Η εποχή που ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν φωνασκούσε στα πάλκα ζητώντας την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων από τη χώρα έχει περάσει ανεπιστρεπτί. 

Η παράδοξη αυτή κατάσταση επισφραγίστηκε και από τα αποτελέσματα των κοινοβουλευτικών εκλογών στην Ουγγαρία στις αρχές Απριλίου. Οι αδιαμφισβήτητοι νικητές της κάλπης, το εθνικιστικό Fidesz του Όρμπαν και το ακροδεξιό Jobbik του Γκαμπόρ Βόνα, έχουν επιλέξει εδώ και καιρό «στρατόπεδο» στην ουκρανική κρίση, και η «πλευρά» με την οποία τάχθηκαν δεν είναι η Δύση, την οποία κατηγορούν για «ηθική παρακμή». Τόσο ο Όρμπαν – ο οποίος με 44,5% δεν χρειάζεται προς το παρόν κανέναν σύμμαχο για να κυβερνήσει – όσο και ο Βόνα έχουν επικροτήσει τη στάση του Κρεμλίνου στην Ουκρανία, ενώ δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για τα σχέδια «ευρασιατικής ένωσης» του Πούτιν.

Σε δύο βάρκες
Το Jobbik δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό του για τον Πούτιν και την «ολοένα και πιο ισχυρή Ρωσία», ενώ ένας ευρωβουλευτής του κόμματος, ο Μπέλοα Κόβαξ, δεν δίστασε να απευθύνει ερώτηση σε Ρώσο γερουσιαστή που επισκεπτόταν τις Βρυξέλλες σχετικά με τη δυνατότητα μιας χώρας που είναι μέλος της Ε.Ε. να συμμετάσχει στην ευρασιατική ένωση! Παρά το γεγονός όμως ότι οι θέσεις του Jobbik ήταν γνωστές από καιρό, αυτό που θα έπρεπε να ανησυχεί τις Βρυξέλλες είναι ότι και το κυβερνών Fidesz δείχνει να ευθυγραμμίζεται πλέον απροκάλυπτα με το Κρεμλίνο σε μια σειρά από θέματα, όπως η προσάρτηση της Κριμαίας, την οποία η Ουγγαρία θα ήθελε να χρησιμοποιήσει ως προηγούμενο έναντι γειτονικών περιοχών που κατοικούνται από Μαγυάρους. Ούτε μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο, ας πούμε, ότι εν μέσω ουκρανικής κρίσης – στα μέσα Ιανουαρίου – και της εμφανούς κόντρας που ξέσπασε ανάμεσα σε Ε.Ε., ΗΠΑ και Ρωσία, η ουγγρική κυβέρνηση υπέγραψε μια σύμβαση ύψους 10 δισ. ευρώ με τη Μόσχα για την αναβάθμιση του πυρηνικού σταθμού στο Paks, με άγνωστα ακόμη «ανταλλάγματα».