Οι άριστοι κυβερνήτες μας το έχουν πει ξεκάθαρα: δεν είναι υπέρ ενός «συστήματος υγείας πολυτελείας» γιατί, προφανώς, πιστεύουν ότι δεν μας αξίζει. Άλλωστε ποιοι είμαστε εμείς για να απολαμβάνουμε τέτοιου είδους πολυτέλειες;

Πρόκειται γι’ αυτούς που όταν βρουν τα σκούρα πάντα έχουν τον τρόπο να μετατρέψουν τις ευθύνες σε «προσωπικές», των οποίων το κόστος κατά έναν περίεργο τρόπο πάλι καταλήγουν στην τσέπη μας.

Όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τα τεστ για τον κορωνοϊό. Μας είπαν να εμβολιαστούμε και εμβολιαστήκαμε. Μας είπαν ότι τα εμβόλια προστατεύουν εμάς και όσους συναντούμε. Μετά μας είπαν ότι και οι εμβολιασμένοι είναι πιθανό να μολυνθούν και γι’ αυτό χρειάζονται και αυτοί τεστ.

Και επειδή τα τεστ κοστίζουν και δεν είμαστε άξιοι για τις πολυτέλειες ενός συστήματος υγείας, ο δρόμος μας έφερε στις πόρτες των διαγνωστικών, που με τη βοήθεια των κυβερνητικών αποφάσεων μαζεύουν χρήμα με τη σέσουλα.

Πριν από τις γιορτές οι τιμές για ένα μοριακό τεστ που πρόσφερε ο ιδιωτικός τομέας για να κλείσει την «τρύπα» του δημοσίου ήταν από 60 έως 120 ευρώ. Αυτήν την αρπαχτή (των ιδιωτών στυλοβατών της δημόσιας υγείας) δεν μπορούσε να την αποφύγει κανείς, είτε εμβολιασμένος είτε ανεμβολίαστος, που είχε την ανάγκη άμεσης διάγνωσης.

Η κονόμα ήταν τόσο εξόφθαλμη που υποχρεώθηκε ακόμη και αυτή η νεοφιλελέ αριστεία να παρέμβει και να βάλει πλαφόν στα 47 ευρώ, τα οποία πάλι απ’ την τσέπη του υποζυγίου θα αφαιρεθούν.

Προφανώς για τους αρίστους ένα σκάρτο πενηντάρικο δεν είναι μεγάλη υπόθεση, αλλά για πολλούς που υποχρεώνονται να το ακουμπήσουν μπορεί να είναι κοντά στα δύο μεροκάματα.

Ο τραγέλαφος των ημερών συμπληρώνεται αν λάβουμε υπόψη ότι ένας τριπλοεμβολιασμένος που έχει μολυνθεί, με το πιστοποιητικό εμβολιασμού που διαθέτει, μπορεί επιδεικνύοντάς το να κυκλοφορεί και να μπαίνει παντού διασπείροντας, ενδεχομένως και εν αγνοία του, τη νόσο…

Διαβάστε επίσης:

Συγκαλυμμένη «ανοσία της αγέλης»

Australian Open ή closed democracies;

Οι συντάξεις δεν είναι παροχή χάριν φιλανθρωπίας, αλλά επιστροφή χρέους