Εύα Στάμου

Τα κορίτσια που γελούν

Εκδόσεις: Αρμός

Σελ.: 224

Σπαράγματα γυναικείων γελώτων συγκροτούν ένα ολοκληρωμένο και πολυσήμαντο γυναικείο γέλιο μέσα από το οποίο αναδεικνύονται οι μύχιες πλευρές της αγωνίας της απώλειας, του αδηφάγου χρόνου που, ψηφίδα την ψηφίδα, σαν το μαρτύριο της σταγόνας, υφαίνει ύπουλα τη φθορά. Ακολουθώντας τα ίχνη του γέλιου – που πάντα πίσω του υποβόσκει μια μελαγχολία – η Εύα Στάμου ψυχογραφεί τη γυναικεία εκείνη πλευρά του δημιουργικού χρόνου των γυναικών, όταν ακριβώς οι γυναίκες ανθίζουν πριν φυλλορροήσουν.

Έχουμε να κάνουμε με μια συλλογή έξι γυναικείων χαμόγελων μοιρασμένη σε τρεις σύντομες και τρεις πιο εκτεταμένες ιστορίες γυναικών, τοποθετημένες σε διαφόρους τόπους και χρόνους εντός και εκτός Ελλάδας. Παρά τις διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές που επηρεάζουν καθοριστικά συμπεριφορές και νοοτροπίες, παρατηρούμε και στις έξι ιστορίες τη σύγκλισή τους σε ένα βαθύτερο επίπεδο που σχετίζεται με ένα έντονα γυναικείο χαρακτηριστικό: τη γυναικεία πρόσληψη του χρόνου.

Πρόκειται για έξι διαφορετικές ιστορίες, τόσο σε τόπους και χρόνους όσο και σε προσλαμβάνουσες, οι οποίες ενώνονται με ένα μυστικό – αόρατο νήμα, ωστόσο πολύ ισχυρό, όπως η αγωνία του εφήμερου ως μια παραλλαγή πάνω στο ίδιο θέμα. Οι γυναίκες σε σχέση με τους άντρες έχουν διαφορετική αντίληψη της ζωής – κυρίως διαφορετικούς φόβους και αγωνίες! Κοινός τους τόπος η αγάπη για ζωή. Η Στάμου ξέρει να διαβάζει τις τρέχουσες εκδοχές του βίου ξεπερνώντας την επικαιρότητα. Αφηγείται χαμηλόφωνα, μέσα από τους ηχηρούς ψιθύρους της εσωτερικότητας, ανθρώπινες καταστάσεις κι όχι θέματα. Επικεντρώνεται στη λεπτομέρεια για να την ανοίξει αποκαλύπτοντας την κρυμμένη σημασία. Ψυχολόγος στο επάγγελμα, η Στάμου χρησιμοποιεί τη σωστή δόση της επαγγελματικής της γνώσης στους λογοτεχνικούς της ήρωες τραβώντας την κουρτίνα όσο χρειάζεται για να φωτιστεί ο υπαινιγμός και όχι η βεβαιότητα – που έτσι κι αλλιώς είναι καταστροφική για τη λογοτεχνία όπως και για την ίδια τη ζωή.

Χαρακτηριστικό της αφηγηματικής ευστροφίας της είναι ότι οι ηρωίδες της κτίζονται όπως μια γνωριμία. Όλα έρχονται με την ώρα τους και τη σωστή στιγμή, έτσι ώστε η αλήθεια τους να μην είναι προσποιητή, ούτε φορεμένη από τα πάνω, αλλά να έρχεται ως συνέπεια μιας πραγματικότητας που υπάρχει. Έτσι, κάθε διήγημα γίνεται αντιληπτό ως ένα επεισόδιο ζωής που προστέθηκε στις εμπειρίες μας ως γεγονός.

Τα βιβλία της Εύας Στάμου

«Ελιγμοί», Οδός Πανός, 2004

«Ντεκαφεϊνέ», Οδός Πανός, 2005

«Μεσημβρινές συνευρέσεις», Μελάνι, 2011

«Εθισμός», Μελάνι, 2011

«Η επέλαση της ροζ λογοτεχνίας», Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, 2014

«Η εκδρομή», Αρμός, 2016

«Τα κορίτσια που γελούν», Αρμός, 2018