Είναι βέβαιο πως αρκετοί από αυτούς που τον θαυμάζουν μέσα από μια επιφανειακή προσέγγιση η οποία βασίζεται σε προοδευτικά στερεότυπα (καλλιτέχνης, κομμουνιστής, μαρξιστής, αντισυμβατικός , ομοφυλόφιλος, κτλ) θα ήταν οι πρώτοι που θα το έβαζαν στα πόδια αν τον ανακάλυπταν πραγματικά.

Πώς αλλιώς να ειπωθεί πιο κατανοητά ότι τον Παζολίνι τον διέγραψε το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα – όχι κάποιο βαλκανικό… – λόγω της ομοφυλοφιλίας του; Πόσος χρόνος πρέπει να περάσει για να γίνει κατανοητό από τους εγχώριους ομοφυλόφιλους ότι τα κομμουνιστικά κόμματα υπήρξαν απηνείς διώκτες των ομοφυλοφίλων; Πόσο δύσκολο είναι να σπάσει αυτό το εγχώριο αριστερό αφήγημα της προοδευτικότητας που ορίζει την Αριστερά ως ένα κίνημα που υποστηρίζει στα αλήθεια την ομοφυλοφιλία; Καμιά επαφή με την Ιστορία;

Με αυτά τα εδραιωμένα στερεότυπα δεν μπορεί να κάνουμε λόγο για προοδευτικό κίνημα που αναπαράγει προκαταλήψεις ξεπερασμένες από την ιστορία.

Για να έρθουμε στο θέμα μας, η αστυνομία μπορεί να μην είναι δημοφιλής σε κανένα μέρος του πλανήτη, είναι ωστόσο αναγκαία και την χρησιμοποιούν όλες οι κοινωνίες του κόσμου. ΟΛΕΣ, κυρίως εκείνες που έχουν ως πρότυπο οι εγχώριοι προοδευτικοί. Δεν είναι δυνατόν οι αυτοαποκαλούμενες προοδευτικές παρατάξεις να επιμένουν να ψωμίζονται πολιτικά από το «μπάτσοι, γουρούνια δολοφόνοι». Για χίλιους λόγους της κοινής λογικής. Θα σταθούμε σε έναν: η σημερινή αστυνομία δεν σχετίζεται με το βεβαρημένο προ-μεταπολιτευτικό παρελθόν της. Κανείς πλέον δεν έχει σχέση με την χωροφυλακή, κανένα νέο παιδί της αστυνομίας δεν είναι «μπάτσος», αλλά ένα εντεταλμένο όργανο της τάξης που όταν παραβαίνει τα όρια της αποστολής του, εγκαλείται από τους νόμους της δημοκρατίας που υπάρχουν – καθώς στην Ελλάδα η χούντα διήρκεσε 7 χρόνια και έπεσε πριν πενήντα. Τόσο απλά! Τι νόημα έχει η συντήρηση και μεταλαμπάδευση τόσου μίσους; Δεν αποδίδει πλέον καρπούς ή κομματικά οφέλη. Το αντίθετο συμβαίνει.

Κλείνοντας, θα επικαλεσθώ τον Παζολίνι, όχι τυχαία, αλλά σκοπίμως, καθώς υπήρξε ένας από τους πιο αγαπημένους διανοούμενους της Ανανεωτικής Αριστεράς του ΚΚΕ Εσωτερικού και των Ρηγάδων που αγαπούσαν τα τσιτάτα. Να λοιπόν ένα σχετικό τσιτάτο του Παζολίνι για να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε:

«Από τα βλαστάρια των μεγαλοαστών που καίνε τον κόσμο με μολότοφ για να διασκεδάσουν την ανία τους παίζοντας τους αναρχικούς, εγώ προτιμώ το παιδί του φτωχού αγρότη που εσείς αποκαλείτε μπάτσο, την ώρα που αγωνίζεται για την ασφάλειά μας».

 

Photo by smalloranges on CC