Στα πρόθυρα της έναρξης του Ελληνικού Φεστιβάλ έρχεται με τρεις-τέσσερις φράσεις ο σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης να δώσει το στίγμα του.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει πολλές φορές τον Γιώργο Λούκο να παραθέτει το επιχείρημα «έχω ελληνικές θεατρικές παραστάσεις που κοστίζουν 4 – 5.000 ευρώ…» κυρίως ως απάντηση για τις ελλείψεις του Ελληνικού Φεστιβάλ σε μεγάλες θεατρικές ή μουσικές παραγωγές. Ναι, γνωρίζουμε ότι τα χρήματα είναι λίγα. Ωστόσο μόνο θετικό δεν είναι να προβάλλει τις ελληνικές θεατρικές παραστάσεις ως «γεμίσματα» επειδή δεν κοστίζουν ακριβά και να επιλέγει πολλές με λίγα. Το μεγαλύτερο φεστιβάλ της χώρας οφείλει να δίνει την ευκαιρία της μεγαλύτερης παραγωγής. Γιατί με ελάχιστα χρήματα παλεύουν οι νέες ομάδες να κάνουν θέατρο όλο τον χρόνο – και μερικές φορές καταφέρνουν μικρά θαύματα.

Στο μεταξύ η μόδα των μουσικοχορευτικών παραστάσεων παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Ανεβαίνει τώρα, από 2 Ιουνίου, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παράσταση με μουσικές της Πόλης, της Σμύρνης από τον Πάνο Σκουρολιάκο, με τη Θεοδοσία Στίγκα και την Αρετή Κετιμέ. «Στον Γαλατά ψιλή βροχή» είναι ο τίτλος της. Και μπορεί να έχει εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο, αλλά είναι στο μουσικοχορευτικό πλαίσιο που φαίνεται να έχει κερδίσει το κοινό τη σεζόν που διανύουμε.

Τέλος εποχής για το θέατρο «Διάνα» όπως το ξέραμε εδώ και πολλά χρόνια, ως το θεατρικό σπίτι της Ελένης Ράντου. Η αλήθεια είναι ότι η Ράντου ήταν μια σταθερά σε έναν θεατρικό χάρτη που αλλάζει πλέον… μήνα με τον μήνα, όχι απλώς από σεζόν σε σεζόν. Ήξερες, όμως, ποιον θα βρεις στο «Διάνα» κι ήξερες ότι θα δεις μια καλή παράσταση. Η τελευταία της δουλειά, το «Κατάδικός μου» (παίζεται εδώ και τρία χρόνια ανελλιπώς) θα βγει σε καλοκαιρινή περιοδεία. Κι από τον χειμώνα η Ελένη Ράντου θα πρωταγωνιστεί σε παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου…