Μια αξιοπρόσεκτη νουβέλα κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ξεκινώντας ανυποψίαστος ο αναγνώστης εμπλέκεται σε ένα γλωσσικό, αρχικά, παιχνίδι που τον παραξενεύει μέχρι να αρχίσει να αναρωτιέται πόσο ακόμα θα  διαρκέσει, τι θα γίνει, δίχως ωστόσο να περάσει από το νου του να διακόψει την ανάγνωση, καθώς η συγγραφέας ξέρει να παίζει, δηλαδή ξέρει να γράφει!

Την εξαφανισμένη Μαρία την γνωρίζουμε προσπαθώντας να ενώσουμε τα ανόμοια νήματα αποσπασματικών εντυπώσεων.  Στο πρώτο μέρος της νουβέλας, η εξαφάνιση αναπλάθεται μέσω μιας παιγνιώδους αφήγησης όπου το προφανές ισορροπεί ανάμεσα στην απουσία  και την μορφοποίηση της αναπαριστώντας κατά έναν τρόπο τον κόσμο. Η πλοκή αποκτά ενδιαφέρον καθώς θυμίζει αστυνομική περιπέτεια. Στην ουσία, η ιστορία στήνεται μέσα από την διήγηση της. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο αναγνώστης παρακινείται από μια διπλή περιέργεια: παρακολουθεί την ίδια την ιστορία και ταυτόχρονα την επινόησή της.

Στο δεύτερο μέρος, η ιστορία αλλάζει ρότα και η Μαρία αρχειοθετείται ως εμφανισθείσα αλλά συνεχίζει να υπάρχει μέσα από το ενδιαφέρον που προκαλεί η εξαφάνισή της. Στο τρίτο και τελευταίο επεισόδιο αυτής της άσκησης που εμπνέεται περισσότερο από το θέατρο όλη η συνοχή της ιστορίας κλονίζεται ανάμεσα στην επινόηση και την προβολή της στην πραγματική ζωή.

Διερευνώντας στο πρώτο της βιβλίο τις αμέτρητες δυνατότητες να δημιουργηθεί μια ιστορία, η Παναγιώτα Δημοπούλου  περιγράφει την υπαρξιακή  αγωνία της γραφής.

Παναγιώτα Δημοπούλου, Κίτρινη ουρά, Εκδόσεις: Εντευκτήριο, Σελ.:  69

Διαβάστε επίσης:

Βιβλίο: Ορατή σαν αόρατη

Βιβλίο: Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 και η παγκόσμια σημασία της

Η κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας και ο φυλετισμός