Από 18 Σεπτεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή επανέρχεται το «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Λουίτζι Πιραντέλο, σε διασκευή από τον Δημήτρη Μαυρίκιο και μουσική που είχε γράψει ο Μάνος Χατζιδάκις το 1961 για την παράσταση του Δημήτρη Μυράτ.

Στο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» μια πλειάδα εξαίρετων ηθοποιών ταυτίζονται με τους ρόλους τους, προκειμένου να ζήσουν τις ζωές των χαρακτήρων που υποδύονται. Ένας θίασος προσπαθεί να διασκευάσει σε θεατρικό έργο το διήγημα του Λουίτζι Πιραντέλο «Λεονόρα, αντίο!» Η δύναμη του δημιουργήματος έναντι του δημιουργού του είναι σχήμα ουσιώδες για την τέχνη, αλλά και για τον Λουίτζι Πιραντέλο. Το έργο μοιάζει να γεννήθηκε για ν’ αποτυπώσει αυτή την εκρηκτική σχέση. Συμπληρώνει την τριλογία του συγγραφέα υπό τη μορφή «θεάτρου μέσα στο θέατρο» για το πλέον αγαπημένο του θέμα: τη σύγχυση της φαντασίας με την πραγματικότητα.

Στο έργο «Ο άνθρωπος που γελά», βασισμένο στο ομώνυμο πολιτικό μυθιστόρημα του σπουδαίου Ουγκώ πίσω από ένα θυελλώδες ειδύλλιο αποκαλύπτεται η αλλοτρίωση που δημιουργεί η άσκηση εξουσίας και οι ακρότητες της που υφίσταται ο άνθρωπος. Το έργο τοποθετείται στο Λονδίνο, αρχές του 18ου αιώνα. Μια αυστηρά δομημένη, αριστοκρατική κοινωνία με απολύτως διακριτά όρια μεταξύ των τάξεων. Ο πλούτος και η υψηλή θέση στην ιεραρχία προκαλεί αλαζονεία. Ο λαός, άνθρωποι εξαθλιωμένοι, άβουλοι, τρομοκρατημένοι, χωρίς διάθεση για αντίσταση και κάποιες φορές χωρίς ελπίδα. Σε αυτό το σκληρό περιβάλλον, ο Γκουίνπλεϊν, ένας νεαρός άνδρας με παραμορφωμένο πρόσωπο -ένα μόνιμα χαραγμένο χαμόγελο ως εκδίκηση από τον βασιλιά- βιώνει έναν αγνό και αληθινό έρωτα με την τυφλή Ντία. Η σχέση τους φαίνεται να είναι ό,τι πιο σημαντικό για εκείνον. Ως μέλος ενός θιάσου, σύντομα, θα γίνει διάσημος, λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Η τύχη όμως παίζει τα πιο τρελά παιχνίδια: όταν βρεθεί σε θέση ισχύος και τολμήσει να υψώσει το ανάστημά του θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αναλγησία των ισχυρών.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