Εξι γεφύρια, που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα έως τις αρχές του 20ου και διατηρούνται ως αριστοτεχνήματα της παραδοσιακής μηχανικής και γεφυροποιίας της Ηπείρου, αλλά και ως τεκμήρια της ιστορικής κοινωνικότητας του τόπου αυτού, χαρακτηρίζονται μνημεία με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Δόλιανη, που απέχει 43 χλμ. από τα Ιωάννινα, το 1943 πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς. Τότε καταστράφηκαν 93 πετρόκτιστα σπίτια. Όμως, το χωριό διατηρεί ακόμα λιθόστρωτα καλντερίμια, πέτρινες βρύσες, γεφύρια. Το κατάστρωμα του τοπικού γεφυριού, που τώρα χαρακτηρίστηκε μνημείο είναι λιθόστρωτο, ενώ σε ένα σημείο του, έχει προβλεφθεί κόγχη για εικόνισμα ή επιγραφή.
 
Τα ίχνη της εργασίας των τοπικών μαστόρων φαίνονται και σε άλλα γεφύρια.
Σε αυτό της Καλντερούσιας σώζονται οι δοκοθήκες, οι λεγόμενες «σκαλότρυπες» για τη στήριξη των σκαλωσιών. Το γεφύρι Γερομνιού, στους Κήπους Ζαγορίου καταδεικνύει την επιδεξιότητα των Ηπειρωτών μαστόρων να γεφυρώνουν οποιοδήποτε ρέμα, παραπόταμο ή ποταμό, προκειμένου να συνδεθούν με τα άλλα χωριά, να αποκτήσουν πρόσβαση στα χωράφια, τα βοσκοτόπια ή να εμπορευθούν.
 
Επισημάνεται ότι το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού θα προχωρήσει και σε άλλες ανάλογες ενέργειες, συνεχίζοντας την προσπάθεια θεσμικής κατοχύρωσης και σύγχρονης ανάδειξης των επιτευγμάτων του παραδοσιακού πολιτισμού μας.
 
Ήδη, η Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Ηπείρου, προχωρά σταδιακά στην τεκμηρίωση και καταγραφή των λίθινων γεφυριών της Ηπείρου, με σκοπό την κάλυψη του συνόλου και της προστασίας των αξιόλογων εξ αυτών. Μέχρι σήμερα έχουν χαρακτηριστεί ως μνημεία περί τα 55 λίθινα γεφύρια της Ηπείρου.