Ένα ιδιαίτερο πολιτικοαναπτυξιακό ταξίδι από το κέντρο στη βορειοανατολική περιφέρεια.

Έπειτα από πολύ καιρό, εξ αιτίας της πανδημίας, οδήγησα όλη τη διαδρομή από την Αθήνα μέχρι την Καβάλα, που είναι η έδρα του Ερευνητικού Κέντρου ΜΟΧΑ. Η διαδρομή σε έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, υψίστης οδικής ασφάλειας και εκσυγχρονισμένης τεχνολογικής εφαρμογής, για την είσπραξη των τελών χρήσης του οδικού δικτύου, δέχεται πάντοτε βελτιώσεις, σε φέρνει πίσω σε εκείνες τις ημέρες της παράνοιας και της απόλυτης ασυδοσίας του «δεν πληρώνω».

Ταξιδεύοντας στην Εγνατία οδό, λίγο πριν φθάσω στην Καβάλα, με τις σκέψεις τού «δεν πληρώνω» που ταλαιπώρησε οδηγούς, ταξιδιώτες, οδικές εταιρείες, αναλογίζομαι και άλλα πολλά «δεν» της ελληνικής πραγματικότητας, όπως… «δεν εφαρμόζω τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την ‘‘Τουρκική Ένωση Ξάνθης’’».

Χρόνια μετά την απόφαση της ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης, ένα μόνιμο «δεν» μαρκάρει την εσωτερική μας έννομη τάξη, αλλά και τη διεθνή μας συνέπεια στη νομιμότητα. Η Ελλάδα διαχρονικά τάσσεται υπέρ του σεβασμού της διεθνούς νομιμότητας. Όμως με την περίπτωση της Ένωσης των μουσουλμάνων συμπατριωτών μας στην Ξάνθη κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε ως χώρα που επιλέγει, ακόμη και παρανομώντας, την εφαρμογή των ευρωπαϊκών δικαστικών αποφάσεων.

Όταν το θέμα προσήχθη για πρώτη φορά στα εθνικά δικαστήρια, η συμπεριφορά των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της ΤΕΞ χαρακτηριζόταν από αντικαταστατική συμπεριφορά, που έθετε σε κίνδυνο την κοινωνική ασφάλεια και τη δημόσια σταθερότητα.

Πέρασε πολύς καιρός από τη στιγμή που η υπόθεση δικάστηκε σε όλες τις βαθμίδες της ελληνικής Δικαιοσύνης με αποφάσεις που διέτασσαν τη διακοπή λειτουργίας του σωματείου. Η προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μεθοδευμένη μάλλον παρά αυθόρμητη, ήταν αναμενόμενη. Η ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη πριν δικάσει πρότεινε τον φιλικό διακανονισμό, αλλά το επίσημο κράτος επέλεξε την εξέλιξη της δίκης. Η χώρα καταδικάστηκε, πλήρωσε πρόστιμο, αλλά δεν εφάρμοσε πλήρως την απόφαση, με αποτέλεσμα να μην αναρτηθεί η πινακίδα ονομασίας της Ένωσης.

Υπέρβαση του παρελθόντος

Σε πιο δύσκολες εποχές του μεσοπολέμου η ελληνική πολιτεία και κυρίως η τοπική κοινωνία δέχθηκαν την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» ξεπερνώντας την εθνική αγανάκτηση, τον πόνο, τον θρήνο που προκαλούσε η Μικρασιατική καταστροφή και η φρίκη της προσφυγιάς.

Σήμερα, τον 21ο αιώνα, το θέμα επανεισήχθη στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, το οποίο και αποφάσισε. Το θέμα μάλλον θα οδηγηθεί και πάλι στην ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη. Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν απαγορεύει τη σύσταση και λειτουργία σωματείων που φέρουν προσδιορισμό διαφορετικό του «μουσουλμανικός, μουσουλμανική, μουσουλμανικό», διαπίστωση που έμπρακτα επιβεβαιώνουν οι λειτουργούσες εκφράσεις των Πομάκων και των Ρομά στη Θράκη.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δυσκολεύεται να κατανοήσει την εσωτερική νομοθεσία, που θεωρεί ότι μόνο ο χαρακτηρισμός «τουρκικός» θίγει το πνεύμα και το γράμμα της Συνθήκης της Λωζάνης, στην οποία βεβαίως δεν υπάρχει άρθρο που εμποδίζει τη λειτουργία σωματείων στη Θράκη, είτε αυτά χαρακτηρίζονται πομακικά, ρομανί ή τουρκικά.

Η μελέτη του κειμένου οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η Συνθήκη απαιτεί σεβασμό των αστικών δικαιωμάτων και συνεπώς και των συλλογικών εκφράσεων, που έχουν συστήσει Έλληνες πολίτες σε συνθήκες ισονομίας και ισοπολιτείας, όπως αυτές εξασφαλίζονται από τις ελληνικές κυβερνήσεις, την ελληνική πολιτεία, την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία.

