Η διατήρηση της δημοκρατίας απαιτεί περισσότερες θυσίες από ό,τι ο αγώνας ενάντια στη δικτατορία. Αυτό ακριβώς συμβολίζει σήμερα η εξέγερση του Πολυτεχνείου: ότι η δημοκρατία δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται μέσα από μια επώδυνη, συνειδητή και υπεύθυνη διαδικασία

Οι προκλήσεις για τη νέα γενιά
Σήμερα η νέα γενιά βρίσκεται αντιμέτωπη με μια νέα πρόκληση, πολύ πιο σύνθετη και απαιτητική από αυτήν που αντιμετώπισε εκείνη του Πολυτεχνείου. Βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα αποτυχημένο στο σύνολό του πολιτικό σύστημα που αλληλοκατηγορείται και αλληλοσπαράσσεται σύμφωνα με τα κοινά ήθη των Ελλήνων. Ωστόσο, η θέληση του λαού όπως αυτή εκφράζεται απερίφραστα μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες κατά κραυγαλέο τρόπο υποδεικνύει και απαιτεί συνεργασίες και συναίνεση. Πράγμα στο οποίο το παλαιοκομματικό πολιτικό σύστημα αντιδρά λυσσαλέα προτάσσοντας το απαρχαιωμένο και καταστροφικό για τα συμφέροντα της χώρας και του λαού μονοκομματικό μοντέλο.
Σήμερα η νέα γενιά βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κακό εαυτό του ελληνισμού, αυτόν που απέτυχε στις καλύτερες μέρες – και κατά το ελληνικό ιδιότυπο – πέτυχε στις δύσκολες! Πρέπει να πεισθούμε ως κοινωνία να βιώνουμε τις καλύτερες μέρες. Αυτό είναι το νέο εθνικό μας πρόταγμα και καθήκον.
Σήμερα η νέα γενιά πρέπει να αντιμετωπίσει το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής (όχι μόνο την εγκληματική παρουσία και δράση της, αλλά και την απερίφραστα χυδαία ιδεολογία που φέρει) μέσα από την εκπαίδευση, την καλλιέργεια και τη συνειδητοποίηση.
Σήμερα η νέα γενιά βρίσκεται αντιμέτωπη με την νέα έξαρση της τυφλής και κουκουλοφόρας βίας που ενδυναμώνει το χάος, την κοινωνική αναταραχή και βασίζεται στον τρόμο και την αντεκδίκηση δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο αίματος που περισσότερο σχετίζεται με το ποινικό έγκλημα και την ψυχιατρική και ελάχιστα με την πολιτική δράση.
Σαράντα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η ελληνική κοινωνία μοιάζει να βρίσκεται στην ίδια αφετηρία. Έχοντας, ωστόσο, βιώσει πρωτόγνωρες για την ιστορία της πολιτικές και κοινωνικές εμπειρίες, αναγκάζεται από τις εξελίξεις να αγωνιστεί για την εθνική της επιβίωση. Υπό το ιστορικό βάρος της εθνικής της ταυτότητας, η χώρα καλείται να δώσει δραματικές απαντήσεις για το παρόν και το μέλλον της, απαντήσεις από τις οποίες θα εξαρτηθεί η ίδια η εθνική της υπόσταση. Δίχως διάθεση δραματοποίησης – υπάρχει άλλωστε γι’ αυτήν τη δουλειά πλήθος ικανών πολιτικών… – η χώρα βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο της ιστορίας της. Πίσω από κάθε κρίση κρύβεται και μια μεγάλη ευκαιρία. Ο τόπος βίωσε και βιώνει τις τραγικές συνέπειες της κρίσης. Θα ήταν ωστόσο απείρως οδυνηρότερο και απόλυτα καταστροφικό να χάσει τη μεγάλη ευκαιρία και να μη βρει έστω και καθυστερημένα τον σωστό βηματισμό της εθνικής του προοπτικής στο εσωτερικό του αλλά και μέσα στον υπόλοιπο κόσμο!