Πολιτικά προσχήματα των καιρών, δικαιολογήματα δευτέρου γράμματος αφιερωμένα στην πανικοδρομία της αιφνίδιας περιελίξεως. 

Mυογράφημα

Σανίδι με τέσσερα πόδια. Σκουριασμένα καρφιά στην σύνθεση. Πολυκαιρισμένα μονοπάτια. Σκόνη στο σώμα.
Μία φιάλη. Στην ομίχλη πάνω στο γυαλί τα δάχτυλα. Αποτυπώματα. Μισογεμάτη. Καπνός. Τελειωμένα τσιγάρα.
Μια φέτα ψωμί. Και μια κονσέρβα εξωτικής προελεύσεως. Ένα μαχαίρι. Στο ποτήρι τα χείλια σιγοκουβεντιάζουν. Σύννεφα. Οπτασίες. Το ίδιο όραμα. Έρημος.
Το ραδιόφωνο. Τραγούδια στα βραχέα. Στο περιθώριο η φωνή.
Να ανασκαλεύει στο χρόνο.
Κίτρινα γράμματα. Στο χαρτί. Κίνηση αργή. Ασπρόμαυρη εικόνα. Σκοτεινό δάκρυ.
Στα παράθυρα κρεμασμένα πανιά.
Καρφιτσωμένες φωτογραφίες. Παλιά δημοσιεύματα.
Όνειρα που έφυγαν στο ψέμα.
Στο πάτωμα το μωσαϊκό. Ψηφιδωτό λερωμένο και ένα τρύπιο χαλί.
Μια γάτα κατάμαυρη. Χάδι. Η μόνη ζωή.
Μια λάμπα πετρελαίου. Σιγοφέγγει.
Παίζοντας το σκοτάδι στο τρέμουλο.
Έξω. Η θάλασσα αφηνιασμένη. Αέρας ξεσηκωμένος.
Κι η βροχή να δέρνει. Υγρασία.
Δυο σταγόνες ξεθάρρεψαν στο ταβάνι.
Χαρτιά. Σκόρπιες λέξεις. Σχήματα. Ημερομηνίες.
Μολυβιές αλλόκοτες.
Ένα ποίημα.
Κι άλλο.
Το γυαλί. Όπως ο καθρέπτης.
Η μελωδία.
Στο παράθυρο το ξαφνικό φύσημα.
Ένα πέπλο ανακατεύτηκε στο σκοτάδι.

Αποχώρηση



Αιφνιδίως

Με την ταυτότητα του απροσδόκητου

να κοντοστέκεται

στην εγκατάλειψη

Μετά της ερμηνείας

Το μήδομαι

στο πυκνόμορφο

περιεχόμενο

της παρανοήσεως

Πρώτη παρένθεση

(όπως σε έβγαλε ο δρόμος)

Στον λευκό τοίχο αντικριστά

Ο σιδερένιος κάδος

(έδιωξε την σύμπτωση)

στην δεύτερη

(τι θέλεις να πεις)

Σκέφτομαι

Το ψέμα