Το τουρκικό προξενείο

Οι μεθοδεύσεις του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή δεν ήταν άγνωστες, αλλά επισήμως επιβεβαιώθηκαν κατά την «ανεπίσημη» επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών στη Θράκη. Στους επιδοτούμενους, κατά δική τους ομολογία, από την Τουρκία συμπεριλαμβάνονται και όσοι κινούν τη διαδικασία κατά της Ελλάδας για το θέμα του σωματείου της Ξάνθης.

Όμως η χώρα μας, αν είχε εφαρμόσει τις αποφάσεις του δικαστηρίου και επιτρέψει τη νόμιμη επαναλειτουργία του σωματείου, σίγουρα δεν θα είχε παραχωρήσει έδαφος πολιτικής σπέκουλας στην Τουρκία.

Περιέργως η Ένωση στην Ξάνθη και μετά τις δικαστικές αποφάσεις συνεχίζει να λειτουργεί, διοργανώνει εκδηλώσεις, στις οποίες προσκαλούνται και συμμετέχουν επισήμως τοπικοί αυτοδιοικητικοί άρχοντες, αλλά και κοινοβουλευτικοί του ευρύτατου πολιτικού φάσματος, χαριεντιζόμενοι με τους Τούρκους διπλωμάτες.

Επίσης το σωματείο, που η ελληνική Δικαιοσύνη καταδίκασε επειδή λειτουργεί αντικαταστατικά, συνεχίζει να πραγματοποιεί εσωτερικές εκλογές, να ανακοινώνει Δ.Σ., να πληρώνει τακτικά δημοτικά τέλη, λογαριασμούς ηλεκτροδότησης και ύδρευσης. Η κατάσταση που διατηρείται σε σχέση με το θέμα δεν είναι άγνωστη στους Ευρωπαίους δικαστές, οι οποίοι προφανώς κρίνουν στηριζόμενοι στην ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία, λαμβάνοντας βεβαίως υπόψη και το σύνολο των ελληνικών νόμων καθώς επίσης και την κοινωνική πραγματικότητα που αφορά στο εξεταζόμενο θέμα.

Στάθμευσα στην Καβάλα, μπροστά στο άγαλμα του Μωχάμετ Άλη, μεταρρυθμιστή και κυβερνήτη της Αιγύπτου. Αίγυπτος, Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αποτελούν στην περιοχή της ευρύτερης ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής την εξέλιξη των διεθνών σχέσεων και την έκφραση της γεωστρατηγικής προσδοκίας των σύγχρονων μετασχηματισμών της πολιτικής. Συμφωνίες, συνεργασίες, επιχειρηματικότητα, εξωστρέφεια, επενδύσεις εντάσσονται στη διεθνή απαίτηση για διαφάνεια στις πληρωμές και τις διατραπεζικές οικονομικές πράξεις.

Ο Αριθμός Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ) αποτελεί την ταυτότητα κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας για την εξασφάλιση διαφάνειας των πληρωμών της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ώστε να παρεμποδίζεται οποιαδήποτε άλλη διακίνηση κεφαλαίων, που θα μπορούσε να εκτρέφει, συντηρεί και ενδυναμώνει τη διεθνή τρομοκρατία.

Άρνηση αλλοδαπού φορέα να λάβει ΑΦΜ επιτρέπει σε οποιονδήποτε να εικάσει μεθόδευση απροσδιορίστου στόχου και διαδρομές κεφαλαίων που δεν γίνονται αποδεκτές από τη διεθνή κοινότητα, διότι ναρκοθετούν τον κοινό αγώνα στην αντιμετώπιση κάθε τρομοκρατικής και παράνομης δραστηριότητας.

Στο μεγάλο ταξίδι προς τη Θράκη υπάρχει χρόνος συλλογισμών, που φαινομενικά δεν συνδέονται μεταξύ τους. Στην Καβάλα, μπροστά στο άγαλμα ενός μεγάλου Αιγύπτιου μεταρρυθμιστή, ο οποίος τιμάται στο υπέροχο μουσείο στην περιοχή της Παναγιάς, διαπιστώνεις ότι όλα στην ανάλυση των διεθνών σχέσεων αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα, που προσδιορίζει και το μακροχρόνιο πλαίσιο σχέσεων Ελλάδας, Αιγύπτου, Τουρκίας στην περιοχή.

Τη σημασία της ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης υπογράμμισαν κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής τους η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός της χώρας, υπενθυμίζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις τη γεωστρατηγική, πολιτιστική αλλά και αδιαμφισβήτητη πολιπολιτισμική αξία της.

*Ο δρ Θεόδωρος Ι. Θεοδώρου είναι πρέσβης επί τιμή, γενικός διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου ΜΟΧΑ, www.moha.center

Διαβάστε επίσης:

Η Ε.Ε. κατά του ομοφοβικού Όρμπαν

«Μάχες λοιμωξιολόγων»: Ποιος φταίει για το 4ο κύμα;

Του κλότσου και του… Μπάιντεν