Περίπου 300 επιζώντες θα συγκεντρωθούν στο στρατόπεδο του Άουσβιτς, που λειτουργεί πλέον ως μουσείο, για να τιμήσουν τους νεκρούς και να θυμηθούν την απελευθέρωσή τους.

 
Οι επιζώντες θυμούνται τη φρίκη του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς με αφορμή την 70^η επέτειο από την απελευθέρωσή τους από τον Κόκκινο Στρατό.

 
Ο Σαμ Πίβνικ θυμάται τη στιγμή που έπεσε στα πόδια του Δρ. Γιόζεφ Μένγκελε και προσκυνούσε τις μπότες του για να γλιτώσει την εξόντωσή του, ενώ δεν μπορούσε να κινηθεί από το κρεβάτι του νοσοκομείου όπου βρισκόταν.

 
«Ο Μένγκελε τριγυρνούσε με την άσπρη ρόμπα κι εγώ έτρεμα απ τον φόβο μου. Ξέραμε πως όποιος δεν μπορούσε να σταθεί δίπλα στο κρεβάτι του, πήγαινε στον θάλαμο αερίων. Όταν ήρθε σε μένα, έδειξε με το δάχτυλο του τον θάλαμο. Τότε ξέσπασα σε λυγμούς και με ότι δυνάμεις είχα, έπεσα στα πόδια του και άρχισα να φιλώ τις μπότες του. Ο Μένγκελε, σιχαινόταν να τον ακουμπούν Εβραίοι. Θα μπορούσαν να με είχαν πυροβολήσει επιτόπου στο κεφάλι. Για κάποιο λόγο όμως, εκείνη την μέρα, απλά προχώρησε παρακάτω. Αργότερα μου είπαν, ότι την γλύτωσα» περιγράφει ο Πίβνικ.

Οι κρατούμενοι του Άουβιτς όφειλαν να στέκονται γυμνοί μπροστά στους άντρες της SS, οι οποίοι ανάλογα με τη διάθεσή τους αποφάσιζαν ποιον θα εκτελέσουν και ποιον όχι, σύμφωνα με τους επιζώντες.

Δρ. Γιόζεφ Μένγκελε

Αρκετοί κρατούμενοι ήταν πειραματόζωα του «γιατρού» Δρ. Γιόζεφ Μένγκελε. Η Έντιθ Μπάνεθ θυμάται τη μέρα που έφτασε στο στρατόπεδο, όταν είδε μια γυμνή αποστεωμένη γυναίκα να παλεύει πάνω σε ένα σωρό από πτώματα.

 
Όλοι οι κρατούμενοι είχαν τατουάζ πάνω τους έναν αριθμό και αναγκάζονταν να φοράνε ριγέ φόρμες.

 
Σήμερα, το στρατόπεδο είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς και η 27^η Ιανουαρίου καθιερώθηκε ως ημέρα απελευθέρωσης του Άουσβιτς και ως ημέρα μνήμης των θυμάτων του ναζισμού.