσήλωση της… «επισπεύδουσας μεταρρυθμιστικής δύναμης» στο «γράμμα» των μνημονια-
κών επιταγών, αλλά και στο «πνεύμα», δηλαδή την… «ανεκτίμητη» συμβολή
της στην καλλιέργεια της «θεωρίας των άκρων» που είχε στόχο της τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη, υπό την προϋπόθεση της έμπρακτης μεταμέλειας της ΔΗΜΑΡ,
που θα σήμαινε μια καθαρή επιλογή στρατοπέδου, αυτού της αντιπολίτευσης και της αποκήρυξης των μνημονιακών επιλογών, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκλείει τη συνεργασία (η εσωκομματική αντιπολίτευση ξορκίζει αυτή την
προοπτική και ανεβάζει εκ νέου τους τόνους για συνεργασία με το ΚΚΕ).
Συνεργασία, η οποία προφανώς, στη σκέψη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, αν ποτέ
προκύψει, θα γίνει με όρους ηγεμονίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατά τα φαινόμενα αναδεικνύεται σε κυρίαρχο παίκτη στην υπόθεση της ανασύνταξης της Κεντροαριστεράς. Άλλωστε στην Κουμουνδούρου ακούνε με προσοχή απόψεις αναλυτών όπως αυτή που καταθέτει στην «Εποχή» ο πολιτικός επιστήμονας Ηλίας Νικολακόπουλος, ότι «δεν κερδίζεις τις εκλογές χωρίς να κερδίσεις και τον μεσαίο χώρο και τη μεσαία τάξη».
Όλα τα παραπάνω, που προδίδουν ένα εξαιρετικά ρευστό πολιτικό κλίμα, άρα με κυρίαρχο το στίγμα της μετάβασης σε ένα νέο πολιτικό τοπίο, εξηγούν και το γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ φύλαξε το χαρτί της πρότασης μομφής για το (αόριστο) μέλλον.
Αν και τέθηκε στο τραπέζι των συζητήσεων, φαίνεται τελικά ότι επικράτησαν πιο
«ψύχραιμες» λογικές με το βλέμμα στο μέλλον. Άλλωστε στην παρούσα φάση περισσότερες ήταν οι πιθανότητες μια τέτοια κίνηση να αποδειχθεί «τουφεκιά στον αέρα», δεδομένου ότι για να περάσει η πρόταση μομφής θα απαιτούνταν
απόλυτη πλειοψηφία, κάτι που θα σήμαινε μεγαλύτερο ρίσκο για τον ΣΥΡΙΖΑ
(εφόσον διαθέτει του μισούς βουλευτές, άρα θα έπρεπε να αναζητήσει άλλους
τόσους), παρά για την κυβέρνηση.