Το διχασμένο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να πάρει μαθήματα από την ελληνική κρίση, η οποία έδειξε ότι «ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα και μια δημοκρατική κοινωνία μπορούν να αναδυθούν από τις πλέον σφοδρές προκλήσεις εν καιρώ ειρήνης», όπως εκτιμά ο συντάκτης του άρθρου Τόνι Μπάρμπερ.

Παρά τα προβλήματά της, η μεταμνημονιακή Ελλάδα βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι προέβλεπαν οι επικριτές της. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον σταματήσει τα πολιτικά πειράματα και παίζει το ρόλο του «φυσικού διαδόχου του ΠΑΣΟΚ».

Επομένως, «τα χειρότερα ποτέ δεν συνέβησαν», συμπεραίνει ο αρθρογράφος, θυμίζοντας πως στα χρόνια της κρίσης χρέους η Ελλάδα «παρουσιαζόταν, και όχι μόνο από τους Βρετανούς επικριτές της ΕΕ, ως δυστοπία της οποίας η πολιτική και κοινωνική καταστροφή θα προμήνυε την κατάρρευση μιας σάπιας ευρωπαϊκής τάξης».

«Παρόλο που Ελλάδα αντιμετωπίζει ακόμα τεράστιες οικονομικές προκλήσεις, και οι ανησυχίες παραμένουν όσον αφορά την ποιότητα της δημόσιας διοίκησης και της δικαιοσύνης, η χώρα έχει εισέλθει στη μεταμνημονιακή εποχή σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι προέβλεπαν οι σκεπτικιστές».

«Ο εξτρεμισμός δεν επικράτησε στην Ελλάδα. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κρίσης των προσφύγων και των μεταναστών στην Ευρώπη το 2015-2016, η Ελλάδα δεν δημιούργησε ένα σημαντικό αντι-μεταναστευτικό, αντι-μουσουλμανικό κόμμα, σε αντίθεση με κάποια άλλα κράτη της ΕΕ. Η «Χρυσή Αυγή» δεν τα πήγε ποτέ ιδιαίτερα καλά», σχολιάζει ο Τόνι Μπάρμπερ και προσθέτει:

«Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας αποσυρθεί από τα ριζοσπαστικά πειράματά του στην εξουσία το πρώτο μισό του 2015, δεν είναι πλέον ένα αντισυστημικό κόμμα, αλλά απλά ο φυσικός αντικαταστάτης του ΠΑΣΟΚ».

«Μετα-λαϊκίστική εποχή»

Οι FT φιλοξενούν την άποψη του Στάθη Καλύβα, καθηγητή του Κολεγίου All Souls στην Οξφόρδη, ο οποίος εκτιμά ότι η Ελλάδα έχει περάσει σε φάση «μετα-λαϊκίστικης πολιτικής».

«Με αυτή την έννοια, είναι μπροστά στον ευρωπαϊκό κύκλο. Ενώ άλλες χώρες αντιμετωπίζουν τις παραλλαγές του λαϊκισμού, η Ελλάδα έχει ήδη επανέλθει σε ένα κλασικό διπολικό σύστημα, στο οποίο η εξουσία εναλλάσσεται μεταξύ της μετριοπαθούς αριστεράς και της δεξιάς. Στις εκλογές του επόμενου έτους, το κόμμα της αντιπολιτευόμενης Δεξιάς, Νέα Δημοκρατία, είναι το φαβορί για να κερδίσει».

«Σκεφτείτε επίσης τη σταδιοδρομία του Αλέξη Τσίπρα, πρωθυπουργού και ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ. Στις πρωτεύουσες της ΕΕ ήταν ένας “Λένιν του Αιγαίου”».

«Τώρα είναι ο εκλεκτός του ευρωπαικού κατεστημένου αλλά όχι μόνο γιατί κατάπιε το φάρμακο διάσωσης και βοήθησε στην παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Αποσπά χειροκροτήματα στις πρωτεύουσες της ΕΕ και στην Ουάσινγκτον για την πρωτοβουλία της χώρας του να προσπαθήσει να λύσει τη διαφωνία του ονόματος της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ. Πρόκειται για μια από τις πιο δύσκολες, δυνητικά επικίνδυνες διαμάχες στα Βαλκάνια. Ο κ. Τσίπρας δεν είναι μόνο αυτό, αλλά έχει δείξει ότι είναι διατεθειμένος να αντισταθεί στη Ρωσία, χώρα που παραδοσιακά είναι κοντά στην Ελλάδα».

«Εν ολίγοις, η Ελλάδα βρίσκει το δρόμο της πίσω στην εσωτερική σταθερότητα και ένα ασφαλές μέρος στην ευρωπαϊκή τάξη. Το βρετανικό πλοίο, αντίθετα, απομακρύνεται από την ΕΕ, παρόλο που ούτε το αμφισβητούμενο πλήρωμά του ούτε οι παγιδευμένοι επιβάτες του γνωρίζουν πού πηγαίνει» διαπιστώνει το άρθρο.

Το συμπέρασμα είναι ότι «η βρετανική κυβέρνηση και οι άνθρωποι που εξακολουθούν να αδυνατούν να διευθετήσουν τον ορισμό του Brexit, μπορούν να μάθουν από τον μακρύ, οδυνηρό αγώνα της Ελλάδας. Ορισμένα μαθήματα προσφέρουν λόγους ελπίδας. Αποδεικνύεται ότι ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα και μια δημοκρατική κοινωνία μπορούν να αναδυθούν, τραυματισμένες αλλά θεμελιωδώς άθικτες».

Πηγή: newpost.gr