Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή αποτέλεσε ο επικήδειος λόγος του Αλέξανδρου Λυκουρέζου προς τη γυναίκα της ζωής του που έμελε να αποχωριστεί τόσα ξαφνικά και απροσδόκητα…

«Παρακαλώ τους αγγέλους την έγνοια σου να έχουν μα οι άγγελοι απάντησαν “αγγέλους δεν προσέχουν. Σου στάθηκα μια φορά και εσύ μου στάθηκες δέκα. Δεν βρίσκεται άνθρωπος που να σου μοιάζει. Έφυγες τις ημέρες που κοιμήθηκε η Παναγία μας. Την τελευταία μας κοινωνία την λάβαμε μαζι μπροστά στην Παναγία. Πάντα με συγχωρούσες. Σ’ ευχαριστώ για όλα. Όσα μου έδωσες και σ ευχαριστώ για όλα όσα θα μου δίνεις. Το στεφάνι που μας έδεσε πριν από 41 χρόνια είναι και θα παραμείνει όπως το θέλεις, ζωντανό και φωτεινό».